طواف عشاق بر مزار حسین(علیه السلام)؛
زهره نعلبندی
شاخه سبز- اینکه چه عشقی افراد را در گرمای بالای 40 درجه به بیابان‌های گرم عراق می‌کشاند در قالب کلمات نمی‌گنجد و تا کسی آن را تجربه نکند نمی‌تواند حال و هوای پیاده روی اربعین را درک کند.
به گزارش خبرنگارشاخه سبز، کم کم به اربعین حسینی نزدیک می‌شویم و خیل عاشقان اباعبدالله از ایران به سوی مرزهای مختلف عراق روانه هستند.
شوق وصال در زائران به گونه‌ای است که در گرمای 50 درجه دست از پا نمی‌شناسند و برای رسیدن به کربلا آن هم در این آفتاب داغ تابستان لحظه شماری می‌کنند؛ به طوری که افرادی مسافت‌های طولانی را از شهرهای خود می‌پیمایند که به مقصد برسند.
وصف پیاده روی سه روزه اربعین در حرف و کلام نمی‌گنجد، همه این مسیر سخت و طولانی را بدون آن‌که شکایتی داشته باشند می‌روند و هر لحظه برای دیدن گنبد و گلدسته امام حسین (ع) بی‌تابی می‌کنند. انگار چیزی آنان را به سوی خود می‌کشاند.
از دیدگاه بسیاری از تجربه کنندگان بهترین لحظه این سفر وقتی است که آخرین قدم‌ها را بر می‌داری و بارگاه نورانی امام حسین (ع) را از دور می‌بینی. بی‌اختیار اشک از چشمانت جاری می‌شود انگار پس از مدت‌ها انتظار حالا به خانه خود برگشته‌ای.
خیلی‌ها یکسال بعضی دیگر سال‌ها انتظار کشیده‌اند تا دوباره این حس را تجربه کنند و برخی نیز برای اولین بار است که این حس و حال ناب را تجربه می‌کنند.
این روزها یکی عشق خود را با پذیرایی از زوار امام حسین(ع) ابراز می‌کند، یکی دیگر با پای دل زائر ارباب می‌شود یکی با سهیم کردن خود در زیارت دیگران عشق خود را به نمایش می‌گذارد و بسیاری دیگر با پای جسم راهی این مسیر می‌شوند و گرمای هوا را به جان می‌خرند تا به وصال ارباب برسند.
میلیون‌ها عاشق برای طواف کربلا روانه طریق الحسین شده‌اند و کربلا این روزها کعبه گونه در آغوش عاشقان جای دارد.
شاهراه نجف به کربلا نیز مسیری است که در آن دل ها، زبان ها، نژاد ها، قومیت ها و کشورها و حتی مرزها یکی شده و جمعیتی عاشق و دلداده رو به سوی یک مقصد نه به پای تن، بلکه به پای دل در حرکتند.
مسیر زندگی زهرا از جاماندگان اربعین امسال در همین پیاده‌روی اربعین تغییر کرد و به لطف و عنایت امام حسین( علیه السلام) در اولین سفر خود در اربعین سال 1388 به کربلا زندگی روی دیگری از خود را به او نشان داد. او به عشق اباعبدالله از همان سال و پس از بازگشت از کربلا چادری می‌شود و بسیاری از اقدامات نادرست گذشته خود را کنار می‌گذارد اینکه در این سفر معنوی چه اتفاقی برای دل او رخ داده و چه بین او و اربابش گذشته برای ما مشخص نیست، اما هر آنچه که هست جز لطف اربابش نبوده و نیست که توانسته مسیر درست را از نادرست تشخیص دهد و در مسیر سعادت و عاقبت بخیری قرار گیرد او از زائرین امسال ارباب می‌خواهد برایش دعا کنند تا در این مسیر ثابت قدم بماند.
حسین یکی دیگر از زواری که بارها تجربه پیاده روی اربعین را دارد و تا چند روز دیگر برای اربعین امسال نیز راهی عراق می‌شود از بهترین لحظه این سفر روایت می‌کند و می‌گوید: همه ثانیه‌های این سفر پر از زیبایی است دیدن اخلاص مردم عراق در پذیرایی از زائرین تا تماشای خادمانی که به لطف پدر و مادر خود از کودکی در مسیر خدمت به زوار امام حسین قرار گرفته‌اند همه و همه شیرین است، اما بهترین لحظه زمانی است که پس از سه روز پیاده روی و مدت‌ها دوری برای اولین بار نگاهت به گنبد می‌افتد انگار تمام دلتنگی و انتظارت پایان می‌یابد و هیچی جز پایان انتظار شیرین نیست.
