طبق آمار جهاد کشاورزی هم اکنون این شهرک روزانه 50 هزارتن از شیر قم را تامین می کند واز 399واحد گاو داری 212واحد آن بهره برداری شده است و هم اکنون نیز 120 واحد فعال وجود دارد.
امروز اگر به آنجا سری بزنید دیگراز واحدهای گاوداری خبری نیست، از میدان ولیعصر به سمت روستای جنت آباد که می روی درچند کیلومتری از روستای جنت آباد دست راست یک شهرک لبن واقع شده است.
در این سفرقرار بود در مسجد حضرت ابوالفضل شهرک از سوی موسسه آرزوها برای خانواده های اتباع که به تازگی به قم آمده بودند پوشاک توزیع شود همکارم خانم امینی وظیفه توزیع را برعهده گرفته بود، به نزد خانواده حاج نصیری رفتیم خانواده‌ای که دست سخاوت آنان کمک حال اتباع ساکن در شهرک بود. خانم و آقای نصیری به اتفاق عروسشان گلنار سلطانی تمام مدت  کمک حال اتباع بوده‌اند. همینکه درب مسجد توسط حاج آقانصیری  باز می شود، ساکنان به سرعت خودشان را به آنجا می رسانند، حاج آقا زارع هم وهمسرش هم دست به خیر هستند آنها هم کمک های خودشان را به مسجد می آورند. گلنار پس از ثبت اسامی حاضران پوشاک ودیگر اقلام اهدایی را توزیع می کند. دراین فاصله فرصت پیش می آید تا اهالی درد و دل های خود را بازگو کنند همسر حاج آقا نصیری از مشکلات بدهی بانکی می گوید که بعد از دریافت تسهیلات، با سود سنگین باز پس می گیرند بطوری که از توان گاوداری های مستقر در شهرک خارج است.
 به گفته مهدی پسر حاج آقانصیری تسهیلات بانکی که چند سال پیش به دامداران پرداخت شد  تماما برای دام دارها ضرر بود.از مشکل بدهی بانکی دام دارها که می گذشتیم که خودش به تنهایی درد کمی نبود. به مشکل وضعیت بهداشتی شهرک می رسیدیم خانم و آقای زارع بازگو می کردند، مهدی زارع که حدود سالی بود که در این شهرک ساکن بود می گفت: این شهرک باید تغییر کاربری بدهد چرا که هیچ گاو داری دراین شهرک سود نمی کند هرکس می آید دوسال سرمایه گذاری می کند در نهایت واگذار می کند و می رود.
حاج آقا زارع که ده سال است با اراده آهنینش مسیرجهاد کشاورزی و استانداری قم را پیموده است تا مسئولین به حال بد این شهرک لبن فکری کنند او گلایه دارد که دراین شهر قانون درستی مانند شهرک‌های صنعتی نیست . می گوید: طرف آمده چند ده هزار متر زمین  درشهرک خریداری کرده است بی آنکه هیچ اجباری برای ساخته شدنش داشته باشد  رها کرده و رفته است این قانون باید اصلاح شود.
زارع با تاکید می گوید: اید یک کاربری جدیدی برای این شهرک تعریف شود تا گاو داران تا این حد ضرر ندهنداین آخرین راهکار است. خانم زارع می گوید اینجا مثل گردابی شده است که به هر طرف می رویم باز هم به عمق مشکلات بر می گردیم.
او به خاطره تلخ خودش اشاره می کند و می گوید: دوسال پیش یک گاو چند میلیونی خریداری کردم دچار تب برفکی شد و تلف شد چندهزار دیگر هزینه کردم که لاشه گاورا برای دفن به  بیرون از شهرک منتقل کردند.
این دامدار با جدیت می گوید: این شهرک باید درهم کوبیده شود این آخرین راه است. او پیش از این با صداو سیما ارتباط گرفته و مشکلات را انعکاس داده اما دلش همچنان درد است معتقد است یک مستندساز باید بیاید و مشکل این شهرک را احصا کرده و  تصویری به مسئولان بفرستد.
همه لوازم وپوشاک بین حاضران توزیع شد یکی از اعضای موسسه آرزوها غذای نذری ماکارانی را که پخته بود آن هم بین حاضران توزیع شد ازهمانجا راهی روستای جنت آباد شدیم.
سفر به جنت آباد روستای مقصد
 جنت روستایی از توابع بخش مرکزی قم است. در ۱۷ کیلومتری جاده قم – کاشان قرار دارد.از مکان های دیدنی این روستا می توان به حرم مطهر حضرت سکینه خاتون (س) ،از نوادگان امام موسی کاظم و سد تاریخی کبار اشاره کرد.
