هستی قربانپور
ایستاده‌ام در سایه‌سار شکوه نامی که تاریخ، شرافت را با او می‌شناسد؛ حضرت زینب(س)، آن بانوی قهرمانی که در دل تاریک ترین شب‌های تاریخ، مشعلی از ایمان و استواری برافروخت. او که در طوفان سخت کربلا، نه تنها شکست نخورد، که قامتِ رسالتِ برادر را استوارتر کرد. نقش او تنها "خواهرِ حسین(ع)" نبود؛ او پیام‌رسانِ شهیدی بود که جهان را به عدالت فراخواند. شرافتش در گذشتن از خود، وفایش در حفظ مکتب، و عزتش در ایستادگی در برابر طاغوت، چراغی شد برای تمامی قرن‌ها.
و امروز، در روزگار ما، پرستاران، وارثان این چراغِ فروزان‌اند. در صحنه‌ای دیگر، در برابر بلایی نامرئی به نام "کرونا"، آنان همان نقش را بازی کردند؛ "زینب‌وار" ایستادند. وقتی ترس، جهان را درنوردیده بود، آنان از جان خود گذشتند تا شعله‌ای از امید را زنده نگه دارند. در پشتِ ماسک‌های خسته، چهره‌هایی از مهربانی پنهان بود و در زیرِ لباس‌های سفید، قلبی به وسعتِ بشریت می‌تپید. هر شبانه‌روز، بی‌وقفه جنگیدند، نه با سلاح، که با مروت، با تزریقِ دارو و با نوازشِ دستی بر پیشانیِ بیمارانی که تنها تکیه‌گاهشان همان پرستاران بودند.
و در میان این قهرمانان، نامی می‌درخشد که قصه‌اش، روایتِ اوج این فداکاری است: شهیده سلامت، طاهره اسماعیلی. او که در خط مقدم نبرد با کرونا، از جان خود گذشت تا دیگران زنده بمانند. او که در بیمارستان، نه یک پرستار، که فرشته‌ای بود برای درماندگان. اما ویروس، میهمان ناخوانده‌ای شد که در نهایت، پیکر پاکش را نیز نشانه رفت. طاهره، با ابتلا به کرونا و شهادت، نام خود را در دفتر زرین ایثار این سرزمین ثبت کرد. امروز، ما در برابر عکسِ همیشه خندانش سر تعظیم فرود می‌آوریم و می‌گوییم: "درود بر تو، ای پرستارِ بی‌ادعا که درس عشق را در عمل به انسانیتت جان دادی."
و پایان ، کلامم به سوی تمام پرستاران با غیرت و با شرف کشورم است که نفس‌هایشان به زندگی معنا می‌بخشد، "روز پرستار" بر شما مبارک باد. این روز، تنها یادآور کوچکی از سپاسی بی‌کران است. بر شما باد که در سایه‌سار لطف خداوند، همیشه سالم و سربلند باشید. هرگز فراموش نکنید که شما، قهرمانانِ بدون صحنه‌ی این سرزمین هستید؛ شما شمع‌هایی هستید که می‌سوزید تا راه دیگران را روشن کنید. دستان شفابخش‌تان، قلب‌های پرمهرتان، و از جان گذشتگی تان، همواره الهام‌بخش ماست.
سپاسگزاریم، امروز و همیشه. روزتان به زیباییِ روحِ پاکتان، مبارک.
