زهره نعلبندی
این روزها بوی خون در تمام سرزمین غزه پیچیده و این سرزمین شاهد اتفاقات ناگواری است و هرروز کودکان بسیاری در این سرزمین سبک‌بال به سوی آسمان پرواز می‌کنند.
برخی کودکان در حال خواب و برخی در حال بازی و بعضی دیگر در آغوش پدر و مادرهایشان و برخی تنها در گوشه‌ای از خرابه‌های غزه با انفجاری مهیب با این دنیای بی‌رحم برای همیشه خداحافظی می‌کنند.
دیدن این صحنه‌های دلخراش و قطعه قطعه شدن پیکرهایشان و پخش شدن آن در آسمان ما را به یاد عاشورا می‌اندازد.
این روزها عاشورا در گوشه‌ای از دنیا در حال تکرار شدن است و ما همان‌هایی که سال‌ها برای شهادت طفل شیرخواره امام حسین(ع) ضجه زده‌ایم سکوت اختیار کرده و دست روی دست گذاشته‌ایم.
این اتفاقات در برهه‌ای از زمان به وقوع می‌پیوندد که همه دم از حقوق بشر می‌زنند اما همان مدعیان حقوق بشر حالا مسبب اصلی دود و آتش و آوارگی و پرپر شدن کودکان غزه هستند.
به راستی مسبب این ظلم تاریخ چه کسانی هستند؟
مبادا خیال کنیم فقط دست رژیم صهیونیستی به خون فرزندان غزه آلوده است و فقط آمریکا و اروپا که حامی اسرائیل هستند در این اقدام شریک‌اند، بلکه همه کسانیکه که سر در لاک خود فرو برده‌اند و سکوت اختیار کرده‌اند سهیم در این جنایت تاریخ هستند.
امام رضا فرموده است: «کسی که از صحنه ی کاری غایب باشد، اما به آن کار (چه نیک و چه بد) راضی باشد، همچون کسی است که در صحنه ی عمل حاضر بوده و آن را انجام داده است.»
امام رضا (ع) همچنین در نامه ای به مامون نوشت: «از شرایط ایمان ادای امانت و دوری از جمیع گناهان و دوری از هرگونه کمک به ظالمان و تسلیم در برابر آنان است . »
همچنین آندسته از افراد داخلی نیز که دم از مسلمانی و روشنفکری می‌زنند و از آنطرف شعار نه غزه نه لبنان سر می‌دهند و داغ کودکان غزه به ککشان هم نمی‌گزد نیز بانی این ظلم یا حداقل ادامه یافتن آن هستند و نمی‌دانم چگونه این تناقض خودشان را آزار نمی‌دهد و چگونه این افراد سر بالین می‌گذارند؛ درحالیکه کودکانی بیگناه زانو در بغل در گوشه‌ای از خانه نشسته‌اند و هر لحظه انتظار انفجار موشک را می کشند و شاید برای برخی از آنان که هیچ نام و نشانه‌ای از خانواده‌هایشان باقی نمانده مرگ هم آرزو باشد.
کودکان غزه می‌روند اما این ننگ تاریخ تا ابد برای ما و همه جهانیان باقی خواهد ماند.
