هدی سادات چاوشی
..غرق در سکوت،
اینجا هرآنکه هست هر لحظه تا مرحله مرگ می‌رود..
حتا به نظر می‌آید آجر به آجر اینجا حتا گلبرگ‌ها و گیاهان، در این فضا محزون و غمگسار از تماشای اندوه او می‌گریند.. و همه صداها و آواها در این فضا غمگین‌اند چنان که گویی نفس‌ها به شماره افتاده‌اند.
اینجا هر لحظه با حرکت تک تک بیرق‌های آویخته از دیوارها و ستون‌ها، اشک‌هاست که از چشم‌ها فرو می‌ریزند، سیلی توقف‌ناپذیر..
اینان در واقع بیرق‌های عزا نیستند بلکه "تن"هایی در حرکت و راویان صحنه عزا هستند، عزای حضرت فاطمه‌الزهرا.. اینان راویان اشک‌های حضرت حیدراند و دلتنگی‌ها و نیایش‌های ناپیدای او..
اینجا گویی همچنان حضرت حیدر بعد از ۱۴۰۰ سال، گرداگرد این بیرق‌ها و این اشک‌ها حضور دارد. گویی اینجا هر لحظه نوای "علی" است که از قلب هستی شینده می‌شود..
آیا این نجوا، یک نجوای زنانه است که هر دم ذکر علی بر لب دارد و جان می‌دهد به حلقه عاشقان و حاضران یا اینکه ناشی از وجود و حضور حضرت حیدر است که هر لحظه حضرت فاطمه را در عمق هستی و جانش می‌خواند و برای حضرت علی تنها شده می‌سراید..
اینجا بر دیوارها بیرق‌هایی با نام مبارک سرور زنان عالم افراشته‌اند و خیمه‌گاهی عظیم و سپید ..اینجا همه آمده‌اند تا با ذکر حضرت حیدر، بگویند و بخوانند مرثیه دخت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را..
اینجا هیچ موجودی تاب و توان تماشای گونه‌های گلگون شده حضرت را ندارد..آنان را توان و یارای این نیست که تن آغشته به خونِ بیرق‌های متبرک به نام حضرتش را ببینند و ذکر "صلی‌الله علیک یا فاطمةُ‌الزَّهرَاءُ" بر لب دارند..
اینجا خط مرگ هر لحظه برای آدمی عیان می‌شود و آدمی هر لحظه تا مرحله مرگ می‌رود وقتی تماشا می‌کند این همه محبت را و این همه ارادت را به آستان مبارکِ حضرتش..
اینجا هر لحظه اذکار منقش روی بیرق‌ها و دیوارها و نیز سخنران با غم نهفته در گلو می‌گویند؛ لحظه‌ای که زمان ایستاد؛ جهان به سکوتی عمیق فرو رفت..در آن لحظه، عالم و آدم بهت‌زده به نقطه‌ای خیره ماندند..
او، محبوب‌ترین خلقت خدا، تنها مسبب وجود عالم و مبدأ خلقت بود..
..او در آستانه در، قصد داشتند ریحانه خدا را از میان بردارند و خود را به مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام برسانند. اما حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها، همچون ستونی محکم، از امام خود دفاع می‌کند. آتش می‌گیرد، کبود می‌شود، فرزندش را از دست می‌دهد، مجروح می‌شود، اما هرگز کنار نمی‌رود. او می‌ایستد و نمی‌گذارد ذره‌ای به حضرت آسیب برسد، در حالی که تمامیت شرک و کفر و نفاق با تمام قوا در تلاشند تا به آنان ضربه بزنند.
بله، اینگونه جنگیدن برای امامت را حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها به ما آموخت. او به ما نشان داد که برای امام زمانت باید اینگونه بایستی، او اینگونه رفتار کرد. درسی از صبر و استقامت، درسی از عشق و فداکاری به ما داد، درسی که همواره در دل تاریخ باقی خواهد ماند...
امروز، و این روزها، روزی است با یاد شهادت بانوی عالم، حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها..
این روز، نه تنها یادآور فقدان اوست، بلکه نمایانگر یک حامی واقعی امام زمان نیز می‌باشد. روزی برای درس‌آموزی و یادگیری از سیره و رفتار آن بزرگوار. اگر ما از این درس‌ها بهره‌برداری نکنیم و در عمل به آن‌ها پایبند نباشیم، باید به تک‌تک قطره‌های خون او، کبودی‌ها، جراحات و دردهای قلبش پاسخگو باشیم.
پس به خاطر ریحانه خدا، با تمام وجود با ذره‌ذره روح و جسم‌مان، به پیشگاه حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها عرض می‌کنیم: ما نیز می‌خواهیم چون شما، پای کار امام‌مان باشیم. از شما می‌خواهیم که دعا کنید تا بتوانیم یاریگر خوبی برای امام زمان‌مان باشیم. باشد که در سایه الطاف شما و با پیروی از سیره‌تان، در این مسیر گام برداریم و در خدمت به امام‌مان ثابت‌قدم باشیم.
