گروه: سایر / گزارش
تاریخ : 1403/10/17 13:33
شناسه : 410447
فاطمه مداح نظری - قدمت هوش مصنوعی به‌ عنوان یک فناوری به ‏دهه ۱۹۵۰ برمی‌گردد. با این وجود، در دهه گذشته شاهد رشد فزاینده‌ ‏این فناوری در زمینه‌های مختلف بوده‌ایم. هوش مصنوعی به‌ طور کلی ‏ماهیت دوگانه‌ای دارد، هم می‌تواند ابزاری در جهت تحول مثبت زندگی ‏مردم باشد و هم مکانیزمی برای سرکوب.‏
براساس هوش مصنوعی است که رایانه ها این توانایی را دارند که ‏حجم عظیمی از داده‌ها را به کار گیرند و از هوش آموخته شده خود ‏برای اکتشافات بهینه در بهترین زمان استفاده کنند. این فناوری بسیار ‏قدیمی‌تر از آن چیزی است که می‌توانید تصور کنید.هوش مصنوعی این ‏امکان را برای ماشین‌ها فراهم می‌کند که با ورودی‌های جدید سازگار ‏شوند و کارهایی شبیه انسان را انجام دهند.‏
هوش مصنوعی که در مقابل هوش طبیعی انسانی قرار دارد، به ‏هوشمندی نشان‌داده‌شده به‌ وسیله ماشین‌ها در شرایط مختلف اطلاق ‏می‌شود و به همین دلیل از آن به هوش ماشینی هم تعبیر می شود.‏
بر این اساس و به عبارتی هوش مصنوعی به سامانه‌هایی گفته ‏می‌شود که می‌توانند واکنش‌هایی مشابه رفتارهای هوشمند انسانی از ‏جمله درک شرایط پیچیده، شبیه‌سازی فرایندهای تفکر و شیوه‌های ‏استدلال انسانی و پاسخ موفق به آنها، یادگیری و توانایی کسب دانش و ‏استدلال برای حل مسایل را از خود به نمایش بگذارند.‏
رهبر معظم انقلاب در سال ۱۴۰۰، در دیدار با نخبگان جوان و ‏استعدادهای برتر علمی کشور از «هوش مصنوعی» به‌عنوان یک ‏مساله مهم و آینده‌ساز نام برده و تاکید کردند که این مساله در اداره ‏آینده دنیا نقش دارد و باید به‌گونه‌ای عمل کرد که ایران در زمره ۱۰ ‏کشور برتر دنیا از نظر هوش مصنوعی قرار گیرد.‏
اکنون بیش از ۲ سال از طرح این موضوع می‌گذرد و وقت آن است تا ‏اقداماتی که در این مسیر صورت گرفته است، مورد ارزیابی قرار گیرد ‏تا همزمان با پیگیری برای رسیدن به این هدفگذاری، اگر نیاز به ‏تغییری در مسیر وجود دارد، در کمترین زمان ممکن عملیاتی شود.‏
این در حالی است که به غیر از محافل علمی و تخصصی، شاهد گفت و ‏گو یا تحقیق در موضوع هوش مصنوعی توسط دیگر افراد و اقشار ‏جامعه هم هستیم و هر کس متناسب با علاقه و نیاز خود وارد این ‏موضوع می شود و به همین دلیل است که اکنون هوش مصنوعی و ‏گفت و گو با آن به یکی از پرتکرارترین کلیدواژه‌های جست و جو شده ‏در فضای مجازی و اینترنت تبدیل شده است.‏
اولین کاری که در حوزه هوش مصنوعی صورت گرفت  در سال ‏‏1943 توسط زنی به نام ‏McCulloch‏ و ‏Walter Pits‏ انجام شد. ‏آنها مدلی از نورون‌های هوش مصنوعی را پیشنهاد کردند.در سال ‏‏1949 ‏Donald Hebb‏ قانونی را برای آپدیت و اصلاح قدرت اتصال ‏بین نورون‌ها  نشان داد. قوانین او اکنون یادگیری ‏Hebbian‏ نامیده ‏می‌شود. در سال 1950 آلن تورینگ، آزمون تورینگ را ابداع کرد، ‏آلن کتاب "ماشین های محاسباتی و هوش" را منتشر کرد که در آن ‏آزمایشی را ارائه داد. این آزمون (آزمون تورینگ) درباره توانایی یک ‏ماشین برای ارائه رفتارهای هوشمند برابر یا غیرقابل تمایز با ‏رفتارهای یک انسان است.