صحبت از سهمی است که باعث بشود زنان و مردان فردای این شهر برای حفاظت از میراث های تاریخی این شهر پیشقدم شوند. سهمی که تاکنون به آن توجه نشده است. چه اندازه کودکان قم با طبیعت بکر و زییای قم آشنا هستند ؟  چقدر ما سعی کردیم بچه های این شهر را با اهمیت میراث فرهنگی آشنا کنیم ؟ ناگفته پیداست پلسخ به این سوالات منفی است. کار در خور توجهی صورت نگرفته است.
این درحالی است که در کشورهای پیشرفته معتقد هستند تنگ بلورین گردشگری که با هرتکانه اندک مناثر می شود و ترک برمی دارد  باید به دست کودکان  سپرد.حقیقت دارد، هر چیزی می تواند تهدیدی علیه صنعت گردشگری باشد. از سقوط یک بالگرد گرفته تا مسائل و منقاشات سیاسی و همه گیری یک ویروس می توان حکم چکشی را داشته باشد که به تنگ بلورین و شکننده گردشگری وارد می شود و هر بار آن را معیوب می کند. اما این که در روزهای آرام و خوب در زندگی ما باز هم صدای شکستن این تنگ بلورین به گوش می رسد را نمی توان تقصیر حوادث غیر مترقبه انداخت و این ما هستیم که مقصر اصلی آسیب به صنعت گردشگری به حساب می آییم. ؛ یکی از عمده وظایف ما برای نجات صنعت گردشگری این است که از همین آغاز کودکان را با این صنعت آشنا کنیم و دست به کار رواج گردشگری کودک شویم. جدا از لذت هایی که گردشگری برای کودکان پرشورمان می تواند داشته باشد، آشنایی آن ها با طبیعت و اهمیت حفظ محیط زیست است.
درست است گردشگری برای کودکان باید کمی متفاوت از سفر بردن و اردو بردن ها باشد. باید به کودکان اجازه داد که در تورهای گردشگری، به کند و کاو بپردازند و حتی قدم هایی هر چند مطمئن را دور از بزرگ ترها بردارند و حس ویژه طبیعت را به تنهایی و به دور از محافظت هر لحظه ای از جانب بزرگ ترها تجربه کنند. طبیعت هم خالق است و هم خلاق و از آن جا که همیشه ذاتی بخشنده داشته است می تواند هر دو حس نام برده را به کودکان انتقال دهد. جسارتی که حس جستجوگری در کودکان به واسطه گردشگری داده می شود بسیار فراتر از فضاهای آموزشی و آزمایشگاهی است و این درست همان شاخصه ای است که هر انسانی برای ادامه بقا چه در فضاهای شهری و بروز و چه در دل طبیعتی عاری از ساخته انسانی باید بیاموزد و چه بهتر که این آموزش از همان سنین اولیه و خالص دوران کودکی انجام شود.
 کمی از کوتاهی مسئولان بگوییم که در این پهنه وظایف های نانوشته چه در سطح کشوری و چه در سطح استانی تا چه اندازه مقصرهستند  و کوتاهی آنان مشهود است ،همه می دانند در موضوع آموزش سنین 6تا 15سال سن طلایی آموختن است در هیچیک از پایه های درسی نگاه خاصی به گردشگری نشده است تا سوم راهنمایی کتاب استان شناسی با یک تورق ساده متوجه می شوید در در بحث میراث فرهنگی استان که انتظار می رود توسط متخصصان مربوطه نوشته شود چنان سطحی به آن پرداحته شده است که متعجب می شوید. به نظر می رسد اگر می خواهیم به کودکان امروز اهمیت گردشگری و میراث فرهنگی را بیاموزیم تا فردای گردشگری نه فقط قم بلکه ایران را تضمین کنیم  باید از پایه های پایین درسی شروع کنیم باید در همین سنین طلایی رشد به کودکان اهمیت میراث را آموزش دهیم . وقت آن شده است که تعاملی سازنده بین آموزش و پرورش صورت گیرد بی شک در رونق گردشگری و حفاظت از میراث فرهنگی تاثیر گذار خواهد بود.