زهره نعلبندی
امام حسین(ع) در خطبه ای از پیغمبر(ص) نقل می کند جدم(ص) فرمود: «اگر در برابر حاکمانی که عهد شکن هستند و فساد را گسترش می دهند و بر انسان ها ستم می کنند ساکت بمانید،در گناه آن‌ها سهیم هستید.»
سخن امام حسین(ع) اختصاص به آن زمان ندارد، بلکه جریان عاشورا و امام حسین(ع) مانند رودی خروشان همیشه جریان دارد و دارای پیام است.
لذا امروز نیز مباره با استکبار جهانی ضروری است و اینکار در امتداد راه شهدای کربلا قرار دارد.
سيد مظلومان و سالار شهيدان اهداف بلندی برای قیام خود داشت که آگاهى دادن به مردم و نشر احكام قرآن، كسب عزت، شرف، آزادى، امر به معروف و مبارزه با ظلم و فساد از مهمارین اهدافی بود که به بهترین وجه در جامعه بسط و گسترش یافت.
در تبیین ضرورت استکبار ستیزی علیه حاکمان جور به ویژه معاویه می توان به نامه ی شديد اللحن امام حسين عليه السلام به دستگاه فرعونى معاويه اشاره نمود که فرمودند؛ ما أَرَدْتُ حَرْباً وَ لا خِلافاً، وَ إِنّي لَاخْشَى اللَّهَ فِي تَرْكِ ذلِكَ مِنْكَ وَ مِنْ حِزْبِكَ الْقاسِطيِنَ الُمحِلِّينَ، حِزْبِ الظَّالِمِ، وَ أَعْوانِ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ....وَ إِنّي وَاللَّهِ ما أَعْرِفُ افْضَلَ مِنْ جِهادِكَ، فَإِنْ أَفْعَلْ فَإِنَّهُ قُرْبَةٌ إِلى رَبِّي، وَ إِنْ لَمْ أَفْعَلْهُ فَأَسْتَغْفِرُ اللَّهَ لِدينى، وَ أَسْأَلُهُ التَّوْفيقَ لِما يُحِبُّ وَ يَرْضى.« من در حال حاضر، قصد جنگ و درگيرى با تو را ندارم (به خاطر پيمان صلحى كه ميان تو و برادرم امام حسن عليه السلام امضا شده است) و براى ترک مبارزه با تو و با حزب ستمکارت كه حرام خدا را حلال شمرده اند، همان گروه ستم پيشه و ياران شيطانِ رانده شده - از خداى خود بيمناكم!... به خدا سوگند! من كارى را برتر از جهاد با تو سراغ ندارم؛ پس اگر چنين كارى كنم، مايه تقرب و نزديكى من به پروردگار خواهد بود و اگر دست به كارى نزنم، از خداوند (براى ترک جهاد) استغفار مى كنم و از او در آنچه را دوست دارد و بدان خشنود است- طلب توفيق مى نمايم.
یزید زمان، امام حسین(ع) را مخیر کرده بود که بین شمشیر یا ذلت و بیعت و کنار آمدن با طاغوت یکی را انتخاب کند اما درس امام حسین(ع) هیهات من ذلت بود.
خداوند و رسول خدا (ص) نخواسته اند که ما با طاغوت کنار بیاییم و دست در دست یزیدیان زمان بگذاریم.
امروز نیز نسل کشی در غزه و شهادت شمار زیادی از زنان و کودکان بیگناه، نمونه بارزی از استکبار مشهود در زمان حال است که باید جامعه جهانی با آن مقابله و این حملات وحشیانه را محکوم سازد.
بنابراین نباید اجازه داد وحشت کشتار دسته جمعی در آینده تکرار شود. هیچ کس فراموش نمی کند که چگونه عدم اراده سیاسی و اقدام شورای امنیت در مقابله با جنایت نسل کشی و تجاوز در دو دهه گذشته موجب کشتار و بی خانمانی میلیون‌ها نفر شد و به فجایع انسانی منجر گردید. در نتیجه در حوزه مقابله با استکبار جهانی و استکبارستیزی نباید انفعال داشته باشیم، چرا که عدم تحرک و انفعال ما در این عرصه موجب گستاخی دشمن و پیشروی آن‌ها می شود.
