زهره مهرنوروزی-یک سال و چند ماه است که انواع جنایت ها در غزه رخ می دهد با تلاش رسانه ها و اغلب خبرنگارانی که به شهادت رسیده اند نقاب از چهره ضد بشری صهیونیسم افتاده است و مردم جهان تفکرات این رژیم غاصب را می شناسند.بی تردید تا پیش از قضایای غزه کمتر کسی می دانست اهداف ضد انسانی این قوم نا فرمان چیست.این روزها از غزه صدای مرگ و گرسنگی شنیده می شود. طبق گزارش شبکه الجزیره ، درمیان آوار خانه‌ها و قحطی و گرسنگی در شمال نوار غزه، فاجعه انسانی در شهر بیت حانون که هزاران خانواده زیر بار گرسنگی زندگی می‌کنند، همچنان عمیق‌تر می‌شود؛ به ویژه کودکان به دلیل کمبود غذا، دارو و مایحتاج اولیه زندگی با خطر مرگ تدریجی مواجهند.
پر کردن شکم‌های خالی با آب
ماهر نسیم، یکی از آوارگان در بیت حانون در گفتگو با خبرنگار الجزیره اظهار داشت: رنج کودکان در غزه به دلیل ناتوانی خانواده‌ها در تهیه غذا و حتی آب، به سطوح غیرقابل تحملی رسیده است.
وی افزود: بزرگسالان اغلب مجبور می‌شوند برای تسکین درد گرسنگی و برای زنده ماندن آب بخورند. ما حتی قادر به توضیح آنچه که برای فرزندانمان اتفاق می‌افتد نیستیم و آنها نمی‌توانند چیزی برای رفع گرسنگی خود پیدا کنند.
این شهروند آواره فلسطینی در شمال نوار غزه اظهار داشت: وضعیت روانی فرزندان من به شدت رو به وخامت گذاشته و شروع به پرسیدن سوالات دردناکی می‌کنند که نشان دهنده ناامیدی آنها از زندگی است.
حسن ابوشغیبه، سرپرست خانواری که منبع درآمد خود را از دست داده است نیز گفت: خانواده من مجبور به خوردن غذاهایی شده‌اند که در شرایط عادی قابل خوردن نیست. فرزندانم گوشت اسب مصرف کرده‌اند و برخی روزها ما فقط با نمک سر کرده‌ایم؛ زیرا نمی‌توانیم هیچ غذایی پیدا کنیم و یکی از فرزندان من به شدت معلول بوده و نه تنها دارو، بلکه غذا هم برایش پیدا نمی‌شود.
وی ادامه داد: وضعیت غزه از همه نظر فاجعه بار بوده و دشمن اشغالگر مسئول رساندن مردم به این مرحله از قحطی و محرومیت در نتیجه محاصره ظالمانه مداوم و حملات نظامی به زیرساخت‌ها و مراکز بشردوستانه است.
مقاومت با شکم‌های خالی
ابوعزویدی، از دیگر شهروندان آواره فلسطینی در بیت حانون هم گفت: گرسنگی در اینجا چهره افراد را کاملا تغییر داده و ما چهره نزدیکانمان را هم نمی‌توانیم تشخیص بدهیم. شدت رنج، اثرات روانی و جسمی خود را روی همه گذاشته و بسیاری از مردم در بحبوحه آوارگی و گرسنگی مداوم، توانایی تشخیص شب و روز را از دست داده‌اند.
وی اظهار داشت: بیت حانون به نمادی از گرسنگی و فروپاشی انسانی در غزه تبدیل شده، اما با این وجود مردم همچنان ثابت قدم و پایدار هستند و حضور مداوم خود در غزه را نوعی مقاومت می‌دانند؛ حتی اگر به قیمت مواجهه با گرسنگی، بیماری و مرگ برایشان تمام شود.
قصه تلخ نوزدانی که از گرسنگی جان می‌دهند
نورهان صالحه، زن 20 ساله اهل غزه که یک نوزاد 6 ماهه دارد و از زمان به دنیا آمدن دخترش «حیات» دائماً از جایی به جای دیگر آواره شده‌اند، گفت: ما تصمیم گرفتیم نام دخترم را حیات بگذاریم تا بتوانیم در میان این تاریکی، ناامیدی، مرگ، ویرانی و قحطی، کمی نور و امید به زندگی پیدا کنیم؛ اما واقعیت پیچیده و فراتر از رویاها و آرزوهای ساده ماست.
این مادر 20 ساله فلسطینی تاکید کرد: من در ماه‌های بارداری تا زمان تولد حیات، دائماً در اضطراب، گرسنگی، آوارگی، بی‌خانمانی و مشاهده صحنه‌های مرگ و نابودی قرار داشتم. این احساسات و تجارب بد در دوره جنینی حیات، بر او تاثیر گذاشته و موجب شد با ضعف ایمنی و عفونت شدید به دنیا بیاید و پزشکان او را به مدت 25 روز در دستگاه انکوباتور قرار دادند.
