زهره مهرنوروزی-هفته دفاع مقدس را پشت سر گذاشتیم.اما لازم است یادی کنیم از مادران شجاعی که در دفاع مقدس از بعد ایثار و از خودگذشتگی نقش تابان و درخشانی داشتند وامروز یک به یک و بی صدا از بین ما می روند. وقتی تاریخ پرفراز و نشیب جوامع اسلامی را ورق می زنیم به روزهایی می رسیم که مادران و همسران شهدا با گذشت و ایثار خود تاریخ را ساختند. نمونه بارز این مادران را در حین و پس از واقعه عاشورا دیدیم. روایت است حضرت زینب وقتی صحنه عاشورا دو پسرش به شهادت می رسند از خیمه بیرون نیامد که مبادا امامش از دیدن نگاه اشکبار حضرت زینب کبری شرمنده شود. روایت است حضرت ام البنین مادر مکرم حضرت عباس وقتی کاروان حضرت زینب به مدینه برگشت حضرت ام البنین به استقبال کاروان رفت به او گفتندهمه پسرانت شهید شدند دیگر پسری نداری اما او گفت، با من از حسین بگویید، حسین من کجاست؟ در ایران اسلامی در واقعه دفاع مقدس مادران زیادی با فداکاری تمام دو یا و یا سه فرزند خود را جبهه فرستادند در حالی که می دانستند عزیزان آنها شهید می شود. رهبری که یکی از کارهای روزمره اش سرکشی از خانواده شهداست دربیانات متعددی به توصیف و برزگی مادران شهدا پرداخته است. ایشان می‌فرماید: پدران و مادران شهدا، از مهمترین ابزارهای الهی بودند برای این‌که جهاد استمرار پیدا کند؛ برای این‌که ملت شکست نخورد؛ برای این‌که انقلاب در قمار جهانی نبازد و در این مقابله‌ی جهانی نتوانند آن را از میدان خارج کنند. شما بزرگترین ابزار بودید. نفس امام در شما، در ملت و در جوانان اثر کرد. مسلماً اگر این همه فداکاری، این همه گذشت و این همه عزیمتهای الهی نبود، نفس معصوم هم اثر نمی‌کرد. پدران و مادران شهدا، از مهمترین ابزارهای الهی بودند برای این‌که جهاد استمرار پیدا کند؛ برای این‌که ملت شکست نخورد؛ برای این‌که انقلاب در قمار جهانی نبازد و در این مقابله‌ی جهانی نتوانند آن را از میدان خارج کنند. شما بزرگترین ابزار بودید. نفس امام در شما، در ملت و در جوانان اثر کرد. مسلماً اگر این همه فداکاری، این همه گذشت و این همه عزیمتهای الهی نبود، نفس معصوم هم اثر نمی‌کرد. من به پدران و مادرانی که عزیزان خود را در میدان نبرد طولانی حقّ و باطل در این چند سال از دست داده‌اند، به فرزندانی که پدران شهید خود را هرگز ندیدند، به همسرانی که سنگینی فراق همسر و یار و غمخوار خود را تحمّل کردند، عرض میکنم:
در جنگ تحمیلی اگرمادران شهیدان و همسران شهیدان ایمان خود، صبر خود، ایستادگی خود، معرفت خود و روشن‌بینی خود در قبال ضایعات جنگ و فداکاری‌های جوانان و مردان را نشان نمی‌دادند، جنگ پیروز نمی‌شد. اگر مادران و همسران شهدا بی صبری نشان می‌دادند، شوق جهاد در راه خدا و شهادت در دل مردها می‌خشکید؛ این‌گونه نمی‌جوشید؛ این‌گونه به جامعه طراوت نمی‌داد. در میدان جنگ هم زنان نقش‌های درجه اوّل را ایفا کردند. اگر در طول انقلاب، وفاداری زنان، عواطف زنان، حضور زنان در میدان‌های مختلف، در راهپیمایی‌ها و در انتخابات‌ها نمی‌بود، یقیناً این حرکت عظیم مردمی نمی‌توانست این‌گونه شکل پیدا کند و ادامه یابد. این نظر اسلام است، این نظر نظام اسلامی است. انقلاب ما انقلاب زینبی است. از اول انقلاب، زنان یکی از برجسته‌ترین نقش‌ها را در این انقلاب ایفاء کردند. هم در خود حادثه‌ی بزرگ انقلاب، هم در حادثه‌ی بسیار بزرگ هشت سال دفاع مقدس، نقش مادران، نقش همسران، از نقش مجاهدان اگر سنگین‌تر و دردناکتر و تحمل‌طلب‌تر نبود، یقیناً کمتر نبود. واما زنان غزه ولبنان در صحنه های مقاومت نشان دادند که از معلم خود حضرت زینب درس خود را خوب آموخته اند و مانند مادران شهدای ایران در شهادت فرزندان خود صبورند. زنان مومن اسلام نقش تابان و بی بدیلی در حفظ درخت اسلام داشته و دارند.
