در گفتگو با خبرنگار شاخه سبز در شهرستان ری مطرح شد - در همایش تجلیل از  2 هزار خانواده شهید شهرستان ری مراسم با شکوهی در شهرری برپا گردید که از جمله برنامه های این مراسم رونمایی از اخرین کتاب  نبرد با اهریمن نوشته دکتر جعفر آقایانی چاوشی استاد دانشگاه صنعتی شریف بود که درباره شهید فرانسوی کمال کورسل نوشته شده است.

با استفاده از فرصت به دست آمده مصاحبه کوتاهی با دکتر چاوشی انجام دادیم که در زیر از نظر خوانندگان گرامی می‌گذرد:

 آقای دکتر  تاکنون چند کتاب تالیف کرده اید و چرا آخرین کتابتان درباره یک شهید فرانسوی است که چندان مرتبط با موضوع تخصصی جنابعالی ندارد؟

من تاکنون 7 جلد کتاب منتشر کرده ام که 6 تای آنها علمی هستند و تنها این آخری  همانگونه که ملاحظه می فرمایید به سیاست و دفاع مقدس مربوط می شود و در واقع نوعی حدیث نفس من است.آنرا به دو بخش کرده ام یکی مربوط به شهید کمال کورسل است و بخش دیگر هم به شرح مبارزات دانشجویان ایرانی مسلمان در فرانسه با ضد انقلاب  مربوط می شود که در سالهای 60 به بعد اتفاق افتاده  است. 

 انتشار کتاب آن هم مصادف با چهلمین سال تاسیس نظام مقدس جمهوری اسلامی است در این روزها به همین مناسبت افرادی با دیدگاه های گوناگون درباره تحولات کشور در این 40 سال مقاله نوشته و یا مصاحبه کرده اند. مایلم با دیدگاه شما نیز در این خصوص آشنا شوم؛

  وقتی که به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که اینک پس از 40 سال از تاسیس آن هم چنان با شکوه و پرقدرت راه خود را برای تعالی انسانها ادامه می‌دهد می‌اندیشم، به این نتیجه می‌رسم که تنها نظامی که مقتدرانه علیه ظلم‌های ابرقدرتهای جهانخوار و به ویژه شیطان بزرگ آمریکا ایستاده و به یاری همه مردم مستضعف و ستمدیده جهان شتافته و از حقوق حقه آنان دفاع کرده و پرده از چهره کریه کشورهای منافقی چون عربستان و همپالگانش برداشته همین نظام مقدس بوده است.

البته کشور مظلوم و فقیر یمن ، هنوز زیر سلاح های غیر متعارف عربستان سعودی بسر می برد که امید است به زودی شاهد پیروزی  این کشور هم باشیم.

مهمتر از همه این دستاوردها  همین زندگی  بر اساس قوانین الهی و پیروی از مکتب اهل بیت است که  جز در ایران در هیچ نقطه ای از  جهان وجود ندارد. شما اگر خوب به رفتارها و کردارهایی که اینک در کشورهای به اصطلاح متمدن غربی  می گذرد  توجه کنید آنگاه به عظمت این نظام پی خواهید برد  عظمتی که با هیچ چیز دیگری قابل مقایسه و معامله نیست.

آری انحطاط اخلاقی در این سرزمین ها به درجه ای رسیده که  خانواده های سنتی و مبتنی بر قوانین دینی متلاشی شده است . اما  ما به برکت این نظام مقدس است که توانسته ایم از این سموم مصون باشیم.

بنابراین به کسانی که از این موهبتهای جمهوری اسلامی غافلند می گویم که اگر  واقعا دغدغه خلق و خوی انسانی  را دارند برای یک بار هم  که شده  نظری به کشورهای غربی و دیگر کشورها بیاندازند تا  بهتر بتوانند با واقعیتها  آشنا شوند.به قول سعدی : سل المصانع رکبا تهیم فی الفلواتی /تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی
آری،  نهالی که چهل سال پیش امام خمینی (ره) در ایران اسلامی کاشت، اکنون به درخت تناوری تبدیل گردیده و بشریت را از ثمراتش بهره‌مند کرده است.  اما این درخت تنومند به آسانی بارور نگشته، چه خونهایی که برای آبیاریش بر زمین ریخته شدند و چه جوانان و پیرانی از زن و مرد که در حراست آن جانهای عزیزشان را در طبق اخلاص نهاده و تقدیمش کردند.

ایثارگرانی که هنوز هم بعد از این همه سال از جنگ تحمیلی، استخوانهایشان پس از تفحص و شناسایی در میادین جنگ به آغوش پدران و مادران و سایر بازماندگانشان باز می‌گردد تا انتظار تلخ سالیان دراز آنان را پایان دهد و بر زخم‌های دلشان التیام بخشد.

