یاد داشت خبرنگار
حاشیه 23 مین نمایشگاه مطبوعات پررنگ تراز متن
زهره مهر نوروزی : امسال برای اولین باری بود که به عنوان خبرنگار روزنامه در نمایشگاه مستقر بودم استقبال مردم برایم جالب بود. دنیای خبر و گزارش وروزنامه عالم خودش را دارد دغدغه هایی که به ما ژورنالیست ها انگیزه بیان درد های مردم را می دهد .
تالارهای گفتگو، پاویون رسانه های خارجی، حضور مدیران ، میهمانان غرفه ، )Silvermanسیلورمن) ها ، کودکان کار، رادیو مستقر در نمایشگاه ، ربات های مسلح ، ماکت مشاهیر،اژدهای بی آزار همه وهمه برایم جالب بود.
ولی چیزی که همچنان پررنگ در ذهنم جا گرفته ودرگیر کرده یکی از موضوعات مطرح شده در تالار گفت و گو بود و همچنین حضور مردم مالباخته است که به صورت سریالی هرروز در راهرواصلی شاهد بودم خوب که دقت می کردم حاشیه را پررنگ تر از متن می دیدم.
حضور معترضانه سهامداران ورشکسته پروژه پدیده شاندیز که در مقابل همه رسانه ها خواسته هایشان را فریاد می زدند وروز یازدهم ، معترضان موسسه اعتباری ثامن الحجج آمدند وروزآخر یعنی مالباختگان موسسه مالی واعتباری کاسپین آمدند.
مالباختگان کاسپین وضعیت شان از دیگر معترضان بغرنج تر بود بخش قابل توجهی از آنها خانم ها بودند.یکی از آنها می گفت : بعد از اﻋﻂﺎﻱ ﻣﺠﻮﺯ ﺭﺳﻤﻲ ﺑﺎﻧﻚ ﻣﺮﻛﺰﻱ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﺎﻟﻲ و اﻋﺘﺒﺎﺭﻱ ﻛﺎﺳﭙﻴﻦ ﺩﺭ اﺳﻔﻨﺪ 94 ما دراین موسسه سرمایه گذاری کردیم بعد گذشت نزدیک به دوسال از این موضوع مدتی است که سودها را قطع کرده اند که هیچ بعد از کلی اعتصاب واعتراض ما که خواستار پس گرفتن اصل سرمایه هایمان هستیم می گویند نصف سرمایه های شمار را باز می گردانیم آن هم به صورت اقساط.
بنا بر رسالت رسانه ای نمی توانستم از کنار مسئولیت رسانه ای که انتقال وبیان حقیقت است، بگذرم.
آن ها معترض بودند به تخلف آشکاربانک مرکزی ، به سکوت خبری ، از اعمال نشدن ماده 236وارجاع پرونده تخلفات بانک مرکزی به قوه قضاییه . خواسته هایشان بحق بود وانتظار داشتن که از ظرفیت های جمهوری اسلامی برای احقاق حق خود استفاده کنند.
هرچه بود می شد فهمید که اینان مردمی هستندکه به سیستم قانون و قضا کشورمان ورسانه ها اعتماد کرده اند وانتظار رسیدگی دارند.
واما تالار گفت وگو
روز 11آبان درتالار گفتگو نمایشگاه که یک موسسه ساماندهی وحمایت از کودکان خیابانی و بد سرپرست وبی سرپرست به همراه یکی از روزنامه نگاران روزنامه شرق برگزاری آن را برعهده داشت،
موضوع کودک آزاری بود وبی توجهی جامعه به این درد بود که از سوی مردم بسیار مورد استقبال قرار گرفته بود .
سخنران معترض ومنتقد بود به این که، کودکی که امروز مورد تعرض قرار می گیرد فردا یک مجرم خواهد شد ومی گفت بهتراست مسولان جامعه به این معضل توجه کنند واجازه ندهند روز بروز به تعداد مجرمان افزوده شود.
وقتی سخنران با ناراحتی تمام وبا سند وآمار می گفت : خیلی از کودکان در خانه های خودشان مورد تعرض واقع می شوند وکسی هم رسیدگی نمی کند آه از نهاد هر شنونده ای بلند شد.
واقعا درد بود دردی که تا عمق جانم نفوذ کرد آخر مگر یک کودک بی دفاع جز خانه سر پناه امن دیگری دارد که در آنجا هم جانش ایمن نباشد.
برای من خبرنگار که هرروز با انبوهی از اطلاعات درست ونادرست مواجه می شدم نباید این موضوعات چندان تعجب آور باشد
اما نه!
چه درمورد مالباختگانی که منتظر برگشت سرمایه هاشان از موسسات دارای مجوز اندوچه درمورد موضوع تالار گفت وگو هیچکدام برایم انعکاسش آسان نبود.
اما
نباید از نظر دورداشت که این فرصت ناب را کسی جز وزارت ارشاد وفرهنگ اسلامی مهیا نکرده بود
فرصتی برای احقاق حق ، فرصتی برای بیان واقعیت ها. که بسیار جای تقدیر دارد.
بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات جمعه شب 12آبان ماه 1396با انتخاب رسانه های برتر به کار خود پایان داد؛ اما حکایت همچنان باقی ست .
حکایت مردمی که انتظار دارند کسی به فریادشان برسد، کودکانی که زیر دست و پای نامردی ها و زیاده خواهی افراد حیوان صفت له می شوند.
باشد که تا برگزاری نمایشگاه 24 ام شاهد کاهش این دغدغه ها از زبان مردم باشیم و مسئولان امر در کم کردن امکان بروز این اتفاقات تلخ قدم های موثری برداشته باشند. امید ما را امیدوار می کند
