طبق ماده ۵۱ منشور سازمان ملل کشوری می‌تواند از زور برای دفاع از خود استفاده کند که مورد تهاجم قرار گرفته و امنیتش به خطر افتاده باشد.
ماده ۶۱ قانون مجازات اسلامی ایران نیز حق دفاع در برابر تجاوز و یا خطر حتمی قریب‌الوقوع به جان و مال عرض ناموس و آزادی را مشروع دانسته است.
با بررسی حقوقی و عرفی، تجاوز امری نکوهش شده و در عرصه بین الملل به شدت روی آن حساسیت و دقت وجود دارد و همه کشورها و نظام‌های سیاسی و خقوقی، نقض آن را نقض حقوق بشر می‌دانند و دفاع در برابر آن را امری طبیعی و پاسخ به آن را کاملاً قانونی، مشروع و امری پذیرفته شده در کلیه نظام‌های حقوقی بین‌الملل به حساب می‌آورند.
اقدام وحشیانه و نابخردانه هفته‌های گذشته رژیم اشغالگر قدس در حمله به کنسولگری ایران در سوریه که طبق قوانین و حقوق بین‌الملل جزء خاک کشور عزیز ایران به حساب می‌آید نیز در همین فضا و موضوع مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گیرد یک اتفاق غیر انسانی غیر سازنده و در نوع خود وحشیانه و ضد ثبات و آرامش منطقه و نقش آفرینی از سوی یک کشور جعلی و متخاصم بر ضد منافع و خاک ایران صورت گرفت، پس سکوت و بی‌تفاوتی مقامات کشور در مورد تهدید قرار گرفته اصلاً مورد پذیرش نه ملت شهید پرور ایران و نه هیچ فعال حقوق بشری و حقوقدانان جهانی پذیرفتنی نبوده و نخواهد بود و انفعال یک کشور قوی در برابر آن را به هیچ عنوان نمی‌توان به سادگی تحلیل کرد و جهان سکوت در برابر این تجاوز را به نوعی بی‌خردی و حماقت برمی‌شمارد.
از اینها مهمتر اینکه عزت، حریت و آزادگی جمهوری اسلامی و ملت آن هرگز اجازه نخواهد داد که این تجاوز بدون واکنش مناسب و پاسخ بماند چه برسد به اینکه حالا مسئولان و سران جمهوری اسلامی در برابر خداوند تبارک و تعالی، پیامبر ص، ائمه اطهار ع، قرآن کریم، قانون و خون شهدا قسم خورده‌اند که پاسدار وجب به وجب این خاک آب و منافع ملت ایران باشد.
حال شاید این سوال، به حق ایجاد شود که برای واکنش مناسب شازد نیاز باشد از راه‌های دیپلماتیک و یا اخلاقی و انسانی و سعه صدر اقدام شود، بله این امر در نظام حقوق بین‌الملل نیز پذیرفته شده است و مذاکره نیز امری شایسته و در خور و شأن و جایگاه ملت بزرگ ایران است. خوب است بدانیم که ایران طی این مدت قطعاً با کشورهای مختلفی این مذاکرات و اقدامات لازم را انجام داده و در عرصه دفاع مشروع نیز تاکیدات مناسب را داشته است و از ظرفیت های بین‌الملل برای تنبیه متجاوز و تنبیه جنایتکار و عدم تکرار استفاده کرده است ولی ملت ایران در طود این مدت کاملاً شاهد هستند و دیدند که طی چند روز گذشته کشورهای مختلف نه این اقدام را نکوهش نکردند بلکه حتی یک قطعنامه شعاری و تشریفاتی در محکومیت رژیم اشغالگر قدس در شورای امنیت سازمان ملل تصویب نکردند و هیچ تضمینی هم بر تنبیه متجاوز و عدم تکرار آن به جمهوری اسلامی ارائه ندادند.
لازم است تاکید شود وه ما با یک مجموعه نظامی در سرزمین‌های اشغالی روبرو هستیم که به هیچ وجه از نظر نظم سیاسی، حقوقی، اجتماعی و امنیتی یک ساختار مستقل و واحدی منسجم به حساب نمی‌آید و در هر بخش آن به صورت مشترک المنافعی اداره و از سوی کشورهای غربی کنترل می‌شود.
تابلوی رژیم صهیونیستی هم صرفاً یک نام و نشان است در حالی که وجود آن تکه‌هایی از کشورهای اروپایی و غربی است بگونه از که این تکه‌ها قابل تفکیک از یکدیگر نمی‌باشند و اگر همین کشورهای غربی و استعمارگر از منطقه خارج شوند شاهد خواهیم بود که دیگر چیزی به اسم اسرائیل وجود خارجی ندارد و همه تکه‌های این رژیم غاصب همین‌ها بودند، در این شرایط باید با چه کسی و با چه زبانی در عرصه حقوقی و بین‌المللی با آنها صحبت کرد؟ این تجاوز به خاک ایران بخشی از برنامه‌های همین کشورهایی است که موجودیت رژیم اشغالگر قدس را به وجود آورده است و نه تنها به ثبات منطقه فکر نمی‌کنند بلکه سکوت کشورها در برابر کشته شدن ده‌ها هزار کودک زن و مرد و در نهایت قیافه حق به جانب گرفتن به تداوم کشتار بیشتر و غارت منطقه دامن می زند.
بعد از این واقع بینی و تحلیل این شرایط همه ملت ایران و آزاد اندیشان و خیرخواهان و حق طلبان و کسانی که به فکر نظام حقوقی جهانی و ثبات در منطقه و حقوق بشر هستند خواهان این‌اند که قوه ای قاهره به میدان بیاید و در مرحله اول به این تجاوزات به خاک و ناموس و جان مردم منطقه بلکه جهان پایان دهد و در مرحله بعد آرامش و ثبات و حفظ حقوق بشر را برای مردم منطقه تضمین کند.
بر اساس مطالبه اعکار جهانی و نیاز مبرمی که مشاهده می شود، ایران با تدابیر حکیمانه و عالمانه مقام معظم رهبری، نه صرفاً برای دفاع از خاک و ناموس خود بلکه برای ثبات منطقه و استقرار آرامش و امنیت جهانی، رژیم خشن بی‌رحم خونخوار را تنبیه نمود و به سران و حامیان او هشدار داد که جلوی خونریزی‌های این اشغالگر را بگیرند و به این
سیاست پایان دهند.
در پایان هم باید یادآوری کرد که اقدامی که با توکل به خدا و نیت خیر و در راستای حیات بشریت انجام شود قطعاً مورد حمایت و پشتیبانی و تایید الهی‌ست و خداوند تبارک و تعالی آن را وسیله آزمایش مومنان قرار می‌دهد (انفال آیه ۱۷)
