هرگاه این پدیده در هر دوره ای از تاریخ آگاهانه و با گزینش و انتخاب و با توجه به فرهنگ و چهارچوب های فکری و اعتقادی جامعه صورت گرفته نه تنها موجب پیدایش نارسایی های فرهنگی و اجتماعی نشده است.
بلکه به عنوان یک دستاورد اجتماعی، به رشد فرهنگ جوامع کمک نموده و زمینه آراستگی مناسب جنبه ظاهری زندگی مردم و افراد را فراهم کرده است. مدگرایی مثبت به معنای اقتباس از پیشرفت های اجتماعی دیگران و به کار بردن دستاوردهای مثبت تمدنی دیگران، ضمن برطرف ساختن کاستی های حیات اجتماعی، از دچار شدن زندگی انسان ها به یک نواختی پیش گیری کرده و روز به روز بر استحکام بیشتر پایه های زندگی کمک نموده و از پدیدآمدن رفتار و شیوه های ناخوشایندی که موجب دوری و یا نفرت و انزجار افراد از یکدیگر می گردد، جلوگیری به عمل آورده است. از سوی دیگرمد و مدگرایی غربی به شکل کنونی از قدمت چندانی برخوردار نیست.
توجه به مد در حوزه پوشاک و سبک زندگی در ایران از زمان قاجار و با سفر ایرانیان به غرب آغاز شد. در آن زمان سفرهای دیپلماتیک درباریان به اروپا باعث آشنایی آنها با پوشش‌های غربی شد. عامل دیگر تاثیرات فرهنگی غرب در ایران، سفر دانشجویان ایرانی به اروپا برای ادامه تحصیل بود که زمینه تغییر دیدگاه نسبت به سبک پوشش را فراهم کرد. با توجه به اینکه بیشتر این سفرها توسط مردان انجام می‌شد جامه‌های مردانه زودتر از لباس زنان دست‌خوش تغییر شدند. تا آن زمان اطلاع از لباس‌های اروپایی در میان زنان ایرانی محدود بود و جامه زنان اروپایی از طریق تصاویر وارداتی به ایران شناخته شدند.
در کشورهای جهان سوم وضع به کلی متفاوت بود. کشور ما نیز چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب دچار این مسأله بوده است.
اگر مد را آراستگی و دوری از یکنواختی بدانیم، مورد تأیید بلکه تشویق عقل و آموزه‌های دینی است اما اگر از حد اعتدال خارج شود، آسیبهایی را درپی خواهد داشت. آراستگی همواره در شرع مورد تاکید بوده است و پیامبر اکرم(ص) همواره آراسته، تمیز و معطر بوده اند و همچون دیگر رفتارهایشان همیشه در خط اعتدال و به دور از افراط گرایی بوده است.
مدگرایی تا جایی پسندیده و نیکوست که آگاهانه باشد به این معنا که انسان خود در انتخاب هایش آزاد بوده و بر اساس معیارهای عقلی و اجتماعی عمل نماید. و در غیر این صورت این انسان است که اسیر مد شده و مجبور است خود را با سرعت بالای تغییرات مد هماهنگ سازد و عقلانیت خود را در این سرعت فدای مد گرایی نماید.
در اسلام احادیث زیادی درباره آداب لباس پوشیدن وجود دارد و مسلمین را از یکسان شدن در پوشش و رفتار با مشرکین منع کرده است.
مد تا جایی دارای توجیه و امری پسندیده است که دیگر ابعاد انسانی را تحت الشعاع قرار دهند و کرامت انسانی را لکه دار نکند امر اگر افراد تابع و سرسپرده مد شوند در قدم اول انتخاب و آزادی انسانی خویش را فدای مد کرده است و اجازه می دهند تا صاحبان صنعت مد بجای آنها فکر کرده و تصمیم بگیرند و آنها چون عروسک های خیمه شب بازی تنها مبلغان رایگان و انسانی این صنعت باشند و در ازای آن و تبلیغات رایگان صاحبان صنعت مد ثروتمندتر شوند بدون اینکه این افراد هیچ سهمی از این ثروت داشته باشند و همچنین برای تبدیل شدن به تابلوهای تبلیغاتی باید قیمت های گزافی را نیز هزینه کنند.
امروزه مدگرایی علاوه بر صنعت به یک نوع ابزار جنگ نرم نیز تبدیل شده است که در حوزه رسانه به جنگ با فرهنگ های اسلامی و بومی در جهان می پردازد. صاحبان صنعت مد قصد دارند تا با از بین بردن فرهنگ های بومی ملل مختلف همه را گرد فرهنگ و سبک زندگی پیشنهادی خود گردآوردند تا علاوه بر ثروت اندوزی بیشتر، ذهن و عقل جهان را در راستای اهداف خویش به تسخیر درآورد.
هر چند ممکن است افراد مدگرا در ظاهر با اختیار خود مدی را انتخاب نمایند؛ اما در واقع، اختیاری در انتخاب نوع پوشش و مد ندارند و کاملًا مطیع مد و مدسازانند و هر چیزی که تبدیل به مد شد- زشت یا زیبا- آنان را در بند خود می سازد. بهترین دلیل بر این سخن آن است که اگر لباس و یا مدل مویی تغییر کرد و مد جدیدی وارد بازار شد، این افراد حاضر نیستند از مدهای گذشته استفاده نمایند، هرچند مدهای قبلی انتخاب خودشان باشد