فاطمه مداح نظری - مسیر ارتباطی زنگزور دارای موقعیتی استراتژیک است که برای ایران، ارمنستان و جمهوری آذربایجان اهمیت خاصی دارد. این منطقه در واقع مسیر و دالانی است که از زنگزور، واقع در جنوب ارمنستان، عبور می‌کند و جمهوری آذربایجان را به جمهوری خودمختار نخجوان متصل می‌نماید. درباره زنگزور و ایران باید به این نکته اشاره کرد که از آن‌جایی که این زنگزور در بخش جنوبی ارمنستان و در همسایگی مرزهای شمالی ایران واقع شده، برای کشورمان از اهمیتی خاص برخوردار است.
از آن‌جایی که ارمنستان راه ارتباطی ایران با گرجستان، روسیه و تعدادی از کشورهای اروپایی است، مناطق آن به‌ویژه زنگزور برای ایران اهمیت اقتصادی و ژئوپلیتیکی دارد و گفتنی است هر تغییری در کنترل زنگزور یا حاکمیت آن، روی منافع ملی کشورمان تاثیر مستقیم خواهد داشت.
با توجه به اهمیت موضوع، ضرورت دارد که هوشیاری و رصد دائم نسبت به تحولات منطقه وجود داشته باشد. به خصوص که باکو از حیث نظامی در موقعیت برتری نسبت به ارمنستان قرار دارد و همچنین از حمایت بازیگران مختلف در منطقه و غرب نظیر ترکیه، اسرائیل، انگلیس، ناتو و لابی‌های یهود برخوردار است. به همین دلیل اگر واکنش جدی از سوی ایران صورت نگیرد، به احتمال زیاد طرح اشغال جنوب ارمنستان برای احداث کریدور زنگزور به اجرا در خواهد آمد. البته این گزینه نیز با احتمال قوی مواجه است که پاشینیان به بهانه جلوگیری از وقوع جنگ، امتیازات خواسته شده باکو را در میز مذاکره اعطا کند.
چنانکه پیش از این، موضع محکم و خطوط قرمز ایران توسط مقامات ارشد جمهوری اسلامی به رهبران و مقامات ارشد سیاسی همه این کشورها گوشزده شده است. به همین دلیل نیز اردوغان چندی پیش به صراحت اعلام کرد که مهم‌ترین مانع احداث کریدور زنگزور ایران است و نه ارمنستان. شاید در نگاه نخست، احداث کریدور زنگزور یک مسئله دو جانبه میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان باشد اما واقعیت آن است که احداث چنین راهگذری می‌تواند تبعات و پیامدهای منطقه‌ای زیادی در بر داشته باشد. از این رو ایران به چند دلیل کاملاً منطقی با احداث کریدور زنگزور مخالفت می‌ورزد:
کریدور زنگزور به مثابه راهگذری برای اتصال زمینی ناتو به دریای کاسپین است. گسترش یا تقویت حضور ناتو در این منطقه برای ایران بسیار خطرناک خواهد بود. زیرا ناتو می‌تواند حضور نظامی خود را در منطقه قفقاز قدرتمند کند و حتی یک پل دریایی ـ زمینی تا آسیای مرکزی ایجاد کند. قطعاً چنین امری برای ایران غیرقابل تحمل خواهد بود.
کریدور زنگزور می‌تواند به قطع مرز ایران و ارمنستان و مسدود شدن مسیر دسترسی هزار ساله به اروپا منتهی شود و ایران را دچار «خفگی ژئوپلیتیکی» کند. این یک واقعیت است که ارمنستان یکی از مسیرهای مهم دسترسی ایران به دریای سیاه و اروپا به شمار می‌آید. به همین دلیل هر گونه قطع ارتباط مرزی ارمنستان با ایران می‌تواند یکی از مسیرهای دسترسی زمینی تهران به اروپا را مسدود کند.
کریدور زنگزور موجب تغییر توازن قوا در منطقه قفقاز به نفع جمهوری آذربایجان خواهد شد. چنین امری برای ایران که همواره خواهان توازن قوا و اجتناب کشورهای قفقاز از تنش و درگیری بوده، به هیچ وجه مطلوب نیست. به خصوص که باکو در سه سال اخیر نشان داده که از ظرفیت لازم برای خویشتن داری و مدیریت شرایط پیچیده برخوردار نیست و دائما در پی تنش زایی است.
