العالم ـ فلسطین اشغالی : «جیل یاکوبز» خاخام یهودی و مدیر اجرایی جنبش میانه روی یهود در مقاله ای که در واشنگتن پست منتشر شده؛ نوشته: "صهیونیست" های افراطی در تلاش هستند در آمریکا و اروپا، قوانینی را تصویب کنند که هرگونه انتقادی از اسراییل را ممنوع می کند.
«جیل یاکوبز» خاخام یهودی در مقاله خود با اشاره به مرزبندی انتقاد از رژیم صهیونیستی و موضوع یهودی ستیزی، تاکید کرده که این رژیم (اسراییل) بدون توجه به رخدادهای تاریخی، موظف است از قوانین و حقوق بین الملل پیروی کند.
یاکوبز معتقد است: صداهای طرفدار فلسطین، کشتار بیش از شصت فلسطینی در روز گشایش سفارت آمریکا در بیت المقدس را با کلماتی همچون "کشتار جمعی" و "جنایت" توصیف کردند.
نهادهای طرفدار تل آویو، تلاش کرده اند تا آنچه را بعنوان نفرت پراکنی قلمداد می کنند؛ محدود کنند؛ برای نمونه در ایالت کارولینای جنوبی قانونی تصویب شده که هرگونه انتقاد از اسراییل در مدارس عمومی یا دانشگاه ها را "ضدسامی" می شمارد.
براساس این گزارش؛ همچنین بیش از 20 ایالت آمریکا بستن قرارداد با شرکت هایی را ممنوع کرده اند که رژیم صهیونیستی را تحریم کنند.
"جیل یاکوبز"' در مقاله خود می نویسد: من بعنوان مدیر اجرایی جنبش «حقیقت» می دانم که می توان از اسراییل انتقاد کرد بی آنکه به ضدیت با یهود کشیده شود. من خود، هر روز این کار را انجام می دهم.
وی می افزاید: مردمی که توجه و تمرکز بر سیاست ضد اسراییلی داشته باشند، ضدیهود نیستند؛ فعالان حقوق بشر همان طور که بر حوزه های حقوق بشری مانند نسل کشی روهینگیا در میانمار توجه نشان می دهند، در عین حال بر کشتار فلسطینیان نیز حساس هستند.
وی با اشاره به حمایت های آمریکا از رژیم صهیونیستی خاطر نشان کرد؛ اگر بر روی اقدامات اسراییل حساسیت بیشتری وجود دارد دلیلش آن است که بالاترین میزان کمک های خارجی آمریکا را دریافت می کند. جای شگفتی نیست که فعالیت لابی قدرتمند موسوم به «آیپک» در آمریکا که خود را وقف پیشبرد سیاست های این رژیم کرده، خود در گسترش واکنش های منفی تاثیر گذار بوده است.
این خاخام یهودی در مقاله خود می افزاید: یک دانشجوی دانشگاه ویرجینیا در گفت و گو با من تاکید کرد که برخی از گروه های دانشجویی، دانشجویان یهودی را با عباراتی چون "صهیونیست های قاتل کودکان" خطاب قرار می دهند. در گردهمایی های دانشگاهی، سخنرانان بارها "صهیونیست ها" را با "طرفداران برتری سفیدها و نازی ها" در یک گروه قرار می دهند.
برخلاف نگاه برخی از نهادهای طرفدار (رژیم) اسراییل، هر انتقادی از تل آویو، گرایشی ضدیهودی نیست. هر کس می تواند به استفاده از گلوله واقعی علیه معترضان غیرمسلح، بستن مرز غزه و بحران انسانی ناشی از آن و اشغال نظامی سرزمین های فلسطینیان اعتراض کند بی آنکه ضدیتی با یهودیان داشته باشد. حتی ممکن است دولتی، این رژیم را تحریم کند بی آنکه پای در وادی ضدیهودی بودن بگذارد.
