سیدجواد حسینی
حماسه بزرگ اربعین، جلوه‌ای بی‌نظیر از ایثار، مهربانی، تواضع و ایمان است که ریشه در مکتب امام حسین (علیه‌السلام) دارد؛ مکتبی که انسان را به آزادگی، کرامت و اخلاق فرا می‌خواند. درس یاران سیدالشهدا در عاشورا، در اربعین به فرهنگی اجتماعی و الگوی زندگی فردی و جمعی تبدیل شده است.
در پرتو حضور در اربعین و چشیدن روحیه‌ی ایثار، محبت و خدمت بی‌منت، شایسته است این ارزش‌ها را به ایام خاص محدود نکنیم، بلکه آن‌ها را در زندگی روزمره، روابط اجتماعی و رویارویی با مشکلات جاری سازیم؛ چرا که حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و یاران وفادارش الگوهای ماندگار زندگی ما هستند و پیروی از ایشان در گرو عمل به آموزه‌ها و منش والای آنان است.
با این همه، در پرتو چنین تجربه‌ای، جا دارد از خود بپرسیم:
آیا زندگی ما نباید اربعینی باشد؟
آیا اندیشه‌هایمان نباید رنگ و بوی اربعین بگیرد؟
آیا قلب و وجدان ما نباید اربعینی شود؟
آیا اخلاق و رفتار ما نباید جلوه‌ای از اربعین را در خود داشته باشد؟
آیا در مسیر خدمت به خلق، نباید با الهام از فرهنگ اربعین گام برداریم؟
و آیا نباید در روابط اجتماعی، در دوستی‌ها و گذشت‌ها، در همدلی‌ها و دوری از کینه‌ها، و در نزدیکی دل‌ها، چنین اربعینی را تجربه کنیم؟
پس، اربعین نباید تنها یک مناسبت باشد، بلکه باید به سبکی از زندگی بدل گردد تا هر روزمان رنگ و بوی اربعین بگیرد؛ اربعینی سرشار از عشق، ایثار، فداکاری، گذشت و مهربانی. چه زیباست جهانی که در آن قلب‌ها اربعینی باشد، رفتارها جلوه اربعین را داشته باشد، و انسان‌ها همچون کاروان حسینی، همدل و همراه در مسیر نور و هدایت گام بردارند.
