دکتر جعفر قنادباشی؛ تحلیل گر مسائل سیاسی
چند نمونه از برخورد های قاطع علی ع در فساد های حکومتی نمونه روشنی از داستان جدیت او حتی با حاکمان امین و منصوب خوبش است که مطلوب است کارگزاران جدید به آن تمرکز کنند
در عهدنامه مالک اشتر نسبت به کارگزاران با نگاهی آینده نگرانه دستور می دهد:«...اگر يکي از آنان دست به خيانت زد و گزارش بازرسان تو هم آن خيانت را تأييد کردند، به همين مقدار گواهي قناعت کرده، او را با تازيانه کيفر کن، و آنچه را که از اموال در اختيار دارد از او باز پس گير، سپس او را خوار دار و خيانت کار بشمار و قلاده بدنامي به گردنش بيفکن.»( نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی،نامه 53)
در جای دیگر که يکى از فرمانداران او اموالی از بیت المال را نزد خود نگه داشته بود، خبر که به امام رسید، فوراً نامه ای تهدید آمیز به وی نوشتند: از خدا بترس ، و اموال اين مردم را به آن ها بازگردان، که اگر چنين نکنى و خداوند مرا بر تو چيره سازد، با تو کارى خواهم کرد که نزد خداوند عذر خواهم داشت، و با شمشيرم که هر کس را با آن زدم در آتش شد، گردنت را بزنم . به خدا سوگند، اگر کارى را که تو کردى حسن و حسين کرده بودند، از من نرمشى نمى ديدند، و به مرادى نمى رسيدند، تا آن که حق را از آنان بازگيرم، و باطلى را که از ستم آن دو پديد آمده، نابود سازم .( نهج البلاغه؛ ترجمه محمد دشتی نامه ۴۱)
حضرت همچنین بعد از این که گزارش هایی مبنی بر سوء استفاده یکی از کارگزاران را دریافت کرد، فوراً از او خواست صورت حساب اموالش را دقیقاً گزارش کند تا رسیدگی شود: " از تو به من خبر رسيده است که اگر چنان کرده باشی، پرور دگار خود را به خشم آورده و امام خود را نافرماني و در امانت خود خيانت کرده اي . به من خبر رسيده که کشت زمين ها را برداشته و آنچه را مي توانستي گرفته و آن چه در اختيار داشتي به خيانت خورده اي . پس هر چه زودترحساب اموال را براي من بفرست و بدان که حسابرسي خداوند ازحسابرسي مردم سخت تر است. ( نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی،نامه40)
برخورد قهر آمیز علی ع با متخلفان حکومتی تا آنجاست که وقتی یکی از فرمانداران او علاوه بر تخلفاتی که داشت ، با زنی ازدواج کرد که مهریه اش را بر خلاف سنت نبوی (ص) صدهزار درهم قرار داد؛ که چنین مبلغی از سوی کارگزار دولتی بسیار شگفت آور بود و ناراحتی مردمان را به دنبال داشت؛ که موجب خشم شدید امام شد؛ او پس از آنکه فهمید علی ع از کارهایش آگاه شده و مورد بازخواست قرار خواهد گرفت، به سوی شام گریخت.( ابن ابى الحديد، شرح نهج البلاغه،ج4،ص87) که این نشان از ناامنی متخلف و مفسد در حکومت دینی است که هم مورد ملامت مردم قرار می گیرد و هم حاکم جامعه آرام و قرار را از او میگیرد.
حالا مرام علوی را مقایسه کنیم با وضعیت مدیران و مراکز اقتصادی ما؛ ببینیم چه اندازه علوی وار نسبت به بیت المال رفتار می کنند؟! بخصوص از رئیس جمهور محترم که با اسم و رسم نهج البلاغه علی ع وارد گود مسئوليت کلان جامعه شدند؛ امید می رود در حساسیت نسبت به مسائل مالی و پولی مدیران خویش؛ نیز تجسم منش و روش علوی باشند؛ چرا که بزرگترین معضل جامعه امروز ما دقیقا همین مافیای وحشتناک اقتصادی است!