در امريكا هيچ بحث و گفت و گويي به اندازه گفت و گوي انتقادي در مورد اسراييل، محدود و كنترل نمي شود. اين عجيب است كه ما در بيان و افشاي جنايت هاي جنگي سران كشورمان و حتي تمام مسئولان ديگر كشور هاي جهان، آزاد هستيم، ولي در مورد اسراييل، مجاز نيستيم چنين كاري انجام دهيم. كمتر كسي جرئت مي كند خسارت هايي را كه اسراييل در طول ده ها سال در سراسر خاورميانه به وجود آورده است، زير سؤال ببرد. به هركس كه در اين باره سؤالي بپرسد، فوري برچسب «ضد يهود» مي زنند.
چنين افرادي ممكن است دوستان، شغل و اعتبارشان را از دست بدهند و اگر بر كار خود اصرار ورزند، حتي ممكن است كشورشان را از دست بدهند. امريكا، كساني را كه با صفت وحشي گري از اسراييل ياد مي كنند، هرگز تحمل نمي كند. چرا اين گونه است؟ آيا اين جنايت ها، صرف نظر از اينكه چه كساني مرتكب آن شدند، جنايت عليه بشريت نيست؟ براي مثال، وقتي ما يك و نيم ميليون نفر را همانند حيوانات در قفس زنداني مي كنيم، بدون اينكه به آنها غذا، برق، مراقبت هاي پزشكي و آب سالم بدهيم و سپس تمام آنها را همانند بسياري از حشرات نابود كنيم، تكه تكه كنيم و آنها را همانند سيب زميني خرد شده با سلاح هاي غير قانوني كه در پيمان ژنو ممنوع اعلام شده اند، بسوزانيم، آيا جنايت عليه بشريت نيست؟ آيا حبس كردن مردان، زنان و كودكاني كه پشت ديوارهاي غزه هستند و جايي را ندارند كه بروند يا مخفي شوند، عملي انساني است؟
اگر شما سخنان شصت سال گذشته سران اسراييل را گوش كرده باشيد، به آساني خواهيد فهميد كه فلسطيني ها همه چيز هستند، جز انسان. در سال 1982، مناخيم بگين نخست وزير اسراييل و رهبر سابق حزب ليكود گفت كه فلسطيني ها حيواناتي هستند كه روي دو پا راه مي روند. سال بعد، رافائل ايتان، رئيس ستاد ارتش اسراييل، با خوشحالي اعلام كرد: «پس از آنكه در اين سرزمين ساكن شديم، تمام اعراب مي توانند همانند سوسك هاي مسموم شده درون يك بطري، جست و خيز كنند.» در سال 1988، اسحاق شامير كه از حزب ليكود دو مرتبه به عنوان نخست وزير انتخاب شد، در سخنراني براي ساكنين سرزمين هاي اشغال شده فلسطين چنين گفت: «فلسطينيان همانند برخورد سر ملخ به سنگ ها و ديوارها، خرد خواهند شد».
پت رابرتسون اوانجليس نيز براي وحشي گري «اخلاقي» اسراييل استدلال مي كرد. رابرتسون در مي 1985، اصول عقايد را براي هفتصد نفر از اعضاي باشگاه خود چنين توضيح داد: «جنگ هاي نابودكننده، بسياري از مردم را با مشكل رو به رو كرده اند، مگر اينكه بدانند با چه چيزي رو به رو هستند. مردمان سرزمين فلسطين بسيار شرورند. آنها بت پرست شده اند. آنها كودكان خود را قرباني مي كنند؛ آنها به هر نوع روابط جنسي نامشروع و منفور تن مي دهند؛ آنها بت مي پرستند و كودكانشان را قرباني مي كنند. آنها خدا را رها كرده اند. خداوند به اسراييلي ها گفت كه تمام مردان، زنان و كودكان آنها را بكشند و از بين ببرند. اين كار به نظر وحشتناك مي رسد. آيا چنين نيست؟ به هرحال، فرض كنيد كه دو هزار نفر يا ده هزار نفر يا هر تعدادي از اين انسان ها، در سرزمين فلسطين زندگي مي كنند. نمي دانم دقيقاً چند نفر هستند. عددي را انتخاب كنيد. خداوند گفته است كه همه آنها را بكشيد. در آنجا زشتي و پليدي به صورت يك بيماري واگيردار وجود دارد. خداوند به غير از اين، درماني براي بيماري آنها قرار نداده است. بنابراين، خداوند بزرگ، شمار اندكي را نابود كرد تا مجبور نشود افراد بسياري را نابود كند».