تولد هوش مصنوعی در سال 1952 تا ‏‏1956: سال 1955 ‏Allen Newell‏  و ‏Herbet A.simon‏ اولین ‏برنامه هوش مصنوعی را طراحی کردند. این برنامه 38 مورد از 52 ‏مورد ریاضی را ثابت کرده، و برای برخی از قضایا برهان‌های جدید را ‏کشف کرده است.از سال 1956 تا سال 1974 به عنوان دوران طلایی ‏هوش مصنوعی نام برده می شود. پروژه ‏Wabot‏ در سال 1967 ‏رباتی ساخت که می‌توان با استفاده از گیرنده‌های خارجی، چشم‌های ‏مصنوعی و گوش‌ها، فاصله‌ها و جهت اشیا را اندازه گیری کرد. و ‏سیستم مکالمه آن اجازه می‌دهد که با استفاده از یک دهان مصنوعی با ‏یک فرد به زبان ژاپنی صحبت کند. در دهه‌های اول قرن بیست و یکم، ‏دسترسی به حجم زیادی از داده‌ها ،رایانه‌های سریع‌تر و تکنیک‌های ‏پیشرفته‌ی ماشین با موفقیت برای بسیاری از مشکلات در سراسر ‏جهان اعمال شد.تا سال 2016 بازار محصولات سخت افزار و نرم ‏افزار مرتبط با هوش مصنوعی به بیش از 8 میلیارد دلار رسید.‏
به گفته کارشناسان امر و صاحبنظران، شناخت الگوریتم ها و اطلاعات ‏پیچیده و تحلیل آن یکی از کاربردهای بزرگ هوش مصنوعی است.‏
هوش مصنوعی (‏AI‏) به ‌سرعت در حال متحول کردن دنیای اطراف ما ‏است. توسعه قابلیت‌های هوش مصنوعی منجر به طیف گسترده‌ای از ‏نوآوری‌ها از جمله اتومبیل‌های اتوماتیک خودران و دستگاه‌های ‏هوشمند با قابلیت اینترنت اشیاء شده است. تا جایی که به کمک هوش ‏مصنوعی می‌توان یک بازوی رباتیک تولید کرد که از طریق رابط ‏عصبی مستقیماً از مغز فرد معلول دستور بگیرد. این کارکرد در ‏ژنومیک، پردازش تصویر و ویدئو، مواد، پردازش زبان طبیعی، ‏روباتیک، نظارت بر طیف بی‌سیم و موارد دیگر نیز استفاده می‌شود.‏

هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد که عمیقاً دنیایی را که در آن ‏زندگی می‌کنیم تغییر دهد و آینده‌ای بهتر را برای نوع بشر فراهم کند. ‏با سخت‌افزار قدرتمند و الگوریتم‌های پیچیده، هوش مصنوعی می‌تواند ‏انسان‌ها را برای انجام کارهای بیشتر و کامل‌تر و همچنین زندگی بهتر ‏توانمند کند. سیستم‌های جدید مجهز به هوش مصنوعی تقریباً تمام ‏جنبه‌های جامعه و اقتصاد ما از تجارت و مراقبت‌های بهداشتی گرفته تا ‏حمل‌ونقل و امنیت سایبری را متحول کرده است. اما توسعه و استفاده ‏از فناوری‌های جدیدی بدون چالش و خطر نیست. هوش مصنوعی و ‏یادگیری ماشینی (‏ML‏) روش‌های رسیدگی به چالش‌های جامعه و ‏فرصت‌های اقتصادی و حتی امنیت ملی را تغییر داده است. این ‏فناوری‌ها باید به‌گونه‌ای قابل اعتماد و مسئولانه توسعه یافته و مورد ‏استفاده قرار گیرند. ‏

