رفتار آندره آ استراماچونی در کنفرانس خبری بعد از شکست برابر ماشین سازی پاسخی به این سوال بود که حرکت بعدی کسی که در دوماه حضورش در تهران حتی یک لبخند نزده است، چیست! مرد ایتالیایی که در کنفرانس مطبوعاتی اش بارها به همین موضوع ملیتش اشاره کرد، مردی با کاراکتری ویژه است؛ برخی او را با کی روش مقایسه می کنند اما او در 44 سالگی احساساتی تر و درونی تر از مرد زیرک و باهوش پرتغالی است. نکته جالب اینجا است که استراماچونی با وجود شکست و نمایش نه چندان خوب تیمش در بازی اول و همچنین عصبانیت بیش از حدش در کنفرانس خبری، محبوبیت بیشتری نزد هواداران استقلال پیدا کرده است. موضوعی که می تواند در نهایت به سود استقلال تمام شود چرا که استراماچونی اگر حمایت کامل هواداران استقلال را حتی با کسب چند نتیجه غیرخوب داشته باشد با توجه به روحیه و کاراکتری که از خودش نشان داده می تواند مدیران و باشگاه را مجبور به ارتقا دادن سطح کیفی و کمی خیلی از مسایل کند. کاری که کی روش و برانکو توانستند در تیم ملی و پرسپولیس در سال های گذشته انجام بدهند.

اولین تصاویر از آندره آ استراماچونی در کنار خط؛ او خودش را برای یک تورنمنت دشوار آماده می کند

زبان بدن آندره آ

شب گذشته برنامه تیکی تاکای شبکه RAI ایتالیا کنفرانس خبری جنجالی استراماچونی را پخش کرد؛ ویدئویی که از روز جمعه تا امروز یکی از پربیننده ترین ویدئوهای فوتبالی بوده است و رسانه های مطرح نیز به آن واکنش نشان داده اند. اما آیا این آخرین کنفرانس جنجالی این مربی جوان خواهد بود؟ با توجه به شرایط فوتبال ایران و نگاهی به تجارب گذشته می تواند پاسخ خوبی برای این سوال پیدا کرد.

نگاهی به نیمکت؛ شاید در نبود مترجم او مجبو ر است با نگاهش با نیمکت حرف بزند

مرد آبی

اگر نام استراماچونی را در گوگل سرچ کنید در قسمت عکس ها، با تصویر جالبی از مردی مواجه می شوید که انگار علاقه زیادی به رنگ آبی دارد. او همیشه چه زمانی که در اینتر بود چه در اوقات دیگر لباس هایی به رنگ آبی به تن می کند. حتی زمانی که هدایت اسپارتاک مسکو را به عهده داشت که لباس این تیم قرمز بود او کت یا کراوات آبی به تن می کرد. در بازی استقلال برابر ماشین سازی هم او با کت و شلوار آبی اش کنار زمین ایستاد.

آن هایی که از فاصله خیلی نزدیک بازی استقلال برابر ماشین سازی را در بنیان دیزل دیدند معتقدند استراماچونی از همان ابتدای ورودش به زمین خوشحال نبوده است. البته مگر کسی در طول این دوماه حضورش چهره متفاوت تری از او دیده است؟

واکنش نسبت به فرصتی که از دست رفت؛ استقلال از این فرصت ها در این بازی چندتایی هدر داد.

او در طول نود دقیقه بازی عصبانی تر هم می شد؛ تیم در نیمه اول خوب بازی نکرد و در نیمه دوم فرصت هایش را از دست داد و در نهایت در دقیقه 92 بازی را باخت. کسی که عصبانی بازی را شروع می کند بعد از این نود دقیقه پرفشار در حالی که مشخص است از نبود مترجم روی نیمکت عذاب کشیده در نهایت مثل آتشفشان منفجر می شود.

زمانی که تیم آنطوری که باید نیست و می توان همه چیز را سر گره کروات خالی کرد

در طول 120 دقیقه ای که استراماچونی سرانجام در نمایش عمومی ظاهر شد عکاس ها تنها در یک فریم توانستند تصویری از او شکار کنند که لبخند می زند؛ اما واقعیت این است که این لبخند یک لبخند واقعی نیست. در این صحنه او از اتفاقی که درون زمین افتاده ناراضی است و از خشم زهرخند می زند اما حتی توهم یک لبخند نیز می تواند یک اتفاق ویژه در تصاویر او باشد.

او در اولین بازی با داوران اصطکاکی نداشت و همه چیز در حد چند اشاره و صحبت بود

هیجان؛ در  لحظاتی که در نیمه دوم استقلال بازی بهتری انجام می داد و می خواست گل بزند. این هیجان هر لحظه بالاتر می رود

...وقتی بازیکنان آنطور که فکرش را می کنی وظایفشان را انجام نمی دهند.

ناامیدی و توهمِ لبخندی که بالاخره شکار شد. این یک زهرخند است نه لبخند.

مبهوت از شکست و تنهایی در کنفرانس خبری

و در نهایت لحظاتی قبل از فوران آتشفشان ...