زهره نعلبندی
درواقع فضای مجازی پر شده از متخصصانی که اغلب تخصصی در حیطه فعالیت‌شان ندارند اما آنچنان در نقش‌شان فرو رفته‌اند که از زندگی و شخصیت واقعی خود دور شده و درگیر هویت مجازی‌ای هستند که ساخته خودشان است.
تصاویر و ویدئوهایی که یک هدف بیشتر ندارند: ببینید ما چقدر خوشبختیم، همه بدانند ما اهل ورزش یا کتاب‌خواندنیم، آشپزی‌کردن یعنی چیزی که ما آموزش می‌دهیم و... . تلقین‌هایی که هیچ‌کجا شما را راحت نمی‌گذارند و مدام به آنها خواسته یا ناخواسته می‌اندیشید، چه در صف اتوبوس چه درون تاکسی و مترو؛ سفری مجازی تنها به شرط داشتن اینترنت و یک گوشی هوشمند.
نوشتن سناریوی زندگی نمایشی شاید راحت‌ترین راه بود برای جمعیتی که بعدها بلاگر نامیده شدند جهت درآمدزایی. آدم‌هایی که واقعیت‌های زندگی‌شان، دردها، غصه‌ها و دغدغه‌های‌شان پشت دوربین‌ها و قاب‌ها جا می‌مانند و بخش دلخواه زندگی‌شان آن‌هم براساس سناریوی از پیش‌نوشته‌شده به نمایش گذاشته می‌شود؛ نمایشی که هیچ سنخیتی با زندگی، شخصیت و خلقیات این آدم‌ها ندارد و تنها فتوشاپ زندگی آنهاست.
بلاگری یکی از محبوب‌ترین راه‌ها برای بیان افکار، اشتراک‌گذاری تخصص و کسب درآمد در دنیای امروز است. با این حال، مانند هر حرفه‌ای، مزایا و معایب خاص خود را دارد که باید قبل از شروع در نظر بگیرید.
بلاگری می‌تواند دریچه‌ای به سوی فرصت‌ها و آزادی عمل باشد.
اما این حرفه نیازمند رقابت شدید و نیاز به بازاریابی مسائل مالی است.
شما برای تبدیل شدن به یک بلاگر خوب و موفق، باید ترکیبی از مهارت‌های تولید محتوا، بازاریابی دیجیتال و استمرار شخصی را در خود تقویت کنید. موفقیت در این مسیر یک‌شبه اتفاق نمی‌افتد، بلکه نیازمند یک استراتژی ساختارمند و تعهد طولانی‌مدت است.
تولید محتوای ارزشمند و حرفه‌ای واستمرار و صبر لازمه موفقیت در اینکار است.
در رقابت برای دیده‌شدن، ارزش‌هایی چون صداقت، فروتنی، و همدلی، قربانی می‌شوند. الگوریتم‌ها، محتواهای جنجالی و اغراق‌آمیز را بیشتر نمایش می‌دهند و این چرخه، فرهنگ مجازی را به سمت سطحی‌نگری و خودنمایی سوق می‌دهد.
زندگی در قاب مجازی، اگرچه جذاب و پرزرق‌وبرق به نظر می‌رسد، اما نباید جایگزین زیستن واقعی شود. بازگشت به صداقت، تجربه‌ی بی‌واسطه، و ارتباط انسانی، ضرورتی است که در هیاهوی دیجیتال نباید فراموش شود.