خدمات و امکانات موجود در روستا
خدمات و امکانات موجود شامل: آب، برق، گاز، تلفن، پست و مخابرات، مغازه، نانوایی، فروشگاه تعاونی، دبستان، راهنمایی، ورزشی، اداری، سیستم جمع آوری زباله، مسجد وجود دارد و روستا توسط  دهیاری و شورای اسلامی روستا اداره می شود.
سابقه سوانح و بلایای طبیعی
در ۱۰ سال گذشته ۲ بار زمین لرزه بسیار خفیف در منطقه احساس شده ولیکن خساراتی در بر نداشته است. بر اساس مطالعات طرح کالبدی ملی، منطقه قم در زون پایین قرار دارد. آب شرب روستا از مجتمع آبرسانی چاه های آب شیرین عمیق تامین می شود.آب کشاورزی روستا از ۳۰ حلقه چاه با میزان آبدهی حدود ۷۵۰ لیتر در ثانیه تامین می شود.
وضعیت کوچ و مهاجرت
رشد جمعیت در چهار دهه
گذشته همواره مثبت بوده است. در سه ده اخیر روستا مهاجر پذیر بوده است طبق قرار همکارم خانم امینی که گزارشگر واحد خبر صدا و سیمای قم است به خانه یکی از ساکنان روستا می رویم خانم محمودی  زنی پر تلاش از اهالی روستا سه پسر جوان و نو جوان دارد بیکاری مشکل بزرگ جوانان روستا است. مشکلی که خیلی از ساکنان با آن دست به گریبان هستند.
جوانان کار آفرین روستایی
 به نزد دو تن از جوانان موفق روستا می رویم که برای خودشان توانسته اند شغلی دست و پا کنند اولی عباس محمدی است که یک واحد سراجی دارد و توانسته در همین کارگاه کوچک کار آفرینی کند. جوان دیگر روستایی موفق مهدی رحمان است که در کار ساخت مبلمان است . مهدی رحمان 29سال بیشتر ندارد اما با همان سرمایه اندک خودش توانسته یک واحد تولیدی برای  خودش ایجاد کند از کار و بارش راضی است، راضی تر از اینکه مشکل بازاریابی را ندارد واز طریق فضاهای مجازی مانند اینستاگرام مشتری یابی می کنند و دیگر دلال ها دخالت ندارند. از این کارآفرین جوان خداحافظی می کنیم و به سمت قم راهی می شویم.
پایان سفر
 چشمم به کوه خرگوش مانندی است که درمقابل ما قرار دارد اما دلم درشهرک لبن و ساکنان مانده است چرا و چه شد که این شهرک که باید امروز به یک شهرک اقتصادی تبدیل می شد رو به متروکه شدن است، چرا دراینجا کارخانه های فراروی دامی تاسیس نشد. چرا وقتی بیماری تب برفکی در بین گاوداری ها پیدا شد با یک سیستم فنی اداره نشد تا تمام دام ها درگیر نشوند.؟
 جهاد کشاورزی و اداره کل دامپزشکی قم تا چه اندازه بر اوضاع شهرک نظارت دارند؟  آیا تاسیس کنندگان واحدهای دامداری چه مسئول و چه کارگر آموزش های لازم گاو داری را سپری می کنند؟، چکاری باید صورت گیرد تا دوباره حیات را به این شهرک باز گردانیم؟
 ذهنم تماما درگیر است. به ره‌آورد سفر فکر می کنم چیزی باشد که بازهم شهرک لبن را سرپا کند. به جلسات رفع موانع تولید فکر می کنم و جای خالی این تولید کنندگان که حالا همه آنها متضرر شده اند.
پاسخ مسئول
سوالهایم را از روح الله رمضان و خانی مدیرعامل شرکت تعاونی شهرک لبن می پرسم او شهرک لبن قم را مصیبت زده و رها شده می داند و می گوید: نه جهاد کشاورزی و نه دامپزشکی به شهرک کمکی نمی کنند. او می افزاید: وقتی قرار شد این شهرک تاسیس شود گفتن آب ، برق و گاز رایگان است ولی دیدیم که اینطور نیست ، از طرفی گاوهای درجه یک شیرده آوردند به متقاضیان فروختند بدون اینکه دانش نگهداری آن را آموزش دهند چرا این این نوع گاوهای شیرده را نمی توان به رو سنتی نگهداری کرد به همین علت گاوها یکی پس از دیگری تلف شدند به همین آسانی کلی بدهی روی دست صاحبان گاوداری ها ماند ، تعدادی از ساکنان خانه هایشان براثر بدهی در اختیار بانک است به همین علت چاره ای ندارند که در اینجا زندگی کنند. او می گوید: این شهرک برای اینکه سرپا بماند به حمایت مسئولان نیاز دارد.
هم اکنون شهرک لبن درگیر با بودن یا نبودن است و در آخر حرفی برای گفتن نمی ماند جز اینکه امیدواریم مسئولین استان فکری کنند برای نجات این مصیبت زدگان.