وی افزود: حیات با وزن 3 کیلوگرم به دنیا آمد؛ اما به جای اینکه وزنش بیشتر شود، شروع به کاهش کرد و واقعا چگونه می‌توان انتظار داشت وزن او افزایش یابد؛ در حالی که خود من از قحطی رنج می‌برم و نمی‌توانم به او شیر بدهم.
دکتر خلیل الدقران، سخنگوی بیمارستان شهداء الاقصی در مرکز نوار غزه در بیانیه‌ای مطبوعاتی اعلام کرد که به دلیل ازدحام شدید کودکان در بیمارستان‌ها که با سوء تغذیه شدید و سایر بیماری‌های عفونی ناشی از پیامدهای قحطی مواجهند، میزان اشغال تخت در بخش کودکان 250 درصد تخمین زده می‌شود.
مونا ابوعریبان، یکی دیگر از مادران غزه که پسر 4 ساله‌اش خالد در بیمارستان بستری است و از اردوگاه المغازی به اردوگاه النصیرات در مرکز نوار غزه آواره شده، گفت که پسرم برای مدت طولانی هیچ غذایی نخورده بود و سپس بدن او با خوردن یک حبه انگور دچار شوک شد. من سه فرزند دیگر هم دارم، اما بیماری و قحطی ما را از هم جدا کرده و سایر فرزندانم دور از من هستند و نمی‌دانم چه کار می‌کنند و چه چیزی می‌خورند.
وی ادامه داد: با هر حمله هوایی که در مورد اردوگاه النصیرات می‌شنوم، بدنم می‌لرزد و احساس می‌کنم اتفاقی برای خانواده و فرزندانم افتاده است. آیا نام این وضعیت زندگی است؟ جایی که ما هر لحظه و به هر وسیله‌ای مرگ را تجربه می‌کنیم: بمباران، بیماری و گرسنگی.
طبق آخرین آمار رسمی منتشر شده توسط وزارت بهداشت غزه، بیمارستان‌های این باریکه تنها طی 24 ساعت گذشته 15 مورد مرگ بر اثر گرسنگی و سوء تغذیه ثبت کرده‌اند که چهار نفر از آنها کودک بودند و به این ترتیب آمار رسمی کسانی که از زمان آغاز جنگ نسل کشی رژیم صهیونیستی علیه غزه بر اثر گرسنگی جانشان را از دست داده‌اند، به 300نفر می‌رسد که 170 نفرشان کودک هستند. البته این آمار مربوط به کسانی است که نام آنها در بیمارستان ثبت شده و بسیاری از نهادهای بین‌المللی تاکید دارند تعداد واقعی قربانیان بسیار بیشتر از این‌هاست.
در یک سال گذشته بیشتر از 1000خانواده به‌طور کامل به شهادت رسیده‌اند. در غزه خانواده‌های مشهور و بزرگی وجود دارند که برمبنای آماری که وزارت بهداشت فلسطین منتشر کرده، از خانواده النجار در غزه ۳۹۳ نفر و از خانواده المصری ۲۲۶ نفر شهید شدند. حداقل ۱۳۶۴ خانواده فلسطینی تنها با یک عضو باقی مانده‌اند. ۳۴۷۲ خانواده فلسطینی نیز تنها با دو عضو باقی مانده‌اند.
هرروز بیش از100 نفر، هرروز 31 زن و 46 کودک جان خود را از دست می دهند شمار غیرنظامیان در میان تعداد کل کشته‌شدگان فاصله زیادی با نظامیان کشته‌شده دارد. از این آمار بخش زیادی هم مفقودند و برخی پیکرها شناسایی نشده‌اند. نگاهی به این آمار اثبات می‌کند که یک جنایت‌جمعی در غزه رخ داده و همچنان ادامه دارد. رژیم‌صهیونیستی حالا در روزهایی که حملاتی در بیروت و به بهانه نابودی نیروهای حزب‌الله انجام می‌دهد، همواره به کشتار نیروهای غیرنظامی ادامه می‌دهد. روز گذشته، این رژیم به مقر نیروهای حافظ صلح یونیفل حمله کرد، اقدامی که رژیم هرروز و هرروز در نوار غزه انجام می‌دهد.
نوار غزه گورستان هزاران کودک
نوار غزه گورستان هزاران کودک، این جمله‌ای است که سازمان ملل در توصیف وضعیت کودکان در غزه به کار برده است. اگر در یک سال گذشته تصاویری از تمام کودکان شهیدشده توسط رژیم منتشر می‌شد، تعداد آن به 20هزار تصویر می‌رسید. شهادت یا نقص عضو، بخشی از آسیبی است که کودکان غزه در یک سال گذشته از سرگذرانده‌اند.