زمانی که هوش مصنوعی کنترل نشود، پتانسیل ایجاد آسیب‌های قابل ‏توجهی را دارد. این آسیب‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم‌های هوش ‏مصنوعی بر روی داده‌های ناقص یا مغرضانه با سوگیری ساخته شده ‏باشند و یا زمانی که سازندگان این سیستم‌ها تاثیر جانبی بالقوه مدل‌های ‏خود را در نظر نگیرند. نکات منفی بالقوه هوش مصنوعی ترسناک ‏است و پیش‌بینی آن دشوار و عواقب آن می‌تواند شدید باشد. به‌عنوان ‏مثال بررسی‌ها نشان داد که اتومبیل‌های خودران در شناسایی عابران با ‏پوست تیره دچار مشکل هستند.‏
در مقیاسی دیگر زمانی که دولت‌ها و نهادهای قدرت از قابلیت‌های ‏هوش مصنوعی سوءاستفاده کنند، پیامدها می‌توانند حتی وحشتناک‌تر ‏باشند. در حال حاضر در رسانه‌های قدرتمند جهانی، هوش مصنوعی با ‏استفاده از تکنیک‌های خاص به ایجاد دیپ فیک یا همان ویدیوهای ‏جعلی پرداخته است. این ویدئوها با به تصویر کشیدن رویدادهایی که ‏هرگز رخ نداده‌اند، در انتشار اطلاعات نادرست و تحریف اعتماد مردم ‏بسیار دخیل هستند.‏
استانداردها این اطمینان را ایجاد می‌کنند که هوش مصنوعی در خدمت ‏منافع عمومی خواهد بود. به بیانی دیگر بدون مقررات و استانداردهایی ‏برای استفاده مسئولانه از هوش مصنوعی، نمی‌توان از پیامدهای مضر ‏آن اجتناب کرد.‏
همه می‌دانیم که زمانی که سود و قدرت تنها انگیزه باشد، هوش ‏مصنوعی نیز برای خدمت صرف به قدرت و سرمایه مورد استفاده ‏قرار می‌گیرد. در این موقعیت به پیامدهای آن برای زندگی انسان‌ها ‏هرگز توجه نخواهد شد. بنابراین استانداردها تضمین می‌کنند که ‏فناوری‌های هوش مصنوعی مطابق با اصول اخلاقی و هنجارهای ‏اجتماعی توسعه یابد. همچنین این استانداردها ضمانت می‌کنند که هوش ‏مصنوعی برای محافظت از آزادی‌های مدنی و دسترسی برابر به ‏فناوری‌ها به‌کار روند و در نهایت منجر به پیشرفت بشریت شوند.‏
فعالیت های انجام شده در این خصوص باعث تولید علم در این ‏موضوع شده است و بر همین اساس یک پژوهشگر هوش مصنوعی ‏در گفتگویی گفت: ایران در زمینه تحقیق و پژوهش در عرصه هوش ‏مصنوعی، مقام نخست منطقه غرب آسیا و جایگاه نهم جهان را دارد ‏زیرا استفاده از هوش مصنوعی یک راهبرد است که می‌تواند در همه ‏جا نقش خود را به خوبی ایفا کند.‏
سیدعلی حسینی افزود: اکنون شاهد آن هستیم که برخی کشورها از ‏هوش مصنوعی به درستی در صنعت خود استفاده کرده‌اند ولی تاکنون ‏در ایران به این مقوله، تنها به عنوان یک موضوع علمی و پژوهشی ‏نگاه شده است.‏
وی ادامه داد: هوش مصنوعی به صورت بین رشته‌ای در گرایش‌های ‏مختلف از جمله، اقتصاد روانشناسی یا مدیریت استفاده می‌شود و ‏تسهیل گری در تحقیق به شمار می‌رود زیرا هدف هوش مصنوعی این ‏است که کارها و فعالیت‌هایی را که انسان هوشمند می تواند انجام دهد، ‏آسان کرده و به نتیجه برساند.‏
حسینی به کاربردهای هوش مصنوعی در پردازش تصویر، صوت و ‏همچنین تحلیل احساسات فردی اشاره و بیان کرد: هوش مصنوعی به ‏اندازه‌ای برای کشورها موضوع مهمی شناخته شده و مورد استقبال ‏قرار گرفته است که کشور امارات متحده عربی حتی وزارتخانه ای به ‏عنوان هوش مصنوعی راه اندازی کرده است.‏

پاسخی بگذارید