شاخه سبز - هدی سادات چاوشی: بیشتر شبیه فاجعه است. این فاجعه کمی از کرونا ندارد. تعداد روزهای سال ۳۶۵ روز است اما مجموع فوتی‌ها و مصدومان ۱۸ سالهٔ حوادث مرتبط با موتور در یک سالۀ اخیر ۶۱۱ نفر است.
«دکتر محمد شهیدی، رییس عملیات مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی قم» در گفتگو با خبرنگار روزنامه شاخه سبز، ضمن ابراز تأسف نسبت به بیان این آمار، اظهار کرد: هرچند تعداد تصادفات ۶ ماهه ابتدای سال ۱۳۹۹ نسبت به سال ۱۳۹۸ کاهش داشته اما تعداد فوتی‌های حاصل از تصادفات دقیقاً یکی است.
ریسک طلبی در جهت برون‌ریزی و تخلیهٔ هیجان خواهی را به‌عنوان یکی از مؤلفه‌های اصلی تصادفات در سنین پایین مرور می‌کنم. ازنظر می‌گذرانم ۶۱۱ نوجوان یا جوان را که در پس هر نوع آسیب برای هر کدامشان چه مادرها و پدرها و حتی خواهرها و برادرها پیر شدند و پیرتر و بیمار و چه‌بسا دق کردند و یا خواهان مرگ شدند و در تبِ ناشی از بیماری‌های یرقان گونه، موها سفید کردند و صورت‌ها زرد، و حتی بافاصلهٔ ۴۰ روزه از غم عزیزانشان سکته کردند از بس، زندانِ آسیب و داغ سخت است و اثراتش تا سالیان سال باقی خواهد ماند.
شاید در حال حاضر، دانشمندان ارتباط بین حضور آنتی‌بادی(عزیزان) و ایمن شدن فرد را به طور کامل کشف نکرده‌اند. شاید دانشمندان علاوه بر اینکه هنوز نمی‌دانند که اگر فردی قبلاً به بیماری کووید-19 مبتلا شده باشد، می‌تواند مجدداً توسط کووید-19 بیمار شود یا خیر و این ایمنی بالقوه چه مدت دوام می‌آورد؛ هنوز ارتباط بین زیست و حضور سالم عزیزان و ایمن شدن را کشف نکرده‌اند؛ که با انجام تحقیقات بیشتر بر روی کروناویروس و کووید-19 و شناخت بیشتر پاسخ ایمنی به این بیماری، دانشمندان و پزشکان رابطه‌ی بین آنتی‌بادی‌ها و ایمن شدن فرد در برابر ابتلای مجدد را بهتر درک خواهند کرد.
در حقیقت همیشه که نباید انگل‌ها و عفونت‌ها صرفاً خارجی باشد.گاهی هم تظاهرات بالینی شاید نتیجهٔ تست‌های سرولوژیک در دل‌تنگی باشد.
این یک موضوع بسیار مهم و جدی است...
اصلاً حالم خوش نیست. امروز شبیه یکی از نیروهای اورژانس هستم. انسانی که دلسوزانه پیکر نوجوانی را دلواپسانه بررسی می‌کرد تا اگر قطره جانی دارد کمکش کند و برای احیای زندگی او را یاری کند؛ اما ما کجا و والدین و خانواده‌های آن‌ها کجا. اتصالات و ارتباطات سببی کجا و خویشاوندی نسبی کجا. غم ما کجا و غم دیگر مردمی که مصون از مردم نیستند ولی فقط دغدغهٔ ساخت منوریل و امثال آن را دارند کجا.
چه جالب که آدمی در این دنیا، گاهی برای یک گلدان، گارد ریل و یک شاخه گل وقتی پژمرده شده یا از بین می‌رود یا بر اثر سیل نابود می‌شود چه هزینه‌ها و بودجه‌هایی اختصاص می‌دهد ولی برای این ۱۸ ساله‌ها و کوچک‌ترهایشان و بزرگ‌ترهایشان چه زمانی قرار است تدبیری صورت گیرد را هنوز نمی‌دانم که قرار هم نیست فقط من و ما به قیاس این رفتارها بپردازیم که امروز مثل مصیبت‌زده‌ها، نه خون به دهن داریم و نه اشک به چشم.
نمی‌دانم. هنوز مانده تا خیلی مباحث را بدانم.
مجدد به آمار غیرقابل‌باور مصدومان و فوتی‌های ناشی از حوادث مرتبط با موتورسواری نگاه می‌کنم. ۶۱۱ نفر آدم ۱۸ ساله آن‌هم فقط در عرض یک سال (۱ آبان ماه ۱۳۹۸ تا ۱ آبان ماه سال ۱۳۹۹) واقعاً عدد کمی نیست.
این حقیقت تلخ که فرزند ۱۷ _ ۱۸ ساله و فوت‌شده یا آسیب‌دیده را نمی‌شود دوباره از نو خرید، واقعی است. غافل نشدن از اشک مادرها و خانواده‌هایی که در فراق فرزندان فوت‌شده تا اعماق تاروپود، در خود می‌پوسند نیز واقعی است. هرچند در حوادث مرتبط با موتور، راکب مقصر بوده باشد.
