سلبریتی ها تا 1400 صبر نکردند نه بدلیل آنکه بخواهند به مردم بپیوندد. بلکه تنها از آن جا که غم ودرد دیده شدن دارند بار دیگر با حرکتی سعی کردند برای دستیابی به شهرت و از طرفی برای شنیده شدن در واقع به فرآیند قهر روی بیاورند و با سیاست دفاع از فقرا و یک نوع سیاست ورزی دموکراتیک وارد منازعه ای شوند تا برای دستیابی به خواسته های خود راهی مصلحانه بیابند.
آن ها که حرکت و تفکر پوپولیستی را قبول ندارند اکنون با دلسوز جلوه دادن خود بار دیگر اراده کردند تا دیده شوند.
وقتی به پست های اینستاگرامی هنرمندان دقت می کنی مشاهده می کنی که خیلی ظریف به خواسته های خود اشاره کرده اند و از آنجایی که آن ها سناریوهای رجزخوانی را خوب بلدند و این تنها راه درآمدزایی آن ها در سنوات گذشته و حال بوده این بار هم از فرصتی که به قول خودشان مرتبط با ریاست جمهوری است کمال استفاده را بردند؛ چرا که تنها 3 سال تا پایان سال 1400 باقی است.
اوج دیده شدن و مطرح شدن این بازیگران و شاید اوج تصاحب فالورها در همین چندسال بوده و اکنون که دستاویزه های خود را در سال های پایانی این نهاد ریاستی می بینند بیش از پیش و از هر ترفند نمایشی برای کسب خواسته های خود استفاده می کنند.
مهناز افشار با 6.5 میلیون نفر فالور جزو اولین نفراتی بود که با هشتک ما به افطاری نخواهیم رفت" پست اینستاگرامی اش مشاهده شد و پس از آن 35 و چه بسا پست های بیشتر دیگر که از سمت دیگر بازیگرانی که هر کدام در رده های پایین تر بعد از ایشان دارای فالور هستند.

اما در این میان سخنگوی ملت صحبت جالبی در واکنش به این کمپین و هشتک ها بیان کرد، وی اظهار کرد: مگر پارسال سفره مردم رنگین تر بود که این افراد از ریاست جمهوری حمایت کردند و دعوت افطار را پذیرفتند!!
همچنان به واکنش هنرمندها می اندیشیم. همان ها که غم فقرمردم و هم وطن دارند و سال گذشته به مراسم افطار در نهاد ریاست جمهوری بله گفتند و تا به امروز کسی از عوام نمی دانست.
همان ها که در مراسم افطار نهاد ریاست جمهوری حضور داشتند و غم عدم حضور بانوان در ورزشگاه و دوری بهروز وثوقی ها و دغدغه ی زندانیان سیاسی و رعایت حقوق حیوانات و... همچون سرپنجه ی آهنین گلویشان را نفشرد و همچنان از سال گذشته تا کنون زیبایی های ظاهر و تنشان بیش از پیش نمایان است.
همان هنرمندانی مطرح که به ظاهر معضلات روحی و اقتصادی در اجتماع و در پس پست هایشان دلیل نبود ارز را مطرح می کنند.
همان ها که حتی گاهی برای حضور در یک نمایشگاه کتاب بادیگارد دارند تا هیچ یک از عامه مردم به آن ها نزدیک نشوند و عطرهایی استعمال می کنند که پول خرید آن برابر با تامین خورد و خوراک یک خانواده فقیر در یک ماه یا مدتی بیشتر خواهد بود و این همه تعارض واقعا قابل بررسی است...!
اما نکته ای که قابل بررسی است این است که: در هر کجای جهان اگر افرادی با نظام حاکم آن کشور مخالف باشند و قوانین و ضوابط حاکم بر آن فضا رعایت نشود قطعا با برخوردهایی روبرو خواهند بود که حتی در نهادها و سازمان ها و حتی دکان های کوچک اعم از عطاری های قدیمی و مدرن نیز این امر کاملا مشهود است.

این افراد که حتی حضور یک فالور مخالف آن ها را آزار می دهد و به قولی بلاکشان خواهند کرد چطور دم از آزادی بیان دارند واز طرفی آنان که تا به این حد توانایی بیان دارند و مطالبه گر هستند چرا با حضور در کشورهای غربی ابراز آزادی بیان ندارند و مطابق خواسته های آن کشور رفتار می کنند و پیرو دستورات آنجا هستند. اصلا چرا نمی روند آنجا زندگی کنند...
شاید هم گاهی بعضی ها جنبه ی داشتن آزادی بیان را ندارند... کسی چه میداند؟؟؟

اما آزادی بیان از دید این افراد چه معنی دارد بسی قابل توجه است...
هدی سادات چاوشی