زهره مهرنوروزی
600روز جنگ، ۵۴ هزار شهید، ۱۷ هزار کودک، ۹ هزار زن این فقط آمار نیست، این تراژدی یک ملت است. در خیابان‌های ویران‌شده‌ی غزه، کودکانی که هنوز نام زندگی را نیاموخته‌اند، زیر آوارها دفن می‌شوند. این جنگ نیست این پاک‌سازی نژادی است. جهان چگونه می‌تواند در برابر این جنایات سکوت کند؟ رفح، قتلگاه آوارگان گرسنه است گرسنگانی که از شر گلوله رژیم غاصب صهیونیسم در امان نیستند. اسرائیل با مسدود کردن گذرگاه‌ها و جلوگیری از ورود غذا و دارو، غزه را به اردوگاه مرگ تبدیل کرده است. ۷۰٪ خانه‌ها، ۹۹٪ دانشگاه‌ها، ۶۹٪ بیمارستان‌ها نابود شده‌اند و ۱.۹ میلیون فلسطینی آواره شده‌اند. کشورهای عربی، این تماشاگران بی‌عمل در حالی که غزه زیر آتش است، بسیاری از کشورهای عربی به جای اقدام عملی، تنها به بیانیه‌های دیپلماتیک بسنده کرده‌اند.
در غزه امروز، چیزی بیشتر از یک جنگ در جریان است؛ اینجا یک نسل‌کشی است. در این روزهای سیاه، با هر انفجار و بمباران، زندگی‌های بی‌گناه به آتش کشیده می‌شوند. مردم غزه هر روز در دل ویرانی‌ها به زندگی ادامه می‌دهند، اما حقیقت این است که زندگی‌شان چیزی جز تلاش برای بقا نیست.
سکوت جهانی در برابر این جنایات، نه‌تنها ظلم است، بلکه نشانه ناتوانی در مقابل یکی از بدترین بحران‌های انسانی تاریخ معاصر است. غزه امروز نیازمند بیش از کمک‌های بشردوستانه است؛ این مردم به اراده‌ای جهانی نیاز دارند تا این جنایات متوقف شود. بی‌تفاوتی در برابر این فاجعه، خود جنایتی است که در آن شریک می‌شویم.
دلیل اصلی این همه ظلم و ستم صهیونیست‌ها نسبت به فلسطینی‌ها طی ۷۵ سال گذشته و اینک به‌صورت بی‌سابقه در غزه، چیزی جز سکوت و بیخیالی بسیاری از حکومت‌ها در کشورهای اسلامی نیست. وجود حاکمان دنیاگرا و عافیت‌طلب ترسو در برخی کشورهای اسلامی، وابستگی بخشی از حکومت‌ها در کشورهای اسلامی به قدرت‌های شیطانی و پشتیبانی رژیم صهیونیستی و نفوذ جریان صهیونیسم در بسیاری از حکومت‌ها در کشورهای اسلامی است. متأسفانه این مجموعه دلایل که سکوت مرگباری را پدید آورده، بعضا به‌گونه‌ای است که نه‌تنها این قبیل حکومت‌ها و دولت‌ها در کشورهای اسلامی از مسلمانان مظلوم فلسطین دفاع و حمایت نمی‌کنند، بلکه در مواردی با ظالم و ستمگر همراهی داشته و در واقع شریک جنایات صهیونیست‌ها به‌شمار می‌آیند.
تماشای این صحنه‌های جانسوز، آنگاه زجرآورتر می‌شود که می‌بینی کشورهای غربی مدعی حقوق بشر و طرفداری از صلح و امنیت، با تمام توان و امکانات خود در کنار ظالم جنایت‌پیشه ایستاده‌اند و رژیم صهیونیستی را حمایت و پشتیبانی می‌کنند. اما فریادهای زنان و کودکان و مردم غزه از زیر آوارها و در میانه ویرانه‌ها هیچ تکانی به بسیاری از حکومت‌ها در کشورهای اسلامی نمی‌دهد! واقعا این سکوت تا چه زمانی و تا کجا می‌خواهد ادامه پیدا کند؟ صهیونیست‌ها دیگر چه جنایتی را باید مرتکب شوند تا مسلمانان و حکومت‌ها در کشورهای اسلامی به حرکت درآیند؟ آیا هر مسلمانی که امروز در هر گوشه‌ای از این جهان خاکی و در هر کشوری از کشورهای اسلامی زندگی می‌کند، با دیدن این صحنه‌ها نباید احساس مسئولیت کرده و به حرکت درآید؟ به‌طور قطع تا زمانی که رژیم صهیونیستی و حامیان این رژیم، شاهد سکوت، بی‌تفاوتی و بی‌تحرکی مسلمانان و حکومت‌ها در کشورهای اسلامی باشند، نه‌تنها به ظلم‌ها و جنایت‌های خود در غزه پایان نمی‌دهند، بلکه با بی‌رحمی و قساوت قلب هر چه تمام به نسل‌کشی خود در این بخش از جهان اسلام برای رسیدن به اهداف خود ادامه می‌دهند. کودکان مجروح و گرسنه دل هر انسانی را به درد می آورد شرم آوراست اوضاع اسف باری که دراین باره جاری است دل دانشجویان غربی را به درد آورد اما دولتمردان برخی کشورهای اسلامی وجوانشان بیدار نشد دلشان به درد نیامد. دنیا فراموش نخواهد کرد این ظلمی را که بر مردم غزه روا می شود و ملت تماشا چی شده اند. حقیقت این است که سکوت در برابر این جنایت ها خود همدستی با رژیم کودک کش است
بی‌تفاوتی، خیانت به انسانیت است.
آیا فریاد خاموش غزه وجدان ها را بیدار می کند؟ کاش وجدان‌ها بیدار شوند، پیش از آنکه تاریخ، ما را به‌عنوان شاهدان خاموش این فاجعه قضاوت کند .
