محمدحسن فیروزعلیزاده
بعد از شکست عراق مقابل اردن که تحت تاثیر اخراج ایمن حسین از سوی علیرضا فغانی به دلیل شادی گل تحریک آمیز مهاجم عراق رخ داد، شاهد مجموعه ای از رفتارهای ناهنجار از سوی گروهی از هواداران فوتبال در عراق بودیم. یعنی هر کار کثیفی که به ذهن‌شان رسید انجام دادند؛ از چند صد هزار کامنت اغلب فحاشی در صحفه شخصی فغانی و افشای اطلاعات شخصی و حتی شماره تماس او تا توییتی که خود ایمن حسین علیه داور بازی گذاشت. همه این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که بسیاری از کارشناسان داوری عقیده دارند تصمیم فغانی در این مورد درست بود. ایمن حسین برابر تماشاگران رقیب شادی کرد، رفتارش تحریک‌آمیز بود و گذشته از این، حرکتش خیلی هم طولانی شد. همه اینها می‌توانست سزاوار کارت زرد دوم باشد که فغانی از آن دریغ نکرد.
امروز که هواداران فوتبال در ایران این برخوردهای زشت و زننده را با فغانی می‌بینند، از آن اعلام برائت می‌کنند و فرهنگ بد هواداران عراقی را زیر سوال می‌برند. با این حال گاهی یادمان می‌رود که خود ما هم از این کارها دریغ نداریم و دقیقا مشابه همین رفتارها را انجام می دهیم.دو نمونه معروف آن هم یکی هجوم هزاران نفری به پیج اینستاگرام لیونل مسی آن هم به دلیل گل دقیقه نودی به تیم ملی ما در جام جهانی 2014 و حمله به پیج داور استرالیایی بازی ایران و عراق در جام ملت های 2015 به دلیل اخراج درست مدافع ما در پایان نیمه اول بود که کار به جایی رسید که چند سال وقتی ویلیامز به عنوان داور یکی از بازی های مقدماتی جام جهانی ما در تهران انتخاب شد رسما اعلام انصراف کرد. این که به هر بهانه‌ای پای پیج داور یا بازیکن و گزارشگر و خبرنگار خارجی بریزیم و هر چه از دهان‌مان در می‌آید نثار او و خانواده‌اش کنیم، به همین میزان منزجر کننده است. منتها چون آن زمان خود ما درگیر هیجان هستیم، متوجه میزان زشتی این رفتار نمی‌شویم.فکرش را بکنیم؛ یک زمان کلی آدم هجوم بردند به صفحه شخصی کافو و به او بد و بیراه گفتند، فقط به این دلیل که قرعه سختی برای ایران در جام‌جهانی 2018 از گلدان بیرون آورده بود! به نظرتان آن زمان خارجی‌ها در مورد ما چه فکر می‌کردند؟
کاش یادمان بماند برخی هواداران بی‌منطق هم وطن هم از دور، همین‌قدر مشمئزکننده به نظر می‌رسند که امروز این گروه از عراقی‌ها هستند. کاش بفهمیم هرگز حق نداریم تصویر کلی کشور و مردم‌مان را به خاطر هیجانات و احساسات زودگذر خراب کنیم. کاش هیچ‌وقت شبیه کسانی نباشیم که امروز اینقدر نفرت‌انگیز به نظر می‌رسند و همه در حال نقدشان هستیم.
از همه مهم تر نباید فراموش کنیم که هدف از تماشای فوتبال برای من هوادار چیزی جز تفریح، گذران وقت و لذت بردن نیست و تبدیل این قضیه به مسئله مرگ و زندگی و اصلی ترین مسئله زندگی در نهایت منجر به این فجایع و در برخی موارد به کور شدن چشم سرباز بی گناه یا حتی قتل هوادار تیم رقیب به دلیل خوشحالی از برد تیم محبوبش می شود.
