زهره مهرنوروروزی-دهه ۵۰ الی ۷۰ میلادی به‌عنوان سال‌های اولیه تولد هوش مصنوعی شناخته می‌شوند. در این دوره، Alan Turing یک تست برای بررسی قابلیت‌های هوشمند سیستم‌ها ارائه کرد. در سال‌های ۱۸۸۰ الی ۲۰۰۰ میلادی، تحقیقات پیش‌رو در زمینه یادگیری ماشین و شبکه‌های عصبی آغاز شد. پیشرفت در قدرت محاسباتی و الگوریتم‌ها باعث شدند تا تحقیقات مربوط به Artificial Intelligence به‌صورت جدی‌تر دنبال شود؛ به‌طوری که از سال ۲۰۰۰ تا به امروز، بهبودات متعددی در زمینه یادگیری عمیق و هوش منصوعی ایجاد شده و از آن در فیلدهای مختلفی مانند سلامت، امور مالی، نقل و انتقال و سایر موارد استفاده می‌شود.خبرهای این روزهای دنیا را دنبال کنید احتمالاً به خبرهای عجیبی پیرامون وابستگی عاطفی آدم‌ها به هوش مصنوعی برخورده‌اید. همین چند روز پیش بود که خبر ثبت اولین ازدواج یک خانم ژاپنی ۳۲ ساله با چت جی‌پی تی منتشر شد یا یکی دو ماه قبل بود که یک خانواده امریکایی از این تکنولوژی به خاطر تشویق پسرشان به خودکشی شکایت کردند. همه این نمونه‌ها و موارد می‌گوید؛ کاربران پرمصرف هوش مصنوعی به مرور احساس تنهایی بیشتری می‌کنند و تمایلشان برای ارتباط واقعی با آدم‌ها کاهش می‌یابد. در نتیجه افراد به سمت انزوا و افسردگی سوق پیدا می‌کنند. دلیل این اتفاق هم به این موضوع برمی‌گردد که این افراد چت جی‌پی‌تی را به عنوان فردی همیشه در دسترس می‌بینند که خوب به آنها گوش می‌دهد و قضاوتی نسبت به آنها ندارد.
یکی از هشدارهای جدی کارشناسان درباره استفاده از هوش مصنوعی وچت بات‌ها به این موضوع بر می‌گردد که استفاده مداوم از آنها افراد را به نوعی از وابستگی دچار می‌کند که در آن مغز انسان به خاطر پاسخ‌های سریع و حس توجه، دچار پاداش فوری می‌شود؛ همین موضوع رفته رفته با ذهن کاری می‌کند که کاربر بدون هیچ شک و شبهه‌ای به پاسخ‌های هوش مصنوعی اعتماد می‌کند، اعتماد به جواب‌هایی که حتی ممکن است اشتباه باشد.
شما دنیایی را تصور کنید که در آن به جای آدم‌ها ماشین‌ها فکر کنند، تصمیم بگیرند و عمل کنند. روند تلخی که رفته رفته باعث می‌شود تا همه چیز روح و معنای انسانی خودش را از دست بدهد و همه اتفاقات اطراف دیگر حس واقعی بودن را تجربه نکنند. بعضی روانشناسان درباره این ابتلای جدید بشر معتقدند: وابستگی بیش از حد به هوش مصنوعی می‌تواند باعث ایجاد حس پوچی و افسردگی شود.
قبلاً چیزی که به یک نقاشی، یک فیلم سینمایی یا یک کتاب قصه به عنوان یک اثر هنری و ادبی ارزش می‌داد روح انسانی و اصالتی بود که از پس خلاقیت ذهنی افراد به وجود آمده بود. هوش مصنوعی شاید یک بازوی قوی و سریع برای خلق هرکدام از این فعالیت‌ها باشد اما در نهایت هویت ماشینی آن باعث بی‌ارزش شدن این آثار ماشینی می‌شود و برخی از مشاغل را دچار مشکل می‌کند؛ شاید به همین خاطر است که می‌شود به هوش مصنوعی لقب دزد اصالت را داد.
دولت ها توجه زیادی به ظهور هوش مصنوعی دارند. کاخ سفید از مدیران اجرایی گوگل، مایکروسافت و OpenAI سازنده ChatGPT دعوت کرد تا با «کامالا هریس»، معاون رییس جمهور آمریکا، در مورد چگونگی کاهش خطرات کوتاه مدت و بلندمدت این فناوری دیدار کنند و بحث صریحی در این باره داشته باشند.
قانونگذاران اروپایی نیز در حال تسریع مذاکرات برای تصویب قوانین جامع هوش مصنوعی هستند. بریتانیا قصد دارد تأثیر هوش مصنوعی را بر مصرف کنندگان، مشاغل و اقتصاد و اینکه آیا کنترل های جدید برای فناوری هایی مثل ChatGPT مورد نیاز است یا خیر، بررسی کند.
جفری هینتون، دانشمند حوزه رایانه که به "پدرخوانده هوش مصنوعی" معرف است هینتون پیشنهاد کرد که یک توافق جهانی مشابه با کنوانسیون تسلیحات شیمیایی ۱۹۹۷، اولین گام خوب برای ایجاد قوانین بین المللی علیه هوش مصنوعی تسلیحاتی باشد. در کشور ما هم لازم است فرصت و تهدید های این ابزار جدید شبه انسان را بشناسیم و از معضلات احتمالی جلو گیری کنیم.
