ابراز احترام و ادبش به حضرت زهرا(س) کار خودش را کرد، این خاندان عادت ندارند مشغول الذمه کسی بمانند و کافی است اندکی مهر به آنان در دل کسی جای بگیرد دستش را می‌گیرند و تا نجاتش ندهند رهایش نمی‌کنند.

حربن یزید ریاحی نیز وقتی نسبت به مادر سادات ابراز ادب کرد، در همان لحظه حساب خود را از دیگر دشمنان نزد اباعبدالله(ع)جدا ساخت.

همان مِهر بود که اندکی منطق برایش باقی گذاشت و هرچه دو دوتا کرد نتوانست بیش از این مقابل حق بایستد.

مهر به این خاندان در هر دلی جای نمی‌گیرد و فقط آزادگان را دربند خویش می‌سازد؛ حُر نیز از  زمره آزاد مردانی بود که به غلط در لشکر دشمن قرار گرفته بود اما اگر انسان بخواهد تا آخرین لحظات هم می‌تواند عاقبت به خیر شود و خود را نجات دهد و برگردد.

حُر بن یزید ریاحی عاقبت بخیر شد چون توان ایستادن در مقابل حق را در خود نمی‌دید چون تمام وجودش سرشار از منطق و حق طلبی و آزادگی بود و در صحرای کربلا تنها راه به نمایش گذاشتن آزادگی، جنگیدن در رکاب سالار شهیدان تا پای جان بود.

ای حربن یزید ریاحی! همان لحظه که شرمسار و سر به زیر به سوی خیمه اباعبدالله(ع) رهسپار شدی، باید عاقبت بخیری و رو سفیدی خود را جشن می‌گرفتی چراکه زانو زدن در مقابل این خاندان اوج سعادت و بزرگی است.

اما ای کاش عطشت برای حضور در میان یاران اباعبدالله(ع)، تشنگی کودکان حرم را از یادت نمی‌برد و همراه خود جرعه‌ای آب برای آنان آورده بودی تا مولایت برای چند قطره آب که لب‌های کودک شیرخواره‌اش را تر کند به دشمن رو نمی‌زد و در مقابل چشمان حضرت رباب احساس شرمندگی نمی‌کرد.

ای کاش با خودت آب آورده بودی تا داغ برخورد تیر سه شعبه با گلوی نحیف حضرت علی اصغر، اندوه دیرینه در دل عاشقان اباعبدالله نمی‌کاشت.

ای کاش آب آورده بودی تا علمدار کربلا برای جرعه‌ای آب به دل دشمن نمی‌زد و حسین زبان خشکیده خود را در دهان علی اکبرش نمی‌گرداند و اینگونه پدری در مقابل فرزندش شرمنده نمی‌شد.

تو با خودت آب نیاوردی چون عشق به پسر فاطمه همه چیز را از یادت برده بود، اما با خودت دلی بزرگ آوردی دلی که برای این خاندان می‌تپید.

تو تنها کسی بودی که بدون تعلل از اباعبدالله(ع) اذن میدان گرفتی تا نگاه به کودکان حرم شرمندگی‌ات در مقابل این خاندان را دو چندان نکند.

این خاندان اینگونه‌اند به جای سرزنش کردن به راحتی تو را پذیرفتند و برای اینکه شاهد حال و هوای غم انگیز خیمه‌ها و لب‌های ترک خورده کودکان حرم نشوی تو را به سوی میدان رهسپار کردند.

کجا می‌توانستی چنین مولایی بیابی که برایت مسیر بهشت را اینگونه هموار ‌کند و تو را زودتر از خاندان خود رهسپار آسمان‌ها نماید.

خوشا به حالت که در رکاب امام زمانت(عج) شهادت را به آغوش کشیدی؛ به یُمن این عاقبت به خیری برای آزادگی و سعادت و جان سپردن ما در رکاب امام زمانمان (عج)دعا فرما.

مبارک باد بر تو این آزادگی و لحظه عروج سرخت به آسمان‌ها.

السلام علی الاصحاب الحسین(ع).