سعید لطفی-قائم مقام و معاون حقوقی امور مجلس و استان های شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی-عضو شورای فرهنگ عمومی کشور و قم
شهید والامقام، آیت الله سید ابراهیم رئیسی"رضوان الله تعالی علیه" به لحاظ ویژگی های فردی ، اعتقادی و عملکردی ، به معنای واقعی کلمه،یک شخصیت شاخص جامع_الاطرافی بود که تبیین فضایل و الگوهای رفتاری او می تواند نقشه راه دیگران در طول تاریخ باشد، سید عزیز و جلیل القدری که هر چند از پنج سالگی طعم تلخ یتیمی، فقر و تنگنای سخت و طاقت فرسای معیشت را چشید، لکن با پیشرفت های مثال زدنی اجتماعی _سیاسی و کسب مدارج عالیه علمی، فقهی و بالاترین مناصب قضایی و اجرایی کشور، به دلیل آراستگی به زیور نعمت الهی تهذیب نفس و خودساختگی، تا آخرین لحظات عمر شریف و با برکت خودش،هرگز دچار غرور و خود خواهی نشده و به قول معروف "خود را گم نکرد.."
الف _ فساد ستیزی
حقیر به لطف الهی در سال ۱۳۷۵ توفیق کشف و برخورد قاطع با یک فساد و پرونده پیچیده ای که به عنوان معضل ۱۵ ساله اهالی شریف و متدین یکی از مناطق قم را می آزرد شدم و متعاقب رفع معضل و انتشار پیام های تشکر ساکنین قدرشناس محل در نشریات، در آن مقطع که عهده دار ریاست سازمان بازرسی کل کشور بود،به محض اطلاع و بدون اینکه خواسته ای صورت گرفته باشد ،از طریق تماس با مرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ حسین ایرانی نماینده وقت مردم بزرگوار قم در مجلس شورای اسلامی در صدد برقراری ارتباط با اینجانب و آگاهی از فساد مدنظر برآمد.
هرچند بنابه ملاحظاتی بدوا از رفتن به سازمان بازرسی کل کشور برای ارائه گزارش امتناع ورزیدم ولی درسفر به قم در حرم مطهرحضرت فاطمه معصومه سلاماللهعلیها در جریان کلیات موضوع قرارگرفته و معاون ذیربط خودشان را موظف به پیگیری ماجرا کردند که بیانگر حساسیت ایشان نسبت به فساد، تضییع حقوق ملت و بیت المال است، کمااینکه در دوره ریاست جمهوری نیز برخلاف دروغ پراکنی و برخوردهای مشمئز کننده جناحی برخی افراد بی تقوا ،به محض اطلاع از فساد موسوم به چای دبش، بدون ملاحظه اشخاص و مقامات، راسا ورود جدی برای برخورد و معرفی متهمین و متخلفین به دستگاه قضایی را داشتند..
ب _ اولویت قائل بودن به کسوت روحانیت و رسالت طلبگی.
در دوره معاون اولی قوه قضائیه از شهید رئیسی برای سخنرانی در مراسم بزرگداشت شهدای فاجعه هفتم تیر دعوت نموده بودم که روز مراسم همزمان با برگزاری همایش مدیران ارشد ستادی و استانی قوه قضائیه بود و مسئولیت محوری اداره امور همایش را برعهده داشتند و به همین دلیل، قرار شد وقت کوتاهی به قم تشریف آورده و بلافاصله بعد از سخنرانی به تهران مراجعت نمایند، در آن زمان حدود یک ساعته جلوه_ای مثال زدنی و الگوی عملی واقعی به تعهد رسالت طلبگی را از خودشان بروز دارند که تا آخرین روزهای عمر شریف شان به این فضیلت و صفت پسندیده پایبند بودند و باداشتن دکترای حقوق،فقیه و مجتهد بودن، همواره خودشان را یک طلبه معرفی می کردند.:
در سالن محراب شبستان حرم مطهر دونفره با هم نشسته و منتظر پایان مداحی و موعد سخنرانی بودیم، خطاب به حقیر فرمودند " من قبل از اینکه هر پست و سمتی داشته باشم، یک طلبه هستم، بنابراین هر موقع ضرورتی در این رابطه تشخیص دادید، بفرمایید تا به وظیفه طلبگی خودم عمل کنم. "
متاسفانه مداح محترم اولا بیش از دقایق مقرر به مداحی ادامه داد و تقریبا جمعیت حاضر در محفل را خسته کرد و بعداز تذکر مجری هم به گونه ای به مداحی خودش پایان داد که اکثرحاضرین با تصور خاتمه مراسم متفرق شدند، در چنین وضعیتی،وقتی مجری از میهمان برای حضور درجایگاه دعوت نمود و به اتفاق وارد شبستان شدیم، با ملاحظه جمعیت بسیار حداقلی، خیلی نگران شدم و احساس شرمندگی که شخصیت مدعو علیرغم مشغله و فشردگی ماموریت کاری در تهران، با بزرگواری و اجابت دعوت به قم تشریف آورده اند ولی مستمع قابل توجهی در شبستان حضوز ندارد.
شهید رئیسی وقتی در جایگاه قرار گرفت، انگار نه انگار اتفاقی افتاده است، حدود پنجاه دقیقه سخنرانی پرشور و جامعی ایراد فرمود و کماکان احساس شرمساری داشتم، به محض پایان افاضه و بدون اینکه حتی فرصت تناول شام مختصر را داشته باشند، راهی تهران شد و خجالت زده در حال بدرقه بودم که با همان تواضع، رفتار درس آموز و گشاده رویی در بدو ورود، قبل از سوار شدن به خودرو، باردیگر حقیر را خطاب قرارداد و فرمود"همان طور که گفتم، قبل از اینکه هر سمت و مسئولیتی داشته باشم، من یک طلبه هستم،هرموقع تشخیص دادید و لازم بود،اطلاع دهید تا به رسالت طلبگی خودم عمل کنم."
