زهره مهرنوروزی-هفدهم دی ماه در تقویم وطن ما یاد آور روزی است که سرمداران این کشور تصمیم گرفتند برای پیشرفت ایران چادر را از سر زنان ایران بردارند، 17 دی ماه 1314قانون کشف حجاب زن ایرانی در مجلس به تصویب رسید. این در حالی بود که نقش مجسمهها و برجستهها در دوران باستان نیز نشان از آن دارد که حتی پوشش سر و موها پیشینهای تاریخی داشتهاست و این نوع پوشش، در میان زنانی بیشتر رواج داشت که از درجه بالای اجتماعی برخوردار بودند. در مقابل، کنیزان، روسپیان و رقصندگان از پوشش کمتری استفاده میکردند. در جلد ۱ تاریخ تمدن ویل دورانت نیز آمدهاست که با پیشرفت تمدن لباس زنان بلندتر شد. این بدان معنی است که مردم سرزمینی به نام ایران که از اولین سرزمینهای متمدن روزگاران گذشته بوده از لباسهای پوشیدهتر و بلندتر استفاده میکردهاست. در ایران نیز چنان پوششی برای زنان مرسوم بوده که باعثشده برخی تاریخ نگاران از جمله ویل دورانت، ایرانیان را مبدع حجاب در جهان معرفی کنند. در زمان داریوش احترام به زنان تا جایی بود که بدون حفاظت از آنها در تخت روان روپوشدار از خانه خارج نمیشدند یا در زمان ساسانیان که دین مردم ایران زرتشت بود، بنابر متن کتاب اوستا معتقد بودند که حتی یک تار موی زن نیز نباید آشکار شود.
ما در برهه خاصی از فضای اجتماعی به شدت پرتنش قرار داریم. فضایی که از یک سو به دلایل اقتصادی تحت فشار قرار گرفته و دچار نارضایتی شده و از سوی دیگر از فضای مجازی یله و رها دچار مسمومیت شده است. البته گاهی این هویت برای مدت زمانی دچار استحاله شدهاست. مانند آن زمان که به واسطه گماشتن رضاخان پهلوی و تقویت او تلاش کردند تا فرهنگ غربی را بر ما تحمیل کنند. به طوری که بعضی از مسئولان و خبرگان سیاسی حکومت، عاملان آنها برای این دگرگونی فرهنگی بودند و در این راستا تا کشف حجاب اجباری و محدود و منزوی کردن روحانیت پیش رفتند و جامعه ایران را به شدت دچار آسیب کردند. مانند حادثه گوهرشاد که وقتی زنان هویت خود را در خطر دیدند برای حفظ آن از جان خود گذشتند، در واقع آنان کشتهشدن را به یک زندگی بیهویت ترجیح دادند و عاقبتشان شد شهادت. این جانبازی واقعیتی نیست که بتوان به راحتی از آن عبور کرد و به چند تحلیل فرهنگی - سیاسی بسنده کرد. این واقعیت بر مدار حقیقتی شکل گرفت که تنها میتوان آن را در هویت مستقل زن ایرانی تفسیر کرد. این روزها مخالفان اسلام در بسترهای صهیونیستی سعی می کنند حجاب را از سر زن ایرانی بردارند. تمام محتوای تولیدی آنها در هویت زدایی از بانوی اصیل ایرانی است که با حجاب خود حریم خانواده خود را حفظ کرده است. در طول تاریخ انقلاب اسلامی زنان و دختران سرزمین من با حجاب و عفاف خود تمام پله های پیشرفت و ترقی را طی کرده اند. امروز علاقه به حجاب نه اینکه فقط سلیقه و انتخاب زنان جامعه امروز ایران باشد، بلکه ریشه در هویت ایرانی بسیاری از تحلیلگران مسائل فرهنگی این هویت ملی را دستکم میگیرند، بنابراین در تحلیلهایشان نمیتوانند نه تفسیر درستی از کنشگریها در طول تاریخ داشتهباشند و نه نگاه درستی نسبت به آینده. دقیقاً به همین دلیل است که در باور آنها نمیگنجد که آمارها در پژوهش سازمان صدا و سیما اشاره به علاقه ۷۰ درصدی زنان به حجاب دارد و این فقط منوط به جمعیت بانوان است و اگر جمعیت آقایان در این آمار لحاظ شود، قطع به یقین نتیجهای بیش از این خواهد داشت. این در حالی است که - اسلامی دارد. هویتی که پرچم استقلال زنان این مرز و بوم را برافراشته است. از این رو است که رهبر معظم انقلاب میفرمایند: امروز پرچم استقلال هویتی و فرهنگی زنان در دست زنان ایرانی است؛ امروز بانوان ایرانی با حفظ حجاب، استقلال هویتی خودشان و استقلال فرهنگی خودشان را اعلام میکنند و به دنیا صادر میکنند؛ یعنی دنیا سخن جدیدی دارد میشنود.