قربانيان يك كشتار سازمان دهي شده و مداوم، در پس روز ها و سال ها، بدون اينكه جنگي عليه آنها تحميل شود يا انعكاسي يابد و چنين اقداماتي زير سؤال برود، به دست فراموشي سپرده مي شوند كه البته تجهيزات، حمايت هاي سياسي و ماليات مردم امريكا، از اين اقدامات پشتيباني مي كند.
چگونه است كه ما نه تنها عذرخواهي نمي كنيم، بلكه براي موفقيت اسراييل در انجام جنايت هايش دعا مي كنيم. حمله بيست و دو روزه اسراييل به غزه، تمام مردمان دنيا ـ به جز امريكا ـ را شوكه كرد. شايد دليل اين امر آن باشد كه يك هفته قبل از حمله اسراييل به غزه، كشتي هاي امريكايي، 989 كانتينر پر از مهمات، از جمله فسفر سفيد را به اسراييل فرستادند. سه ماه بعد، كنگره امريكا با فروش چند فروند هواپيماي بويينگ به اسراييل موافقت كرد. بمب هاي GBU، درست در زماني كه نياز بود، براي نابود كردن تأسيسات زير بنايي غزه، به دست اسراييل رسيد. برخلاف توجيه هاي مختلف اسراييلي ها، تنها يك دليل براي ادامه كشتار وحشيانه مردمان فلسطين وجود دارد؛ حمايت هاي امريكا از اين وحشي گري ها. به دليل اين است كه امريكا هزينه ها، تسليحات و تجهيزات اسراييل را تأمين مي كند و مهم تر از همه اينكه امريكا از دلايل و توجيه هايي كه اسراييل براي هر يك از جنايت هاي خود مي آورد، حمايت مي كند. در اينجا مقصر كيست؟ چه كسي پاسخ گوي خون مردان، زنان و كودكان فلسطيني است؟ اسراييل يا امريكا؟ چه كساني هيولا هستند؟ كمتر از يك هفته پس از شروع جنگ غزه، هر دو مجلس سنا و نمايندگان، غرق در شور و شادي بودند. اعضاي كنگره از يكديگر مي خواستند از صدور قطع نامه عليه حماس حمايت كنند و اسراييل را وادار سازند مردم غزه را به خاك و خون بكشد.
قطع نامه در هشتم ژانويه پيشنهاد شد و كنگره آن را تأييد كرد. قطع نامه سنا 34 حمايت كننده داشت. 116 نفر قطع نامه را امضا كردند. آرا و اتهام ها، در كمال بي شرمي، مغرضانه بود؛ زيرا حماس از يك طرف، متهم به جنگ بود و از سوي ديگر، در كشته شدن شهروندانش، مقصر شناخته مي شد؛ در حالي كه اسراييل نه تنها توبيخ و سرزنش نشد، بلكه به دليل «تسهيل كمك هاي بشر دوستانه به مردم غزه، تمجيد و تحسين شد؛ چون از زمان شروع جنگ، كمك هاي بشردوستانه و صدها كاميون و آمبولانس، وارد نوار غزه شدند»!
