هدی سادات چاوشی: یک مسیر خاکی، یک مسیر انحرافی، به انتظار ایستاده. دقیقا قبل از دانشگاه شهاب دانش قم. هیچ کجای دنیا اینطور نیست. از قدیم گفتهاند، در لاینی که رانندگی میکنید، آگاهانه حرکت کن. همچنان با شور، شوق و شجاعت رانندگی میکنید. همانطور که در لاین خود در حال رانندگی هستید، به یکباره دولاین تبدیل به یک لاین میشود. شب باشد یا روز فرقی ندارد. چراغی و علائمی هم دیده نمیشود ولی یک مسیر دوطرفۀ رفت و برگشت، بهیکباره با هم تلفیق میشود. غیرقابل تحلیل و توجیه است.
از خود میپرسید، آیا ما موجود بدردبخوری
هستیم. آیا ما از پس کارها و وظایف واگذاری شده برمیآییم. آیا ما توانایی تکمیل پروژههای
شهری و عمرانی را داریم، یا بسته به بررسیهای بعمل آمده و شبیه این بلوار، اجبارا
از مسیر خود خارج شدهایم و با توجه به بتنهای سیمانی موجود در مسیر، به لاین مخالف
خود تغییر مسیر دادهایم، تا شاهد انحطاط و مرگ و میر خود و دیگران باشیم.
مبنای عمرانی ـ مهندسی ندارد. بتنهای سیمانی
ایستا در آنجا، نقش خط فاصله را به عهده دارند. خدا کند رانندهای این نیمسنگهای
سبز، زرد و خاکستری را نادیده نگیرد. مدتهاست که قرار بوده این پروژه عمرانی تمام
شود. مدتهاست مردم به انتظار این وعده نشستهاند، تا شاید این سازۀ شهری پایان یابد.
دریغا که تا قلمها به عنوان زبان گویای جامعه هیاهو نکنند و جوهرها بر نورونهای
مغزی فشار نیاورند، برخی قادر به حرکت نیستند. به نظر، همین دیروز بود که جان یکنفر
دیگر گرفته شد. بسیار دردناک است. وای که چقدر سخت است.
شاید بهتر باشد که، زین پس به جای رینگ
پردیسان؛ بگوییم «رینگ مرگ». شاید این نام بیشتر از هر اسمی سزاوارش باشد. حتی در ادامه
پیشنهاد میکنیم، برای نامگذاری فضاهای عمرانی نوپدید، نامگذاری پروژه را پس از اتمام
آن به ثبت برسانند.
دردناک است. رنج میبریم از اینکه پیشرفت
و تحول در یک قدمی ماست ولی گاهی سهلانگارانه، سبب میشویم
تا دیگر پروژههای عمرانی مفید انجام شده، نادیده گرفته شوند ولو اینکه برخی بگویند:
چون بودجه خوب بوده، پروژه خوب بوده و پیمانکار خوب انتخاب شده و پای کار بودهاند.
اینجا پردیسان است. پردیسان نام شهرکی است
که در منطقۀ 8 شهرداری قم و در جنوب غرب شهر قم واقع شده است. اینها را گفتیم، تا یادمان
باشد این شهرک و این منطقه در تاریخ 30 بهمن 1375، با مدیریت سازمان مسکن و شهرسازی،
اراده به ساخته شدن کرد و در سال 1377، توسط وزارت مسکن و شهرسازی تاسیس شد؛ که در
سال 1390 به یکی از مناطق شهرداری قم تبدیل شد. در واقع هرچند این شهرک با مرکز شهر
قم، فاصلهای قریب به 17 کیلومتر دارد، اما مسیر ارتباطی ـ اتصالی "بلوار آیت
الله بروجردی" که مردم در افتتاح آن عجله کردند و با حضور «دکتر علی لاریجانی»
افتتاح شد؛ مسیر مواصلاتی این شهرک با شهر قم است؛ بنابراین باید بدانیم اگر این شهرک
از اهمیتی برخوردار نبود، چنین پروژههایی برایش تدارک دیده نمیشد و ایجاد ایستگاههای
پمپ بنزین، در سالهای بعدی برایش تدارک دیده نمیشد.
اینجا همچنان رینگ پردیسان است. یکی از بلوارهای موجود در پردیسان که از بیان اسم این بلوار، با توجه به عدم توجه برخی مسؤولان شهری به این پروژه، امتناع میکنیم. مسیر دو طرفه، ناگهان یکطرفه میشود. هیچ کجای جهان را اینچنین ندیدهایم که صرفا بتنهای زرد، سبز و یکی دو علائم راهنمایی رانندگی، تنها علائم بازداریکنندۀ راننده از ادامه مسیر در یک مسیر پررفتوآمد باشد. معلوم نیست چرا این پروژه تکمیل نمیشود. معلوم نیست چرا باید هر روز شاهد تصادف و یا فوت عزیزانمان در این پروژه نیمه تمام باشیم. واقعا ما به دنبال چه هستیم. آیا دچار خمودگی هستیم. آیا بهتر نیست بیش از این مراقب باشیم و چیزی را که خطرآفرین است و خطرهای عینی را سببساز، مراقبت کنیم. آیا بهتر نیست برای این عوامل سانحهساز،عوامل بازداری کننده از خطر را ایجاد کنیم؟/