 بدیهی است  ما این آزادی و استقلالی که داریم مرهون شهدایمان  هستیم . سوالی که مطرح است، که چه کنیم که روح آنان را از ما راضی باشد؟

 اولا به عقیده من  اگر شهدای صدر اسلام در رکاب پیامبر اکرم و شهدای کربلا را در نظر بگیریم شهدای دفاع مقدس و مدافعان حرم درپاکی و خلوص نیت  در طول تاریخ مثل و مانندی ندارند. آنان به ما سر بلندی  و استقلالی دادند که ما در پرتو آنها به خیلی از مسائل برسیم که از آن جمله پیشرفت های علمی و فنی است که ایران را در خاورمیانه نمونه کرده است.

ما برای شادی روح آنان باید به آرمانهای انقلاب پایبند باشیم و همانند روزهای انقلاب و دفاع مقدس روحیه ایثار را در خود تقویت کنیم.مخصوصا دولتمردان ما باید سیاست اقتصاد مقاومتی و عدم تکیه به بیگانه را در پیش گیرند تا بحران هایی مانند بحران ارزی به وجود نیاید که منجر به فشار بر مردم شریف ایران شود.

  چه شد که به نگارش کتاب نبرد با اهریمن پرداختید؟

من گرچه در آن روزهای جنگ با صدام دیو سیرت و همه همپالگانش در ایران نبودم و برای تحصیل به فرانسه سفر کرده بودم، با این حال همانند سایر دانشجویان مسلمان ایرانی کوشیدم تا در حد توان خود در کانون اسلامی،  یعنی رایزنی فرهنگی ایران در فرانسه که به همت دانشجویان مسلمان ایرانی برای تبلیغ انقلاب فعال گردیده بود،  خدمت کنم و در دفاع از آرمانهای انقلاب بکوشم.

علاوه برما عده زیادی از دختران و پسران خارجی که شیفته انقلاب شده و با تبلیغات ما به دین مبین اسلام گرویده بودند نیز پا به پای ما به تبلیغ انقلاب می‌پرداختند و در این راه نیز گهگاه مورد ضرب و شتم دشمنان قرار می‌گرفتند. 

یکی از همین‌ها نوجوان فرانسوی مسلمانی به نام کمال‌ کورسل بود که عشق به انقلاب و امام امت او را به ایران هم  کشاند. این جوان غریب فرانسوی در جنگ با لشگر صدامی هم شرکت کرد و سرانجام نیز در عملیات مرصاد به دست منافقین کوردل شهید شد.

 
بنابراین دریغم آمد که این مبارزات همچنان ناگفته بمانند .از همین رو به نگارش این کتاب پرداختم.

آیا با نگارش این کتاب پیام خاصی هم برای خوانندگان دارید ؟

بله دغدغه اصلی من از نگارش ا ین کتاب آن است که  به مردم شریف ایران  بگویم که بیش از پیش باید  مراقب این نظام مقدس باشند  و در حراست آن بکوشند.  آنان باید به این حقیقت واقف شوند که اگر دشمنان نظام در جنگ سخت افزاری نتوانستند به اهداف پلید خود برسند، اینک همه توان خود را در جنگ نرم افزاری و اقتصادی متمرکز کرده‌اند تا از این طریق و با همد ستی ستون پنجم خود در کشور، برنظام ضربه بزنند و مردم را علیه آن بد بین کنند.  بنابراین ما نیز باید اکنون در این دو جبهه فعالیت کنیم،  تا نقشه آنان را نقش برآب نماییم.

 میدانیم که شما تمام تحصیلات عالی خود را در فرانسه گذراندید اصولا چه شد که پس از اتمام  دوره متوسطه در ایران به فرانسه رفتید؟

  در دوران دبیرستان و مخصوصا در سالهای آخر آن  من جزو دانش‌آموزان ممتاز محسوب می‌شدم در همین دوران دبیرستان برای یک مجله ریاضی به نام یکان مقالاتی را از انگلیسی ترجمه و منتشر می‌کردم. همین کارها سبب شدند  که مورد توجه استادان قرار گیرم.  

من که قرار بود پس از تحصیلات متوسطه بورس بگیرم و برای ادامه تحصیل عازم یک کشور خارجی شوم به علت وفات پدرم،  در حالی که بیش از هجده سال نداشتم،  مجبور به کار در جاهای مختلف شدم. در همین ایام سه کتاب به چاپ رساندم که با تقریظ استادان معروف آن زمان همراه بود.بنابراین وقتی که مشکلات و موانع  پیش رو بتدریج حل شدند در اوایل انقلاب برای تحصیلات عالی عازم فرانسه شدم و پس از اخذ درجه دکتری به ایران برای خدمت بازگشتم بیش از بیست سال است که در دانشگاه صنعتی شریف تدریس میکنم.

 سوال آخرم را اینگونه مطرح میکنم که چه پیامی به دانشجویان مشغول تحصیل در خارج دارید آیا زمینه به کارگیری آنان در ایران فراهم است؛

من همانند همه دلسوزان کشور از این دانشجویان می خواهم برای خدمت به کشور پس از اتمام تحصیلاتشان به وطن خود باز گردند و دینشان را به میهن عزیز ادا نمایند تا شاهد پیشرفتهای این سرزمین مقدس باشیم.

انتهای متن/