دغدغه های رهبری در سبک زندگی
4 ) آپارتمان نشینی و معضلاتش
همانطور که میدانید آپارتمان نشینی زاییده ی نگاه انحصاری به مسکن بوده و امروزه یکی از نیازهای اساسی و کلان و اصلی جامعه ما است ( چون دیگر اغلب ایرانیها حق و آرزوی داشتن منزل ویلایی ندارند ) . از زمانی که چشمان تنگ نظرات به زمین وسیع کشور پهناورمان باز شد ، حرکت برای جمع و جور کردن مردم نیز آغاز گردید . از این سو خودرو سازی و نیاز به داشتن ماشین پیشروی کرد و از آن طرف نیز خیابانها و کوچه ها به درون منازل مردم هجوم آوردند ( همان عقب نشینیها برای تعریض بلوارها که خودرو جون راحت براند ) و در این میان این منازل بودند که از ترس اون غولهای آهنی ، آنقدر عقب رفتند و کوچک شدند که به ناچار روی هم تل انبار شدند و این چنین شد که آپارتمان = مجتمع ( در زبان ایرانی ) دیده به ایران گشود .
هر چه جلوتر رفتیم ، در واقع در حال عقب نشینی بودیم . ارزش عملی آن اصل محترم قانون اساسی مبنی بر اینکه :: هر ایرانی حق دارد یک مسکن برای خودش داشته باشد ، تنها به نوشته ای جوهری تبدیل گردید . باورتان میشود سال 56 یک منزل 300 متری ارزشی برابر 10 هزار تومان داشته و الان در سال 96 ارزش همان منزل به 1 میلیارد تومان رسیده است !!!!! قرار مان این بود که صفرها حذف بشوند ولی گویا پشت سر هم داریم صفر جلوی هزینه های اساسی و روزانه ی ملت همیشه در صحنه ، تولید میکنیم و تنها گزینه روی میز تولید همان صفرها میباشد که البته هیچ ( تکرار میکنم :: هیچ ) افتخاری ندارد . ( هنوز مشخص نیست زایشگاه صفرها در ایران چه کسی است )
و اینک طی یک دهه با طرح بی بصیرت " مسکن مهر " هم مهر را به کام مردم زهر کردیم و هم مسکن را به گهواره ، تغییر کاربری دادیم . زلزله اردیبهشت خراسان رضوی و شمالی و گزارشات معاونین وزیر راه و نمایندگان دولت و ملت و اخبار مردمی را مرور کنید و تخریبهای منازل مسکن مهر را ببینید . این بود آن مقاوم سازی و تجربه ای که از زلزله های ویرانگر " بم و آذربایجان " گرفته بودیم . اگر همین تجربه را بخواهیم به نسل دیگر هم منتقل کنیم ، پس الفاتحه !!!!!
سید علی محمدی
4 ) آپارتمان نشینی و معضلاتش
همانطور که میدانید آپارتمان نشینی زاییده ی نگاه انحصاری به مسکن بوده و امروزه یکی از نیازهای اساسی و کلان و اصلی جامعه ما است ( چون دیگر اغلب ایرانیها حق و آرزوی داشتن منزل ویلایی ندارند ) . از زمانی که چشمان تنگ نظرات به زمین وسیع کشور پهناورمان باز شد ، حرکت برای جمع و جور کردن مردم نیز آغاز گردید . از این سو خودرو سازی و نیاز به داشتن ماشین پیشروی کرد و از آن طرف نیز خیابانها و کوچه ها به درون منازل مردم هجوم آوردند ( همان عقب نشینیها برای تعریض بلوارها که خودرو جون راحت براند ) و در این میان این منازل بودند که از ترس اون غولهای آهنی ، آنقدر عقب رفتند و کوچک شدند که به ناچار روی هم تل انبار شدند و این چنین شد که آپارتمان = مجتمع ( در زبان ایرانی ) دیده به ایران گشود .
هر چه جلوتر رفتیم ، در واقع در حال عقب نشینی بودیم . ارزش عملی آن اصل محترم قانون اساسی مبنی بر اینکه :: هر ایرانی حق دارد یک مسکن برای خودش داشته باشد ، تنها به نوشته ای جوهری تبدیل گردید . باورتان میشود سال 56 یک منزل 300 متری ارزشی برابر 10 هزار تومان داشته و الان در سال 96 ارزش همان منزل به 1 میلیارد تومان رسیده است !!!!! قرار مان این بود که صفرها حذف بشوند ولی گویا پشت سر هم داریم صفر جلوی هزینه های اساسی و روزانه ی ملت همیشه در صحنه ، تولید میکنیم و تنها گزینه روی میز تولید همان صفرها میباشد که البته هیچ ( تکرار میکنم :: هیچ ) افتخاری ندارد . ( هنوز مشخص نیست زایشگاه صفرها در ایران چه کسی است )
و اینک طی یک دهه با طرح بی بصیرت " مسکن مهر " هم مهر را به کام مردم زهر کردیم و هم مسکن را به گهواره ، تغییر کاربری دادیم . زلزله اردیبهشت خراسان رضوی و شمالی و گزارشات معاونین وزیر راه و نمایندگان دولت و ملت و اخبار مردمی را مرور کنید و تخریبهای منازل مسکن مهر را ببینید . این بود آن مقاوم سازی و تجربه ای که از زلزله های ویرانگر " بم و آذربایجان " گرفته بودیم . اگر همین تجربه را بخواهیم به نسل دیگر هم منتقل کنیم ، پس الفاتحه !!!!!
سید علی محمدی
