فاطمه مداح نظری - دولت رئیسی در حالی در مردادماه ۱۴۰۰ روی کار آمد که اعتماد عمومی به واسطه عملکرد نامناسب دولت‌های یازدهم و دوازدهم در شرایط مناسبی نبود. رییسی باید بار بزرگی به دوش می‌کشید تا بتواند این اعتماد را دوباره بازسازی کند و مردم را به آینده امیدوارتر سازد که شهادت ایشان در حال خدمت به مردم نشان داد که این رئیس جمهور شهید تا چه میزان در رفع مشکلات جامعه دغدغه مند و پرتلاش بوده است.
در دولت های قبل به دلیل آنکه شعارها در حد وعده های محقق نشده باقی ماند و اقدام و راهکار موثری برای برون رفت از مشکلات اتخاذ نشد مردم دیگر نسبت به وعده وعیدهای مسئولان با دیده تردید نگاه می کردند و حس بی اعتمادی در دلها رسوخ کرده بود و این امر موجب شکاف میان مردم و مسئولین شده بود.
داود مهدوی‌زادگان،پژوهشگر حوزه فقه و علوم سیاسی در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: وقتی باور ملت به تصمیمات و اقدامات دولت در سطح بالایی باشد و سطح نگرانی و اضطراب ملی در وضع پایینی باشد، نشانه وجود اعتماد ملی به حاکمیت است. این مسأله خصوصاً در شرایط منازعه‌آمیز و جنگی بیش از هر وضعیت دیگری خود را نشان می‌دهد چون احساس نگرانی و اضطراب عمومی در وضعیت مخاصمات امنیتی و مرزی فراگیرتر و سریع‌تر از شرایط دیگر مانند بحران اقتصادی است.
رئیس جمهورشهید در یکی از جلسات هیات دولت تاکید کرده بود که یکی از شاخص‌های مهم برای دولت مردمی، احیای اعتماد مردم است و باید تمام تلاش‌ها و اقدامات در جهت خدمت به مردم و حل مشکلات و حفظ و تقویت امید مردم باشد.
دکتر رئیسی هرگونه سخن یا اقدامی را که باعث ناامیدی و کاهش اعتماد مردم شود، خط قرمز دولت مردمی دانست و افزوده بود که نباید با انتشار برخی گزارش‌های غیر مستند در رسانه‌ها، مردم را نگران کرد و همه همکاران دولت تلاش کنند موضوعات بین دستگاهی را فورا حل و فصل کنند و نتیجه اقدامات انجام شده را به اطلاع مردم برسانند.
شاید بتوان مهم‌ترین مأموریت دولت مردمی را احیای اعتماد و سرمایه اجتماعی در کشور دانست؛ این دقیقاً مأموریت مهمی بود که حضرت آیت الله خامنه ای در اولین دیدارشان با هیأت دولت سیزدهم در شهریور ۱۴۰۰ مطرح و تحقق آن را از دولت مطالبه کردند.
ایشان در این دیدار با تاکید بر لزوم احیای اعتماد عمومی تصریح کردند: «مساله احیای اعتماد مردم و امید مردم هم بسیار چیز مهمی است؛ چون اعتماد مردم بزرگ‌ترین سرمایه دولت است. مردم وقتی به شما اعتماد کردند و امید به شما داشتند، با شما راه می‌آیند و کمک‌تان می‌کنند؛ این بزرگ‌ترین سرمایه است برای دولت که بتواند اعتماد مردم را جلب کند که البته این متأسفانه یک مقداری آسیب دیده و بایستی ترمیم کنید این را و راهکارش هم این است که حرف و عمل مسؤولین یکی باشد».
دولت سیزدهم تلاش کرد با در پیش‌گرفتن سیاست‌های مردمی، مطالبه رهبر انقلاب مبنی بر ترمیم اعتماد عمومی که در دولت‌های یازدهم و دوازدهم آسیب دیده بود را محقق سازد. اما این همه کاری که شهید رئیسی و دولت ایشان انجام داد، نبود.
کسی که منتقدانش نیز روی او حساب کرده بودند
با شهادت رئیس جمهور در میدان خدمت می‌توان او را شهید ثانی جمهور ایران دانست. این در حالی است که پس از اعلام خبر ناگوار این حادثه، جهان به سکوت ایستاد و دامنه همراهی و همدردی در میان کشورها، دولت‌ها، مردم و سازمان‌های جهانی حتی به سازمان ملل رسید. در حدود یک چهارم جمعیت جهان کشورها اعلام عزای عمومی کردند و در پهنه چند هزار کیلومتری از لبنان و سوریه تا هند، دامنه این عزاداری ادامه یافت. میلیون‌ها هموطن برای تشییع پیکرهای مطهر شهدا در تبریز، قم، تهران و مشهد به خیابان آمدند و ساعت‌ها تابوت شهدا در میان موج مردم قدر شناس کشورمان به آسمان بدرقه شد.
سید ابراهیم رئیسی چهره‌ای دوست داشتنی و مردمی بود، به گونه‌ای که می‌توان مدعی شد حتی آن‌هایی که به او رأی نداده بوده و علاقمند نبودند، احساس می‌کردند که می‌توانند به عملکرد و برنامه‌های این رئیس جمهور دل بسته و حساب کنند، لذا دامنه محبوبیت او برخلاف برخی از رؤسای جمهور از ابتدای سکان‌داری دولت نه تنها کاهش نیافت، بلکه بیشتر شد و حضور میلیونی مردم عزادار در زمان تشییع گواه این حقیقت است.
شهید آیت الله رئیسی مرد میدان بود و به‌شدت از تنش‌های سیاسی پرهیز می‌کرد. دولت او تنها دولتی بود که برای تعامل بهتر با مجلس و حضور در انتخابات پارلمانی تشکیل حزب نداد. این در حالی است که اگر به تمام دولت‌های پس از جنگ نگاه شود، در زمان همه آنها احزابی طرفدار دولت متولد شدند. در دولت سازندگی حزب کارگزاران سازندگی، در دولت اصلاحات حزب مشارکت، در دولت احمدی نژاد جبهه پایداری و در دولت روحانی حزب اعتدال توسعه خلق شده و پای بر سپهر سیاسی کشور گذاشتند، اما رئیسی و دولتش فقط برگزار کننده بی‌طرف انتخابات دوازدهمین دوره مجلس بود، حامی افزایش مشارکت بود و هیچ حزبی را تشکیل نداد.
