درگفتگو با بانوی پاراتکواندوکار قمی مطرح شد؛
شاخه سبز- محدودیت جسمی گاه می‌تواند کسی را در بند کند و موجب گوشه نشینی او شود اما گاهی این محدودیت اراده انسان را دو چندان می‌کند و او را به سوی موفقیت سوق می‌دهد همچون خانم نصراللهی ورزشکار موفق قمی که با وجود این محدودیت، قله‌های موفقیت را درنوردیده و معتقد است باید با محدودیت‌ها به صلح رسید تا موفقیت را در آغوش گرفت.
به گزارش خبرنگار شاخه سبز، مرضیه نصراللهی از بانوان موفق قمی که که در رشته تکواندو خوش درخشیده و کسب مدال برنز پاراتکواندو در مسابقات قهرمانی آسیا را در کارنامه خود دارد و در مسابقات قهرمانی آسیا در وزن 65+ کیلوگرم نیز موفق به کسب مدال طلا شده است.
در ادامه گفتگویی با این ورزشکار جوان و موفق انجام شده که آن را خواهید خواند؛
*خودتان را معرفی کنید.
مرضیه نصراللهی سی ساله و متولد قم هستم.
*از چه سالی و چطور وارد ورزش تکواندو شدید؟
سال ۸۵ در کلاس های تکواندو ثبت نام کردم، اما چون سنم کم بود زیاد علاقه ای به این رشته نشان ندادم و بعد از گرفتن کمربند زرد دیگر به کارم ادامه ندادم، بعد از چند سال وارد رشته ی کیک بوکسینگ شدم و در این رشته ورزش را ادامه دادم و قهرمان کشور و قهرمان تورنومنت بین المللی گرجستان شدم و در رشته ووینام سال ۲۰۱۷ در هند سوم جهان شدم تا سال ۹۸ در این رشته فعالیت کردم، مدتی بود بخاطر مشغله کاری و خانوادگی کمتر ورزش می‌کردم تا اینکه سال ۹۹ در سانحه انفجار گاز دچار آسیب شدم و کلا نتوانستم ورزش کنم.
*مشوق اصلی شما برای ادامه دادن به ورزش چه کسی بود؟
مشوق اصلی من خودم و خانوادم بودند و دوست داشتم به زندگی حرفه ای و ورزش برگردم و قوی تر ادامه دهم و خانوادم هم موافقت و تشویق و حمایت کردند.
بعد از پشت سر گذاشتن یک دوره درمان طولانی و سخت، سال ۴۰۱ وارد این رشته شدم و انتخابی شرکت کردم و توانستم وارد اردوها شوم.
*چه افتخاراتی تاکنون در این رشته ورزشی کسب کردید؟
اولین مقام بین المللی را در اسفند ۴۰۲ در تورنومنت پرزیدنت کاپ کسب کردم مقام اول، مسابقات آسیایی ویتنام۲۰۲۴ که اردیبهشت ۴۰۳ بود بازی را در نیمه نهایی به قهرمان المپیک واگذار کردم و مقام سوم را کسب کردم، در مسابقات آسیایی ۲۰۲۵ مالزی که دهم مرداد امسال بود به مقام اول رسیدم و همچنین عنوان فنی ترین بازیکن را هم کسب کردم.
*چطورمحدودیت جسمی شما محدودتان نکرده است؟
خب همانطور که از اسمش مشخص است محدودیت انسان را محدود می‌کند اما به هرحال باید یاد گرفت که چطور با آن کنار آمد و در واقع با آن به صلح رسید و از قسمت‌های دیگر دست و پا که محدود نیست نهایت استفاده را انجام داد.
*توصیه شما به افرادی با شرایط خودتان که گوشه نشینی را انتخاب کرده‌اند چیست؟
توصیه من این است که خودشان، استعدادشان و اعتماد به نفسشان را پیدا کنند، از قفسی که برای خودشان ساختند بیرون بیایند و رها باشند و بی پروا در مسیری که انتخاب می‌کنند بجنگند و ادامه دهند و آن‌موقع است که اوج می‌گیرند و روی نوک قله موفقیت می ایستند.
