متاسفانه طبق آمارهای موجود از اواخر سال 402 روزانه دو هزار سقط جنین در کشور رخ می‌دهد و اگر آمار روزی دوهزار سقط درست باشد، سالانه ۷۳۰ هزار سقط جنین در کشور رخ می‌دهد که این آماری تکان دهنده و قابل بحث است.
هرچند در برخی از موارد سقط جنین از طرق غیررسمی، زیرزمینی و غیرقانونی انجام می شود و از این رو به راحتی نمی‌توان آمار دقیقی از تعداد آن در کشور داشت که با احتساب سقط‌های غیر قانونی، بدون شک این آمار بیشتر هم خواهد شد.
پژوهشگران عامل اصلی این تعداد بالای سقط را قبح زدایی از مقوله سقط جنین می‌دانند با وجود اینکه در دین اسلام سقط عمدی به طور کلی حرام بوده و برابر با قتل نفس است.
خداوند متعال در آیات قرآن به بررسی عواملی که موجب آسیب کشته شدن جنین توسط پدر و مادر می‌شود پرداخته است و با پاسخ به همه آن‌ها و ضمانت‌های محکم و وعده‌های حتمی از همه مادران و پدران خواسته است که از ارتکاب این عمل خودداری کنند.
متاسفانه امروزه شاهدیم در جامعه پدران و مادرانی هستند که دست به قتل فرزندان خود می‌زنند و در همان روزها و ماه‌های اولیه شکل‌گیری جنین اقدام به سقط آن از روش‌های مختلف می‌کنند.
از جمله عوامل موثری که باعث می‌شود پدر و مادر مرتکب عمل زشت سقط جنین شوند، می‌توان به ترس از مسائل اقتصادی خانواده، ترس از مسائل اقتصادی فرزند، ترس از آینده اقتصادی فرزند و ترس از عاقبت به خیر نشدن فرزند اشاره کرد.
برای این عده که از ترس فقر و شرایط سخت معیشتی جنین خود را سقط می‌کنند، خداوند متعال صراحتا در آیه ۳۱ اسراء دستور می‌دهد که: «وَلا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ خِطْأً کَبیراً؛ و از بیم تنگدستى فرزندان خود را مکشید ماییم که به آن‌ها و شما روزى مىبخشیم آرى کشتن آنان همواره خطایى بزرگ است.
دلیل مهم دیگر سقط عمدی «فاصله کم با فرزند قبلی» است، یعنی مادرانی که فرزند کوچک دارند و هنوز آمادگی ورود فرزند دیگری به زندگیشان را ندارند، جنین خود را از بین می‌برند تا نظم زندگی و آنچه درباره آن تصویرسازی کرده‌اند به هم نخورد و در این میان به تنها کسی که فکر نمی‌کنند جنین است، اما اینکار برابر با کشتن فرزند خود و ارتکاب به قتل اوست و به مرور زمان تبعات جبران ناپذیر روحی و جسمی برای مادر به همراه خواهد داشت.
در هر صورت با توجه به احکام سقط جنین هیچ یک از دلایل مذکور مجوز قتل نفس جنین را صادر نمی‌کند و اگر اراده خداوند بر تولد موجودی است، نباید حق حیات را به دلایل شخصی از آن موجود سلب کرد و با توکل بر خداوند باید از وجود آن جنین و تولدش استقبال کرد و بدون شک در چنین شرایطی نگاه خداوند با ما خواهد بود و زیرسایه الطاف الهی بر بسیاری از مشکلاتی که از آن ترس داریم، غلبه خواهیم کرد و حتی برخی از همیبن مشکلاتی که در تصور ماست به شیرینی تبدیل خواهد شد.