رییس مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی قم، ضمن ابراز تأسف و بیان مجموع تعداد مصدومان و فوتی‌های ۱۸ ساله، اظهار کرد: تعداد فوتی‌ها و مصدومان ۱۸ ساله در یک سال اخیر ۸۲۱ نفر است که از این تعداد حادثه، ۶۱۱ مورد صرفاً حوادث مرتبط با موتور است؛ اعم از حوادث و تصادفات مربوط به راننده، عابر و سرنشین.
همچنین «سرهنگ غلامرضا صدفی، رئیس پلیس راهور استان قم» ضمن اشاره به تعداد فوتی‌های تصادفات رانندگی اظهار کرد: حدود ۳۷۰ هزار دستگاه موتورسیکلت در سطح شهر قم تردد دارند که ۵۸ موتورسوار در تصادفات رانندگی استان قم طی سال جاری جان خود را از دست دادند و از این تعداد ۳۸ نفر در داخل شهر و ۲۰ نفر در جاده‌ها و محورهای مواصلاتی تصادف کرده‌اند که ضربه به سر، عامل بیش از ۷۰ درصد تلفات موتورسواران به شمار می‌رود که استفاده از کلاه ایمنی در اکثر تصادفات موتورسیکلت سبب نجات موتورسوار شده است.
امروز وقتی آمار کرونایی‌ها اعلام می‌شد، به نظرم رسید که ما هر روز با دیدن آمار کرونایی به شدت ناراحت می‌شویم، درحالی که موتور خودش یک کرونای تمام عیار است و آماری که حوادث موتور دارد کمی از کرونا ندارد ولی آنقدرها هم به این مبحث توجه نداریم شاید هم چون اهل قناعت هستیم کوچک‌نمایی‌های کلامی عادت هر روز ماست.
خدا کند مردم در این مبحث به درجه‌ای از تفکر برسند که آنچه را در مقابله با ویروس کرونا، از مسؤولان، طلب کردند، در مواجهه با این اندوهِ دردناک هم تقاضا کنند هرچند مسؤولان مصون از مردم نیستند و هرگونه ارائهٔ خدمات از سوی مسؤولان، در گروی درخواست‌های مردمی است تا فراموش نشوند. تا همچون همیشه برای ایجاد ایمنی، تقویت‌کننده‌های مثبتی را همسو با اهداف رفاه ذهنی و اجتماعی شاهد باشیم.
کلام آخر اینکه، موتورسواری پدیده‌ای که با معیشت مردم، ارتباط مستقیمی دارد و مردم تا مجبور نباشند که از موتور به‌جای ماشین استفاده کنند؛ عمدتاً تمایلی به استفاده از این وسیله ندارند خصوصاً در کشورهایی که ایمنی پایینی دارند.
بنابراین وقتی ما در مورد موتورسوارها صحبت می‌کنیم، در مورد قشری از جامعه صحبت می‌کنیم که به نوع آسیب‌پذیر هستند. قشری که نیاز است سیاست‌گذاری‌هایی به آن معطوف باشد.
سیاست‌هایی که معطوف به دولت باشد نه مردم.
سیاست‌هایی که نیازمند ارائه تسهیلاتی از سوی دولت است. مانند در اختیار قرار دادن کلاه ایمنی رایگان به موتورسواران._ که لزوماً اگر از فواید استفاده و لزوم و الزام استفاده کلاه ایمنی بگوییم و تبلیغ کنیم کافی نیست. چون اغلب افراد قدرت تأمین و پرداخت هزینه کلاه را ندارند، و به همین جهت کافی نیست.
وقتی موتورسواران را تقسیم و گروه‌بندی کنیم، یکسری مشاغل مثل پیک‌های موتوری و کارهایی که ارتباط مستقیم با استفاده از این شغل دارند را خواهیم یافت که درواقع مجبورند از این وسیله نقلیه یعنی موتور استفاده نمایند ولی درنهایت به این نتیجه خواهیم رسید که وضعیت موتور با این وضعیت کنونی صرفاً یک امر آسیب‌زاست که بخش اعظم این آسیب به مردم برمی‌گردد.
مردمی که رعایت نمی‌کنند. به قوانین توجه ندارند و وقتی رعایت ندارند و به قوانین توجه ندارند؛ آمار مرگ‌ومیر مرتبط با این مرکب بالا رود که با یک سری سیاست‌گذاری‌ها و ممنوعیت‌های مقتدرانه ضمن نظارت بر رفتار ترافیکی، می‌توان جلوی استفاده از افراد سن پایین را گرفت و از افراد سن بالا که برای تأمین نان از موتور استفاده می‌کنند حمایت شود، تا ان‌شاءالله آمار کاهش پیدا کند که این آمار واقعاً نگران‌کننده است.
انتهای پیام /
