محمدحسن فیروزعلیزاده
نتیجه بازی ایران و ژاپن وبرد درخشان تیم ملی این امکان را به مهدی طارمی داد که با آسودگی و بدون گریه و ناله در مورد اخراجش مقابل سوریه حرف بزند و همه چیز را هم گردن خواست خدا بیندازد
این صحبت های مهاجم تیم ملی ایران پس از این مسابقه است: «نمی‌دانم چرا اخراج شدم ولی یک مصلحتی پشتش بود. خواست خدا بود که من جلوی ژاپن بازی نکنم. به بچه‌ها گفتم شاید اگر من در زمین باشم، شما نتوانید ژاپن را ببرید. شاید مدلی که من بازی می‌کنم، جلوی ژاپن به کار نیاید.»
در مورد این جملات اما می توان نکاتی را مطرح کرد:
اول اینکه مصاحبه جدید مهاجم تیم ملی یادآور همان حرف‌هایی است که بعد از محرومیت سنگین خودش و باشگاه پرسپولیس شب بازی با الهلال در نیمه نهایی آسیا به دلیل فسخ قرارداد ناشیانه‌اش با ریزه‌اسپورت به زبان آورد؛ جریمه سنگینی که به جرات می‌توان گفت فرصت قهرمانی در آسیا را از یکی از بهترین و خاطره سازترین نسل‌های تاریخ پرسپولیس گرفت. فراموش نکنیم که آن سال پرسپولیس 4 بار به مصاف الهلال رفت و به جز همین بازی که به دلیل شاهکار ایشان و به هم ریختگی روحی اردوی پرسپولیس منجر به شکست سنگین شد هر سه بازی دیگر پایاپای بود و هر سه هم مساوی تمام شد، به نظر شانس قهرمانی پرسپولیس در آن فصل از هر دو فصلی که به فینال رسید هم بیشتر بود. فرقش فقط این است که طارمی آن زمان از عبارت «خیریت» استفاده کرد، اما حالا کلیدواژه را به «مصلحت» تغییر داده. مایه تاسف است که ستاره تیم ملی با وجود پیشرفت فنی‌اش، در این سالها از نظر تفکرات حرفه‌ای همچنان آماتور به نظر می رسد.
دومین نکته هم درباره دوره قبلی جام ملت‌ها است. آنجا هم طارمی در بازی با چین کارت زرد ناشیانه ای گرفت و مسابقه با ژاپن را از دست داد. آن زمان تیم ملی با سه گل برابر سامورایی‌ها شکست خورد و سنگین‌ترین باخت تاریخش در این تورنمنت را تجربه کرد. آیا آن هم مصلحت بود؟ یعنی باز فرم بازی شما به ژاپن نمی‌خورد و اگر بودی ممکن بود تیم ملی به جای ۳ گل مثلا ۶ گل بخورد؟
کاش همه ما بالاخره یک روز مسئولیت کارهای خود را تمام و کمال بپذیریم و یاد بگیریم در توجیه و تفسیر اشتباهات‌مان پای مسایل دینی و اعتقادات میلیون ها انسان دیگر را وسط نکشیم. به خود خدا سوگند، اینکه بعد از سالها حضور در سطح اول فوتبال دنیا و بازی کردن در حضور کمک داور ویدیویی همچنان اصرار به شبیه سازی و گرفتن پنالتی الکی داشته باشی هیچ ربطی به مصلحت الهی و خیریت ندارد