در یک سال گذشته بیشتر از 1000خانواده به‌طور کامل به شهادت رسیده‌اند. در غزه خانواده‌های مشهور و بزرگی وجود دارند که برمبنای آماری که وزارت بهداشت فلسطین منتشر کرده، از خانواده النجار در غزه 393 نفر و از خانواده المصری 226 نفر شهید شدند. حداقل 1364 خانواده فلسطینی تنها با یک عضو باقی مانده‌اند. 3472 خانواده فلسطینی نیز تنها با دو عضو باقی مانده‌اند.
36 بیمارستان، 90 بار زیر آتش حمله
بیمارستان‌ها و مراکز درمانی یکی از اهدافی بوده که رژیم‌صهیونیستی به بهانه وجود تونل‌های حماس زیر آنها، این مراکز را بمباران می‌کرد. در یک سال گذشته بیشتر از 986 نفر از اعضای کادردرمان شهید شدند که 178پزشک شهید و 279پزشک زخمی شده اند. بیمارستان‌ها 90 بار هدف حمله قرار گرفتند و 34 بیمارستان از 36 بیمارستان غزه، هدف حمله بودند.
در یک سال گذشته بیشتر از 1600 حمله به خبرنگاران صورت گرفته است، حداقل 32 خبرنگار درحال تهیه گزارش و زمانی که جلیقه ضدگلوله به تن داشتند به شهادت رسیدند در مجموع 188 خبرنگار شهید و بیش 360 خبرنگار مجروح شده‌اند. در این یک سال بیشتر از 124 خبرنگار هم بازداشت شده‌اند.
عباس رضا موسوی یکی از کنشگران سیاسی می گوید: بر اساس گزارش “مرکز رسانه‌ای اروپایی فلسطینی”، طی ۴۷۰ روز گذشته، بر اثر از بین رفتن نقاب صهیونیسم به عات جنایاتی که در غزه رخ داده است بیش از 30 هزارتظاهرات و فعالیت در حمایت از غزه در 619 شهر و 20 کشور اروپایی برگزارشده است.
وی افزود: در آلمان بیش از 4هزارو 665 تظاهرات در 122 شهر آن برگزارشده است، در اسپانیا 4هزارو 472 تظاهرات در 126 شهرآن صورت گرفته است در فرانسه بی شاز 3هزارو 420 تظاهرات در 105 شهر آن برگزارشده است.
به خوبی پیداست که شرایط غزه می رود تا مردم جهان را نسبت به تفکرات ضدبشری صهیونیسم آگاه کند بی شک فردای جهان جایی برای حکومت این قوم نافرمان نخواهد بود چرا که جهان بیدار شده است و از جنایات این قوم آگا شده است.
آمار تظاهرات‌ها در کشورهای اروپایی:
– آلمان: بیش از ۴۶۶۵ تظاهرات در ۱۲۲ شهر
– اسپانیا: بیش از ۴۴۷۲ تظاهرات در ۱۲۶ شهر
– ایتالیا: بیش از ۳۷۶۵ تظاهرات در ۱۰۴ شهر
– فرانسه: بیش از ۳۴۲۰ تظاهرات در ۱۰۵ شهر
– سوئد: بیش از ۲۰۰۰ تظاهرات در ۲۲ شهر
– دانمارک: بیش از ۱۹۷۰ تظاهرات در ۲۴ شهر
– هلند: بیش از ۱۹۵۰ تظاهرات در ۲۵ شهر
– بلژیک: بیش از ۱۷۶۰ تظاهرات در ۱۹ شهر
– ایرلند: بیش از ۱۵۳۰ تظاهرات در ۲۹ شهر
– سوئیس: بیش از ۱۲۱۷ تظاهرات در ۶ شهر
– اتریش: بیش از ۱۲۰۰ تظاهرات در ۷ شهر
– یونان: بیش از ۴۷۹ تظاهرات در ۵ شهر
– نروژ: بیش از ۴۵۰ تظاهرات در ۴ شهر
– لوکزامبورگ: بیش از ۳۵۰ تظاهرات در ۳ شهر
– لهستان: بیش از ۳۲۰ تظاهرات در ۵ شهر
– بوسنی: بیش از ۲۰۰ تظاهرات در ۷ شهر
– جمهوری چک: بیش از ۱۱۲ تظاهرات در ۲ شهر
– رومانی: بیش از ۱۰۲ تظاهرات در ۱ شهر
– پرتغال: بیش از ۹۳ تظاهرات در ۴ شهر
– مالت: بیش از ۸۰ تظاهرات در ۱ شهر