*چه برنامه‌ای برای آینده در زمینه ورزش دارید؟
فعلا تمرکزم روی مسابقات جهانیِ پیش رو است اما برنامه و هدف اصلی من پارالمپیک ۲۰۲۸ است که امیدوارم با کمک پروردگار در این میدان نیز موفق حاضر شوم.
*بعد از کسب مدال پاراتکواندو قهرمانی آسیا چه حسی داشتید؟
وقتی بازی فینال را بردم خیلی خوشحال بودم، اما احساس اصلی و غیرقابل وصف آن لحظه ای بود که روی سکو اول ایستادم و پرچم کشورم بالا رفت و سرود ملی ایران پخش شد و همه ی سالن به احترام این پرچم و سرود ملی ایستادند احساس غرور و شادی و هیجان همه‌ی حس های خوب را با هم داشتم و از صمیم قلبم پروردگار بزرگ را شکرکردم و آرزو کردم کمکم کند تا بارها این صحنه را تکرارکنم.
*نظر شما درمورد حجاب دختران ایرانی درمسابقات و تمرینات چیست؟
من خودم به شخصه محجبه و چادری نیستم اما حجاب دارم و از نظر من حجاب داشتن اصلا چیز بدی نیست و خودم به شخصه با حجاب احساس امنیت می کنم ، در جریان بازی صادقانه بخواهم بگویم حجاب زیر کلاه سخت است اما وقتی می‌بینی که با وجود حجاب و همه سختی‌ها از پس مسابقات بر آمدی لذتش چند برابر می‌شود و بیشتر به آدم می‌چسبد.
*نظرشما درمورد ورزش چیست؟
ورزش جدا از سلامت جسم به نظرم به سلامت روان هم خیلی کمک می‌کند شما دوساعت به دور از حاشیه فکر و مشغله فقط به خودتان می‌پردازید و قطعا خیلی خوب است که هر شخصی در هر سنی این برنامه را در زندگی‌اش داشته باشد حالا هر ورزشی حتی شده یک نرمش سبک و پیاده روی.
*بزرگترین حامی شما در کسب این موفقیت چه کسی بوده است؟
بزرگترین حامی من پروردگارِ و پدر و مادرم هستند.
*آیا با کسب این مدال و افتخار از شما در استان حمایت می‌شود؟
امیدوارم که استان حمایت بیشتری انجام دهد.از مسئولین تقاضا دارم چه از لحاظ شرایط تمرینی چه اقتصادی حمایت بیشتری کنند چون من همه هزینه‌هایم با خودم است و اینکه من روزهایی که اردو نیستم چند روز مجبور هستم با وسیله نقلیه عمومی به تهران بروم و تمرین کنم و برگردم قم و شرایط برایم واقعا سخت است، ان‌شاالله مسئولین حمایت کنند تا بتوانم با نهایت تلاش این چند سال تا پارالمپیک امتیازات خوبی در مسابقات پیش رو جمع کنم و در پارالمپیک حضور پیدا کنم و ان‌شاالله برای ایران عزیز و استان قم افتخار آفرینی کنم.
*سخن پایانی شما.
تشکر می‌کنم از پدر مادر عزیزم که همیشه زحمت من به گردنشان بوده و دست بوس و قدردان زحماتشان هستم.
همچنین از همه کسانی که در این مسیر ما را حمایت و کمک کردند تشکر می‌کنم از کادر محترم تیم ملی استاد کشاورز عزیز استاد خزایی استاد حسینی و استاد شعبانی.
همچنین از ریاست محترم فدراسیون استاد هادی ساعی تشکر می‌کنم و از هیئت تکواندو استان قم آقای علی آهنی ممنون و سپاسگزارم.
