هدی سادات چاوشی
داستان‌هایی در این خاک نهفته که هر یک بیانگر فداکاری‌ها و ایثارگری‌هاست؛ یکی از این داستان‌ها، داستان یک شهیدگمنام است. داستان جوانی که در اوج علاقه و دلبستگی به ابعاد گوناگون زندگی، در راه میهن و آرمان‌هایش، جسم و جان خویش را فدای حفظ تمامیت ارضی و آزادی و عزت ایران بزرگ کرد.
چهره او اکنون برای هموطنانش ناشناخته است؛ او را امروز هیچ شخصی نمی‌شناسد؛ هویتی نامعلوم دارد..هیچ شخصی خبر از کیستی او ندارد و تا زمان ظهور حضرت صاحب‌الامر ارواحنافداه و ایام رجعت چهره‌اش عیان نمی‌شود؛ اما روح بلند اهورایی او در هر گوشه این سرزمین روان و جاریست. او که در دوران تاریک زمانه، با شجاعت و ایمان به حق و عدالت به میدان رزم رفت، به‌خاطر کسب نام و نشان و درجه و شهرت نبود،
بلکه به‌خاطر خدا و عشق به وطن و خلقِ خدا و ائمه‌اطهار علیهاالسلام بود. در لحظه‌های سخت، اینان به سنگرها و پناهگاه‌ها نمی‌گریخت، بلکه با ذهن و قلبی مملو از امید و اراده‌ای آهنین به جلو و رو به دشمن و سنگرهایش گام برداشتند.
او که نامش نه در تیترهای خبری آمده و نه می‌توان با خانواده‌اش به گفتگو نشست؛ خانواده‌ای که شاید چشم به راه عزیزشان، اکنون چشم بر جهان فرو بسته‌اند و با کوله‌باری از انتظار، اشک و حسرت دیدار، دعوت حضرت حق را لبیک گفته‌اند..
اکنون که این یادداشت نوشته می‌شد چهره و یاد مادری از بستگان نگارنده تداعی شد. او و دیگر اعضای خانواده، عمری هر صبح و شب کارشان دعا بود.
همیشه با چشمان اشکبار منتظر بودند و هیچگاه از فرزندشان خبری به دست نیامد تا زمانی که آن مادر درگذشت.
شهیدان گمنام، نماد از جان‌گذشتگی و البته زندگی‌ساختن است. پیکر آنان در آغوش زمین، آرمیده است، اما یادشان در یادها و زبان‌ها زنده و جاری است. هر بار که نسیم ملایمی می‌وزد، گویی آواها و نداهای آنان را می‌شنویم که ما را به ادامه راه و زندگیِ نیکوساختن دعوت می‌کنند.
آنان به ما می‌آموزند که گمنامی در این دنیا، به معنای فراموشی نیست، بلکه گاهی بزرگ‌ترین قهرمانان در سایه‌ها زندگی کرده و می‌کنند و قلب‌های بی‌قرار در پس این خدمت جاودانه می‌مانند.
ای شهیدان گمنام! شما را گرامی می‌داریم و با شما پیمان می‌بندیم که در مسیر حق و حقیقت گام برداریم. یاد و راه شما چراغیست که راه و جریان امام‌شناسی را روشن می‌کند.
اینجا همچنان ایستاده‌ایم و شما را سپاس می‌گوییم،
دعاگویمان باشید تا بهترین میزبان شما باشیم ای ستارگان آسمان خدا..
تقدیم به روح مطهر همه شهدای گمنام و به‌ویژه شهید مفقودالاثر شهید سیدسعید مؤمنی‌ماسوله، ستوان یکم ارتش جمهوری اسلامی ایران، فرمانده گروهان پیاده از لشگر شانزده زرهی قزوین
