هستی قربانپور
در گرماگرم روز دانش‌آموز، در میان هیاهوی رنگارنگ دنیای مجازی و طوفان سهمگین اطلاعات، قامت بلند دانش‌آموزی را می‌بینم که نه اسیر ترفندها شده و نه فریاد تبلیغات را باور کرده است. او با چشمانی بینا و دلی بیدار، در جستجوی حقیقت می‌دود؛ حقیقتی که گاه در پشت پرده‌های خاک گرفتهٔ تاریخ پنهان شده و گاه در میان انبوه دروغ‌های زیبا و فریبنده.
دانش‌آموز امروز، تنها شنونده‌ای مطیع نیست؛ او پرسشگر است، می‌کاود، تحلیل می‌کند و تنها آنچه را با منطق و وجدانش هماهنگ باشد، می‌پذیرد. تاریخ را نه از روی اجبار، که از سر عشق می‌خواند؛ از روزگار گذشتگان درس می‌گیرد و با چراغ تجربهٔ آنان، راه آینده را روشن می‌سازد. او می‌داند حق با کیست و در نبرد همیشگی حق و باطل، جانب حقیقت را می‌گیرد و آگاهانه و مصمم، در خط مقدم استکبارستیزی می‌ایستد.
در دنیایی که ماهواره‌ها و شبکه‌های مجازی، با زرق و برق خود، جوانان را به دنبال خود می‌کشانند، این دانش‌آموز آگاه، فریب این رنگ‌ها و صداها را نمی‌خورد. او هدفی والا در سر دارد: رسیدن به اوج قله‌های علم و دانش. او می‌داند که عزت واقعی، در خوداتکایی و پیشرفت علمی است، نه در دست‌درازی به سوی دیگران. تحریم‌ها برای او نه مانع، که محک اراده و عزمش هستند. او برای ساختن ایرانی سربلند و مستقل، چنان سخت می‌کوشد که هرگز نیاز نداشته باشد دست نیاز به سوی دشمنان دراز کند.
دغدغهٔ او، وطن و مردمش است. از ظلم بیزار است و ستم‌ستیزی در خون او جاری است. او فرزند شهداست؛ خون پاک یاران شهیدش را فراموش نکرده است. این خون‌ها، نهالی از اراده‌ای پولادین در وجودش رویانده‌اند تا برای گرفتن حق این خون‌های به ناحق ریخته شده، بایستد و بجنگد.
و امروز، وقتی نام "دانش‌آموز شهید" بر زبان جاری می‌شود، یاد و خاطرهٔ همهٔ آنان زنده می‌شود؛ از دانش‌آموزان باایمان و انقلابی سال ۱۳۵۷ که در راه پیروزی انقلاب اسلامی، جان خود را نثار کردند تا شهید محمدحسین فهمیده، آن نوجوان سیزده ساله‌ای است که با نثار جان خود، درس بزرگی به همه‌ی نسل‌ها داد. او با قلب کوچکش که بزرگ‌تر از دنیا بود، برای دفاع از اسلام و میهن، جانش را به میدان آورد و ثابت کرد که عشق به دین و وطن، در سایه‌ی ایثار و فداکاری معنا می‌یابد. گذشت او حماسه‌ای شد که تا همیشه در تاریخ ایران اسلامی خواهد درخشید.
و شهدای دانش‌آموز امروز که در جنگ نابرابر ۱۲ روزه، با موشک باران رژیم صهیونیستی، به فیض شهادت نائل آمدند. خون‌های پاک این عزیزان، پشت به پشت هم، از گذشته تا امروز، نهری جاری ساخته‌اند که درخت تنومند ایران اسلامی را سیراب می‌کند.
ای دانش‌آموز ایرانی! تو وارث شهیدانی هستی که با نثار جان خود، درس آزادگی و استقلال به تو آموختند. تو ادامه‌دهندهٔ راهی هستی که با خون‌های پاک ترسیم شده است. بدان که آیندهٔ میهن در گرو تلاش و آگاهی توست. با سلاح علم و ایمان، به میدان بیا و نشان بده که نسل جدید ایران، بیدار، آگاه و مصمم است تا آرمان‌های بلندش را به سرمنزل مقصود برساند.
شهادت ، پایان راه نیست؛آغاز بیداری ملتی است که در رگ هایش ، خون شهیدان جاری است.
پس ادامه بده،
بیدار باش،
تاریخ بخوان،
و به جنگ نادانی برو...
اما همیشه بخند،
همیشه پر از انرژی باش،
و بدان که فردا، مال توست.
