بهروز نجفی
بر اساس یافته های موجود، شیوع افسردگی، اضطراب و سایر اختلالات روانی در میان اقشار مختلف جامعه رو به افزایش بوده و به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد و عملکرد کلی جامعه تأثیر گذاشته است
این افزایش در مشکلات بهداشت روانی، نگرانی های جدی را در مورد دسترسی به خدمات درمانی مناسب و کافی، انگ اجتماعی مرتبط با این مسائل و همچنین تأثیرات اقتصادی و اجتماعی آن بر کشور به وجود آورده است
کارشناسان حوزه بهداشت روانی معتقدند که عوامل متعددی در این روند صعودی نقش دارند. فشارهای اقتصادی ناشی از تورم و مشکلات معیشتی، عدم اطمینان نسبت به آینده، مسائل اجتماعی و فرهنگی، و همچنین محدودیت ها در دسترسی به تفریحات سالم و حمایت های اجتماعی از جمله این عوامل برشمرده می شوند
در همین حال، گزارش ها نشان می دهد که هنوز موانع قابل توجهی در مسیر دریافت کمک و درمان برای افراد مبتلا به مشکلات بهداشت روانی در ایران وجود دارد. کمبود متخصصان بهداشت روانی در برخی مناطق، هزینه های بالای درمان، و متأسفانه، نگرش های منفی و انگ زنی در جامعه نسبت به این مسائل، باعث می شود بسیاری از افراد از پیگیری درمان خودداری کنند یا با تأخیر اقدام نمایند.
پیامدهای نادیده گرفتن مشکلات بهداشت روانی تنها به رنج فردی محدود نمی شود. کاهش بهره وری در محیط کار، افزایش مشکلات خانوادگی، و بار سنگین بر دوش نظام بهداشتی و اجتماعی از جمله اثرات گسترده تر این معضل اجتماعی است
ضرورت توجه جدی و فوری به این مسئله بیش از پیش احساس می شود. کارشناسان و فعالان حوزه بهداشت روانی بر لزوم افزایش آگاهی عمومی، کاهش انگ اجتماعی، توسعه و تسهیل دسترسی به خدمات بهداشت روانی با کیفیت و مقرون به صرفه، و همچنین اتخاذ سیاست های حمایتی در سطح کلان برای کاهش عوامل استرس زا در جامعه تأکید دارند
هنوز مشخص نیست که دولت و نهادهای مسئول چه تدابیر و برنامه های عملی برای مقابله با این چالش رو به رشد اتخاذ خواهند کرد، اما آنچه واضح است، نیاز به یک رویکرد جامع و هماهنگ برای بهبود وضعیت بهداشت روانی در ایران بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. ادامه این روند می تواند پیامدهای ناگواری برای سلامت فردی و اجتماعی در بلندمدت به همراه داشته باشد
