گروه: سایر / یادداشت
تاریخ : 1404/05/12 11:06
شناسه : 411604
فاطمه مداح نظری – کم آبی و خشکسالی بحرانی سراسری و جهانی ‏است که برخی از کشورها به دلایل مختلف بیشتر با آن درگیر هستند. ‏به طور متوسط میزان بارش کشور در هر سال حدود یک میلی متر ‏کاهش یافته است. انرژی بیشتری از خورشید در سطح زمین و ‏لایه‌های پایین جو جذب می‌شود و دمای زمین را بالا می‌برد این شرایط ‏سبب تغییر الگوهای جوی کاهش و سهم بارندگی‌ها کشور می‌شود. با ‏افزایش دما میزان تبخیر نیز افزایش می یابد به طوری که هر درجه ‏افزایش دما حدود هفت درصد تبخیر را افزایش می‌دهد.‏
ما در موضوع آب، مدیریت بحران نداریم ، بحران مدیریت داریم . ‏سعدی شیرازی رحمت اله علیه در باب هفتم گلستان می‌فرماید : چو ‏دخلت نیست خرج آهسته تر کن ، که می‌گویند ملاحان سرودی، اگر ‏باران به کوهستان نبارد  ، به سالی دجله گردد خشک رودی
خشکسالی یک موضوع کاملا طبیعی است، اما مدیریت نکردن آن و یا ‏بد مدیریت کردن آن، کاملا غیر طبیعی است.‏
هزاران سال است ایرانیان در این اقلیم با همین شرایط و چه بسا بدتر، ‏زندگی کرده اند. مدیریت آب در ایران در طول تاریخ بی‌نظیر بوده است ‏‏. از قناتهای تاریخی تا نوبت بندی دقیق آب .  ‏
‏۱۰۳ سد در حال بهره برداری ، در دست ساخت و یا در دست مطالعه ‏در حوزه آبریز دریاچه ارومیه داریم و بیش از ۹۰ هزار چاه غیر ‏مجاز . سوال مهم اینست که چرا دریاچه ارومیه نباید خشک شود!؟
‏ لابی های قدرتمند  از بودجه های کلان سد سازی برای ایجاد بحران ‏زیست محیطی استفاده کردند و حالا هم با بودجه های سنگین تر ستاد ‏بحران تشکیل داده اند، آنهم بدون خروجی .‏
بدون شک با نصف بودجه سدهای ویرانگر ما می توانستیم پیشرفته ‏ترین فن آوری های آبیاری جهان را به ایران بیاوریم .‏
حدود ۵۰ سال پیش با پیش بینی نیاز کنونی آبی کشور، هم طرح ‏آمایش سرزمینی توسط فرانسوی ها تهیه شد و هم طرح پنج دریاچه ‏برای آوردن آب دریای عمان به کویر مرکزی ایران.‏
‏ با علم نمی شود سیاسی برخورد کرد . کار کارشناسی چه قبل از ‏انقلاب باشد و چه بعد از انقلاب ، کار علمی و ارزشمند است . هنوز ‏درصدد هستیم و اصرار داریم مثل زمان عصر باستان از شیوه غرق ‏آبی در آبیاری کشاورزی استفاده کنیم ! ما هنوز یا شیوه های نوین ‏آبیاری مثل آبیاری زیر سطحی، کاملا بیگانه هستیم . ‏
هنوز اصرار به سد سازی داریم و نمی بخواهیم حق آبه ی طبیعت را ‏بپردازیم و رعایت کنیم . اکثر تالاب‌های ما خشک شده و ما اگر نتوانیم ‏پوشش گیاهی را برگردانیم، گرمای هوا هر سال بیشتر و بارندگی ها ‏کمتر می شود. اکنون در بسیاری از مناطق اروپا از احداث سدها ‏خودداری می کنند. ‏
آبادترین شهرهای جهان در کنار دریاها ساخته می شود اما در ایران ‏در کویر مرکزی ! بخاطر سیاستهای غلط در آمایش سرزمینی و توزیع ‏ناعادلانه امکانات ، بیش از ۲۰ درصد جمعیت کشور را در استان نیمه ‏خشک تهران جمع کرده ایم و بیش از ۱۵ هزار روستا، خالی از سکنه ‏شدند.‏
نمی شود طبیعت را با خودمان هماهنگ کنیم . این ما هستیم که باید ‏خودمان را با طبیعت هماهنگ کنیم.  پس باید حتما ظرفیتهای زیستی را ‏به رسمیت بشناسیم . ‏
در یک باور غلط هنوز معتقدیم احداث صنایع آب بر در کویر مرکزی ‏باعث امنیت سرمایه گذاری می شود . در حالی که سلاح های پیشرفته، ‏هیچ محدودیتی در برد ندارند. اکنون ما نیازمند توجه جدی به اقتصاد ‏دریا محور هستیم . ما در خشکی ۱۱ کشور همسایه داریم اما در دریا ‏‏۱۸۶ کشور . ‏
هزاران کیلومتر ساحل بکر می تواند موتور توسعه قدرتمند و سریع ‏ایران باشد . ما نیازمند تغییر ساختار سازمانی و فکری در خصوص ‏آب هستیم. آب باید یک وزارتخانه باشد و انرژی یک وزارتخانه دیگر ‏‏. محصولات کشاورزی سنتی به هر قیمتی صرفه اقتصادی ندارند . ‏چون آب مایه حیات است و هیچ چیز از حیات انسان ارزشمند تر نیست ‏‏.‏

پاسخی بگذارید