سه روز بعد، ماكس بلومنتال، روزنامه نگار محقق، از يك اجتماع ده هزار نفري در شهر نيويورك خبر داد. سناتور چاك اشامر با هيجان داخل جمعيت رفت و با فرياد گفت: «خانه هايشان را بايد ترك كنند؛ زيرا در آنجا سلاح مخفي كرده اند.» به گفته بلومنتال، اجتماع مردم با نفرتي بسيار حركت مي كرد.به او گفته «يك نفر پارچه نوشته اي را در دست گرفته بود كه روي آن نوشته بود: «اسلام، آيين مرگ است.» شركت كنندگان در تظاهرات، مردم غزه را «سرطان» ناميدند. آنها فرياد مي زدند كه اسراييل بايد همه آنها را از بين ببرد. خانم جواني به من مي گفت: «نظاميان اسراييلي نيروهاي ما هستند و آنها بايد به منظور دفاع از كودكان ما، كودكان فلسطيني را از بين ببرند. همه آن كساني كه مرده اند، متحمل خشم الهي شده اند.» يكي از اعضاي گروه مسيحي هاي ارتدوكس يهودي كه در تظاهرات شركت كرده بود، گفت: «آنها نمي توانند بين نظامي و غيرنظامي تمييز قائل شوند. بنابراين، چرا آنها را نكشيم».
شايد من كسي نيستم كه بايد به اين موضوع بپردازد. من بيشتر سال هاي زندگي خود را در نيومكزيكو به همراه والدينم گذرانده ام. افرادي كه كاملاً حس از نژادپرستي، تحجر و نفرت ، تهي هستند. از اين ايدئولوژي هاي زشت نه تنها دوري مي شد، بلكه اصلاً وجود نداشتند. شايد خنده دار باشد، ولي تا زماني كه ازدواج نكرده بودم، هرگز با يك يهودي برخورد نداشتم. همسرم در ارتش خدمت مي كرد و در فورت مانموث در شهر لانگ برنچ ايالت نيوجرسي، مستقر بود. ما يك آپارتمان از خانواده برودز كيز كه يك خانواده يهودي بود، اجاره كرديم. اين خانواده، مردماني خوشحال، مهربان و شگفت انگيز بودند. زماني كه ما را ديدند، طوري خوش آمد گويي كردند كه گويا تمام مدت عمرشان منتظر ما بوده اند.
بنابراين، هنگامي كه به خاورميانه نگاه مي كنم، تجاوزهايي را كه به انسان ها مي شود، مي بينم؛ انسان هايي كه نه غذا و نه مراقبت هاي بهداشتي كافي دارند؛ مي بينم كه تأسيسات زير بنايي شان نابود شده است و مي بينم كه بچه هايشان را در زمين هاي ورزشي قتل عام مي كنند، باور چنين وحشي گري هايي برايم بسيار دشوار است. اين در حالي است كه يهودي ها از آنچه در حال رخ دادن است، باخبرند و آن را ناديده مي گيرند.
در رسانه هاي امريكا به اجتماع مردم امريكا در حمايت از مردم غزه هيچ اشاره اي نشد. به سربازان نيروهاي نظامي اسراييل كه از رفتن به خدمت، سر باز زده بودند، هيچ اشاره اي نشد؛ چون اين سربازان خشونت را در برابر بي گناهان فلسطيني، امري نادرست و اشتباه مي دانستند. به هفتصد شهروند اسراييلي نيز كه در دو هفته نخست جنگ بازداشت شده بودند، هيچ اشاره اي نشد؛ همان افرادي كه مخالف حمله اسراييل به مردم غزه بودند.
جوديت ويزمن، روان شناسي اهل تورنتو و يهودي است. وي كه از اعضاي «صداي يهوديان مستقل»، «يهوديان صلح عادلانه»، عضو كميته «زنان يهودي براي پايان اشغال فلسطين»، و از بنيان گذاران نهاد «نه به نام ما» است، مي گويد: «صهيونيسم، علت مشكلات مردم يهودي است. صهيونيسم تمام اين مشكلات را به وجود آورده است.» ويزمن كه در گذشته يك صهيونيست بوده است، مي گويد: «اسراييل سال هاست كه از نظر من، از رتبه و جايگاهش سقوط كرده، زيرا كشور اسراييل در ميان فلسطيني ها و در سرزمين آنها ساخته شده است.» وي در ادامه گفت كه اكنون از نفوذ اسراييل در سراسر جهان و نيز از قدرتي كه اسراييل و امريكا در اداره جهان از آن استفاده مي كنند، ترسيده است، به گونه اي كه هر چيزي كه در جهان اتفاق مي افتد، در كنترل آنهاست. اين گونه نيست كه كسي گوش نمي كند، بلكه چيزي جز سكوت، تبليغات و دروغ وجود ندارد. گيدن لوي در هاآرتص نوشت كه يك سوم كشته شدگان فلسطيني، كودك هستند. وي گفت: عموم مردم از اين بي اعتنايي شوكه شده اند؛ چون اين حركات براي آنها نامفهوم و درك ناشدني است. ما در ايالات متحده به زندگي خودمان ادامه مي دهيم. ما براي عده اي هيولاصفت سياسي دعا مي كنيم. اكنون در دنيايي زندگي مي كنيم كه جرج اورول در كتابش، 1984 توصيف كرده بود: «هر چيزي در مه ناپديد مي شود. ايام گذشته محو مي گردد. وقتي كه محو شد، فراموش مي شود. آن زمان است كه دروغ، حقيقت مي شود».
