نامزدهای انتخابات ؛
زهره نعلبندی
پس از شهادت آیت الله رئیسی برای باری دیگر تنور انتخابات داغ شده و در تمامی محافل صحبت از نامزدهای انتخابات و پیش بینی رئیس جمهور آینده است و در حقیقت به صورت غیر منتظره حال و هوای انتخاباتی در کشور حاکم شده است.
اکنون با شهادت رئیس جمهور دولت سیزدهم و بررسی عملکرد او، شاخص‌های انتخاب برای مردم هم تغییر کرده و از وزن بیشتری برخوردار شده و مردم درصددند تا فردی را انتخاب کنند که دارای خصایص ارزشمندی همچون از خودگذشتگی، شوق خدمتگزاری و تواضع و دارای روحیه‌ای خستگی ناپذیر در عرصه خدمت به مردم باشد.
شهید جمهور در عرصه خدمت و مدیریت مرد میدان بودند و مدیریت از پشت میز را قبول نداشتند؛ چراکه یقینا اگر فرد در شرایط قرار گیرد، درک بهتری از آن شرایط خواهد داشت و بهتر مدیریت خواهد کرد.
آیت‌الله رئیسی لازم می‌دیدند در بسیاری از موارد خودشان در میدان قرار گیرند و مسئله را درک کنند تا مدیریت دقیق تری داشته باشند ولو اینکه لازم باشد آسایش خودشان را فدا کنند و از هیچ طعنه، کنایه و تمسخری در این راه ابا نداشتند.
ایشان به عنوان یک خدمتگزار در کنار مردم بودند و این را به عنوان وظیفه الهی تلقی می‌کردند چون نگاهشان به این مسئولیت نگاه خدمت‌رسانی و مسئولیت‌پذیری نسبت به مردم بود و در راه انجام این وظیفه که بر اساس اعتقاداتشان تشخیص داده بودند، هیچ مانعی وی را از میدان بیرون نمی‌کرد زیرا ایشان افق بلندتری را می‌دیدند. از این رو افرادی با چنین روحیه‌هایی برای صندلی خالی شهید جمهور نیاز هستند تا خون این شهید عزیز پایمال نشود و راه ارزشمند او ادامه یابد.
اکنون پس از سه سال مجاهدت و خدمت آیت الله رئیسی، شهادت مزد گرانبهایی بود که نصیب این شهید خدمتگزار شد که به اذعان خیلی از ما پاداش اقدامات ارزنده او چیزی جز این نباید می‌بود.
ما برای خود نگرانیم برای از دست دادن یکی از خدمتگزاران مخلص که حسرت به دیدار دوباره این مرد در دلمان سنگینی می‌کند؛ کسیکه حتی یک لحظه نیز از این مردم غافل نبود و تنها افتخارش نوکری برای آنان بود.
کسیکه جاپای شهید جمهور می‌گذارد، اگر گره‌گشایی از مشکلات مردم در توانش نباشد و یا صرفا برای دستیابی به پست و مقام وارد این میدان شود علاوه بر خیانت به کشور و مردم، خون این شهید را پایمال کرده است.
آقایی که قصد پا گذاشتن در این عرصه را داری بدان جا پای کسی می‌گذاری که مدیر لایق تراز انقلاب اسلامی بود و خدمت به مردم را برای خود افتخار و اعتبار می‌دانست حال اگر خود را برای چنین خدمت بی منت و دشواری‌های مسیر آماده ساخته‌ای بسم الله اگر نه پا روی خون شهدای خدمت مگذار؛ چرا که به قول شاعر « تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف/ مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی».
