فاطمه مداح نظری - برخی از هموطنان عزیزمان ندای آب برای ماست سر می دهند. آیا واقعا آب برای استان خاصی است؟ آیا باران در در همگام بارش انتخاب می کند که بر سر چه کسی ببارد و بر سر چه کسی نه؟ آیا خدا در توزیع رحنت واسعه خویش میان بندگان خویش تبعیض قائل می شود؟ مثلا به برخی اکسیژن می دهد و به برخی نه؟ به برخی نعمت شب و روز می دهند و به برخی نه؟
اصلا در کجای قانون آمده است که آب برای یک استان خاص است؟ مگر نفت خوزستان تنها برای خطه جنوب است؟ و یا خزر و خلیج فارس صاحبان خاص دارد؟ مگر مس کرمان تنها برای اهالی کرمان است؟ یا اصلا مگر دماوند تنها برای اهالی شمال کشور است؟ اصلا مگر می شود مسائل زیست محیطی را محدود به یک استان و منطقه کرد؟ مگر می توان مشکلات خشکی و خشکسالی و عوارض ناشی از آن را تنها به چند شهر و استان خلاصه کرد؟ مگر مشکلات ریزگردها تنها به اهواز محدود شد؟ ریزگردها راه خود را پی گرفتند و اغلب استان ها را احاطه کردند. مگر اهواز مبدع مشکل ریزگردها بود؟ بلکه این مشکل از عراق و جنگ و ویرانی این کشورو بیابان های آن آغاز شد و بتدریج همه جا را در نوردید.
گویا فراموش کرده ایم همه ما هموطنیم و اهالی یک کشور و یک پیکر به نام ایرانیم. هموطن بودن یعنی در داشته و نداشته هامان شریک یکدیگریم.
اگر بر مبنای اصول اخلاقی نیز بررسی کنیم متوجه خواهیم شد شرط انصاف نیست که یک عده در آب غرق شوند و عده ای در خشکی جان دهند. همانگونه که ایرانیان همیشه در سختی ها کنار هم بوده اند و در مشکلات مثل سیل و زلزله به داد هم رسیدند در نعمات نیز باید با یکدیگر شریک باشند.
نمی توان منکر مشکلات مردم و نیازشان به آب شد ولی نمی توان منابع هر استان را برای همان استان سند زد. برای نمونه اهالی اصفهان زاینده رود را برای خود می دانند در حالی که سرچشمه های آن متعلق به منطقه زاگرس است.
زاینده‌رود، بزرگ‌ترین و پرآب‌ترین رودخانه فلات مرکزی ایران که از کوه‌های زاگرس مرکزی به ویژه زردکوه در استان چهارمحال و بختیاری سرچشمه گرفته و در دشت مرکزی ایران به سمت شرق پیش می‌رود تا در نهایت به جلگه تالاب گاوخونی می‌ریزد.
باید به اینکه نیز توجه داشت که ایران همچون دیگر کشورهای جهان با مشکل کم آبی روبروست. در حال حاضر اصفهان آبی برای کشاورزی ندارد درحالی که مردم شریف سیستان و بلوچستان آبی برای نوشیدن.
در ادامه باید مشلات مدیریتی در دوره های مختلف را به مشکلات کم آبی مردم افزود. با توجه به اینکه رییس جمهور فعلی عزم راسخ برای رفع مشکلات مردم دارد ولی نمی توان همه تشنج ها و مطالبات را به یک دوره زمانی ارائه کرد. چراکه این کم آبی و خشکی زاینده رود مشکل امساله نبوده بلکه سالهاست که مردم با این مشکل مواجهند. ولی حالا به یکباره همه به یاد مطالبه گری های حق آبه، مشکلات معیشتی و افزایش حقوق خویش افتادند.
کاش در ارائه مشکلات خویش منصف باشیم و با همراهی با یکدیگر بتوانیم یک به یک از سد مشکلات بگذریم.