انجمن دانشجویان دانشگاه «کینگز کالج» لندن، به ممنوعیت انتقاد از صهیونیسم و برابر دانستن آن با «ضدیهودی  بودن» اعتراض کردند.
به نوشته روزنامه «جروزالم پست»، کینگز کالج اظهارات ضد یهودی را مطابق بیانیه «اتحادیه بین‌المللی یادبود هولوکاست» تعریف می‌کند که در آن «نفی حق مردم یهودی برای تعیین سرنوشت خود و نژادپرستانه بودن موجودیت کشور اسرائیل» جزو ادبیات ضدیهودی محسوب می‌شود.
دانشجویان این مرکز علمی انگلیس معتقدند این تعاریف «نفی یا عدم بیان سوابق تاریخی و حقایق متناقض [با ادعاهای صهیونیست‌ها را از ما طلب می‌کند».
این دانشجویان از کینگز کالج درخواست کرده «بر تعهد خود نسبت به آزادی‌های آکادمیک از جمله آزادی بیان، نقد کاپیتالیسم، نقد سفید برتر پنداری و نقد صهیونیسم و اسرائیل، پایبند باشد» و خواستار گسترش این تعهد در سطح ملی شدند.
در آمریکا و اروپا، لابی صهیونیسم هرگونه انتقاد از رژیم صهیونیستی و سیاست‌های تل‌آویو را عامدانه به «ضد یهودی» بودن متهم می‌کند تا صاحب انتقاد را راحت‌تر تحت فشار قرار بدهد.
نفوذ این لابی در انگلیس موجب شد ماه گذشته عضویت «جرمی کوربین» رهبر سابق حزب کارگر انگلیس به‌ سبب آنچه مواضع «ضد یهودی» نامیده شد، در این حزب به حالت تعلیق درآید.
حزب کارگر انگلیس در زمان رهبری کوربین حامی حقوق فلسطینی‌ها بوده و بارها نسبت به جنایات صهیونست‌ها بر علیه آن‌ها اعتراض کرده بود اما تحت حملات شدید و اتهاماتی درخصوص اتخاذ مواضع ضد یهودی قرار گرفت.
این تعلیق پس از آن صورت گرفت که «کمیسیون برابری و حقوق و بشر» در انگلیس در گزارشی مدعی شد حزب کارگر در مبارزه علیه گسترش تفکرات ضد یهودی ناتوان بوده و از قوانین تخطی کرده است.
چند هفته بعد، تعلیق عضویت کوربین در این حزب رفع شد اما گفته می‌شود وی همچنان از حضور در جلسات پارلمان محروم است.
افسر پیشین سازمان سیا معتقد است صهیونیستها در دولت، جامعه و اقتصاد آمریکا رسوخ کرده اند و کنترل بسیاری از نهادهای آمریکا را در دست دارند.
