زهره نعلبندی
چند روزیست که از روز ملی ایمنی حمل و نقل میگذرد و هرساله باید به مناسبت چنین روزی توجهی ویژه داشت به مسئله تصادفات رانندگی و ایمنی ترافیک در کشور که به مسئلهای حساس تبدیل شده است، به طوری که ذهن اکثر مردم و مسئولان را به خود مشغول کرده است.
رعایت نکردن دستورالعملهای ایمنی جاده سازی می تواند برای کارکنان و رانندگانی که در جاده تردد دارند، مخاطره آمیز باشد.
جادهها یکی از مهمترین عوامل حمل و نقل ایمن می باشد که نگهداری صحیح و ساخت اصولی آن موجب رانندگی ایمن در جاده میشود.
البته تحقیقات نشان دادهاند که عامل انسانی بیشترین سهم را در بروز تصادفات رانندگی به خود اختصاص داده است؛ تاجاییکه بیش از 50 درصد علت تصادفات به عوامل انسانی مرتبط است اما ایمنی جادهها و کیفیت خودروها از دیگر علل تصادفات است، اما عامل انسانی در این میان بیشترین نقش را داراست بنابراین آموزش، فرهنگسازی و آگاه سازی عمومی، مهمترین عامل در کاهش تصادفات و سوانح رانندگی است و همه دستگاههای مسئول باید برای تحقق این مهم و نجات جان انسانها تلاش کنند.
بدون شک در صورت رعایت مقررات رانندگی از سوی رانندگان و همچنین ارتقای استاندارد جادهها، ایمنسازی راهها و نصب تجهیزات کنترلی در جادهها آمار تصادفات جادهای کاهش مییابد اما مهمترین اقدام برای کاهش و حذف وقایع ناگوار ترافیکی، فرهنگسازی قوانین راهنمایی و رانندگی است.
لذا برنامه ریزی آموزش به موتور سواران، رانندگان، کارکنان دستگاه های اجرایی اجرایی، دانش آموزان و ... در راستای فرهنگ سازی و تشویق به قانون مداری است و
لازم است رعایت قوانین و مقررات در سطح جامعه پر رنگ شود که این مهم باید در راستای مهارت و اصلاح رفتارهای پر خطر شهروندان، ارتقا و نهادینه سازی نظم و قانونمداری انجام شود.
در هر فوتی ناشی از تصادفات جای خالی آموزش به شدت احساس میشود، ضمن آنکه حوزه آموزش و فرهنگ جزو حوزههای کم هزینه است که نیازمند مدیریت آن به ویژه از سوی مجموعه آموزش و پرورش هستیم.
در مقابل باید گفت که بیتوجهی به فرهنگ ترافیک، هزینههای اجتماعی را افزایش میدهد و بدین ترتیب نابسامانی ترافیک به نوعی بازگو کننده کم کاری جامعه در امر آموزش و فرهنگ سازی هنجارها بر رفتار افراد است.
امید است با مشارکت مردم و نهادینه کردن فرهنگ ترافیک بین اقشار مختلف جامعه به ویژه دانشآموزان و استفاده از توان همیاران پلیس شاهد ترافیکی آرام و کاهش حوادث رانندگی در کشور باشیم.