زهره از دیگر دخترانی که به همراه خانواده خود تاکنون 6 بار سفر کربلا در ایام اربعین را تجربه کرده و می‌گوید: سفر اربعین یکی از سخت ترین سفرهاست بویژه برای من که به مسائل بهداشتی و ... حساس هستم شرایط سخت تر هم هست به هر حال خیل جمعیتی که از جای جای دنیا به سمت عراق می‌روند بهداشت این منطقه را تا حدودی دچار مشکل می کند من حاضر به تجربه این سختی برای هیچ سفری نیستم اما برای این سفر جان می‌دهم و سال‌هایی که به هر دلیلی قسمتم نمی‌شود که در این ایام در کربلا باشم از عمق وجود ناراحت می‌شوم و اشک می‌ریزم و واقعا حسرت می‌خورم.
ابوالفضل از خوبی ها و سخاوت مردم عراق روایت می‌کند که چگونه خود را خادم زائران می دانند و می‌گوید: آن‌ها بهترین منازل خود را در اختیار زائران قرار می‌دهند به بهترین نحو ممکن از آن‌ها پذیرایی می‌کنند تاجاییکه این جمعیت میلیونی حتی برای لحظه‌ای نه تشنه و نه گرسنه می‌مانند و برای همه به اندازه کافی همه چیز وجود دارد و این واقعا از معجزات این سفر است.
حاج آقا گرمابی می‌گوید: چند سال است که در این پیاده روی شرکت می‌کنم و هر سال قصد دارم قطره ای از خانواده را به این دریای عظیم و بی کران اضافه کنم.
خانم نادری نیز بیان می‌دارد: در پیاده روی اربعین بارها حضور داشتم در این مسیر هر چه خواستیم در اختیار ما قرار دادند از خوراکی تا منازلشان. ما را به لطف ارباب احترام کردند اما در همین مسیر چه اتفاقات ناگواری که برای اهل بیت(س) رخ نداد از چوب خیزران، تازیانه و اسارت و .... و حالا هزار و اندی سال از عاشورا می‌گذرد، اما هنوز هم حال و هوای کربلای حسین (ع) برای زائران در پیاده‌روی حس می‌شود و همه زائران یک حسرت بزرگ دارند و آن هم این است که ای کاش آن زمان بودند و اربابشان را یاری می‌کردند.
سمیرا در توصیف این سفر می‌گوید: سفر معنوی پیاده روی اربعین قابل وصف نیست و هیچکس نمی داند چگونه این سفر را برای دیگران تعریف کند که حق مطلب را ادا کرده باشد هرچه می‌گوییم فقط بازی با کلمات است و این سفر در قالب کلمات نمی‌گنجد و تا کسی آن را تجربه نکند نمی‌تواند حال و هوایی که ما روایت می‌کنیم را درک کند.
آری نمی‌توان از این عشق روایت کرد و آن را در قالب کلمات به دیگران منتقل کرد تا عاشق نشوی و در مسیر عشق قرار نگیری نمی‌توانی این شور و حال زائران را درک کنی. آنقدر در طی این سال‌ها از این عشق گفته شده که سال به سال بر شمار زائران افزوده می‌شود.
شوق رسیدن به دیار عشق با این عاشقان کاری کرده که کیلومترها مسیر پیاده روی را طی می‌کنند و هیچ درد و رنجی را احساس نمی‌کنند.
این روزها شاید بسیاری از جسم ها در طریق الحسین باشد ولی دل تمام ایرانی‌ها در حال قدم زدن به سوی بارگاه منور ارباب است. فرقی نمی کند برخی با پای دل و برخی دیگر با پای جسم زائر می‌شوند اما خوشا به حال کسی که دلش به ارباب وصل می‌شود و توشه‌ای ارزشمند از این سفر برای زندگی خود به ارمغان می‌آورد.
حسن ختام ما باشد این بیت زیبا "خوشا به حال غباری که پا به پای شما/ به شوق دیدن شش گوشه راه افتاده"