«رابرت استیل» نامزد جایزه صلح و افسر پیشین سازمان سیا معتقد است صهیونیسم که مفهومی متفاوت از یهودیت است در تمامی لایه‌های آمریکا حتی کاخ سفید نفوذ کرده و کنترل بسیاری از نهادها را به دست گرفته است. مبارزه با نفوذ آن به دلیل گستردگی آن بسیار پیچیده است. هرچند در سال‌های اخیر بسیاری از جمله «ایلهان عمر» و «سینتیا مک کینی» دست به افشا گری‌هایی علیه این رژیم زده اند ولی در مسیر خود با دسیسه چینی‌های بسیاری مواجهه شده اند.
من نیز تا زمانی که شخصاً توسط رژیم صهیونیستی مورد حمله قرار نگرفته بودم مطلع نبودم تا آنکه سایت جنبشی را برای اصلاح انتخابات سراسری پایه گذاری کردم (UNRIG#) و آنجا فهمیدم گستره قدرت آنها چقدر است.
هر کسی که آنها را به چالش بکشند از بین خواهند برند، «ایلهان عمر» بسیار شجاعانه و صادقانه این کار را انجام می‌دهد. در واقع این حمله صهیونیست‌ها بر من بود که مرا یک شبه به یک منتقد علنی آنها در آمریکا تبدیل کرد.
من در جریان تشخیص صهیونیسم و یهودیت کمکی نداشتم؛ صهیونیسم نیروی شیطانی مساوی نسل کشی، تبعیض نژادی و دولت مافیایی در اسرائیل است و یهودیت دینی است که باید مورد احترام قرار گیرد.
در گذشته صهیونیسم با کارت هولوکاست بازی می‌کرد و بعد عنوان کرد صهیونیسم نتیجهگرایشهای ضد یهودی است. صهیونیست‌ها و یهودیان یکی نیستند و امروزه همه در آمریکا این را می‌دانند. این همچنین باعث شد من از نزدیک شاهد کنترل صهیونیست‌ها بر سایت آمازون در ممنوع کردن کتاب‌ها باشم، این کنترل در زمینه سانسور بر فیسبوک، گوگل، توئیتر و یوتیوب هم اعمال می‌شود.
در آنها دخل و تصرف می‌شود و در واقع آنها وسیله‌ای برای ترور عقایدی هستند که گفته‌های مقامات رسمی را زیر سوال می‌برند. آنها همچنین هزینه سایتی که طرفدار جنبش‌های تحریک آمیز علیه ترامپ بود را هم تأمین می‌کردند.
هر کسی در آمریکا که ادعا می‌کند ضد صهیونیسم ضد یهودی هم هست عامل پنهان یک قدرت خارجی است. ضد صهیونیسم به معنی مخالفت با نسل کشی، تبعیض نژادی و حکومت مافیایی اسرائیل است که از تروریسم، اعدام، شکنجه و دیکتاتوری حمایت می‌کند. همه آنها باید بازجویی شوند و به علت خیانت محکوم شوند. این پروسه با افرادی چون «چاک شومر»، «دبی واسرمن» «شولتز» و اخیراً «الیون انگل» آغاز شده است.
ترامپ طی یک دستور اجرایی و بدون نیاز به پیچ و خم تصویب کنگره، مقرر کرد دسترسی دانشگاه‌ها و اساتیدی که اجازه انتقاد از اسرائیل را سر کلاس‌های خود می‌دهند به بودجه عمومی قطع شود.
لابی صهیونیستی بارها تلاش کرد قانونی را در کنگره آمریکا را بگذراند که طی آن از پیوستن شهروندان به جنبش بایکوت اسرائیل جلوگیری شود. این کار در چند ایالت، به ویژه ایالت‌هایی که دست جمهوریخواهان است انجام شد اما در سطح فدرال به نتیجه نرسید.
حالا اما ترامپ طی یک دستور اجرایی و بدون نیاز به تصویب کنگره، دستور داد دسترسی دانشگاه‌ها و اساتیدی که اجازه انتقاد از اسرائیل را سر کلاس‌های خود می‌دهند به بودجه عمومی قطع شود. نه لزوماً حمایت، همین که با عامل آن برخورد نکنند یا به قول ترامپ آن را «تحمل کنند» مشمول این دستور اجرایی هستند.

فاطمه مداح نظری /