زهره نعلبندی
در آستانه روز جهانی صنایع دستی قرار داریم، روزی که فرصتی برای ارج نهادن به هنرها و مهارت‌های دست‌ساز، پاسداشت میراث فرهنگی، ترویج اشتغالزایی و حمایت از هنرمندان صنایع دستی است؛هنرمندانی که با دستان خود آثار زیبای هنری خلق می‌کنند.
این روز اهمیت هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی را یادآوری می‌کند و بدون تردید صنایع دستی نمادی از هویت و تمدن هر ملت و جامعه است و ارزش‌های فرهنگی و تاریخی را در خود جای می‌دهد.
این روز، به عنوان یک پل ارتباطی بین مردمان جهان، همچنین فرصتی مناسب را برای تبادل فرهنگ و هنر فراهم می‌کند.
روز جهانی صنایع دستی بر ضرورت حفظ و ارتقای صنایع دستی در جوامع مختلف تاکید می‌کند.
اما هنرمندان صنایع دستی با مشکلاتی اساسی دست و پنجه نرم می‌کند اغلب آنان برای فروش محصولات خود مشکلات عدیده‌ای دارند که برای توسعه صنایع دستی باید از ابتدای زنجیره برای شناسایی استعدادها و ظرفیت‌ها، کارگاه‌های مناسب، سرمایه در گردش، بازاریابی مناسب و برگزاری نمایشگاه برنامه ریزی شود.
اهدای صنایع دستی داخلی توسط دستگاه‌های اجرایی در برنامه های خود، ایجاد نمایشگاه‌های دائمی صنایع دستی می‌تواند راهکارهایی برای افزایش فروش صنایع دستی باشد.
افزون بر نقص در سیستم بازاریابی و نبود خریدار، ضعف در بسته بندی و گران تمام شدن قیمت نهایی کالای تولید شده، نبود بازار، عدم شناسایی بازار متناسب با تولیدات، ، نداشتن برند مشخص، حضور صنایع دستی کپی کاری شده به خصوص توسط چینی‌ها با قیمت ارزان، ضعف برنامه ریزی و فرهنگ سازی از چالش های مهم صنعت کهن صنایع دستی است.
این مسئله موجب شده افراد کالاهای خارجی و ارزان‌تر را به خرید صنایع دستی داخلی خود ترجیح دهند
درحالیکه حراست از تولیدات صنایع دستی علاوه بر رفع معضل بیکاری، در حفظ و حراست از پیشنه تاریخی و فرهنگی نیز اثرگذار است.
لذا کاهش قیمت مواد اولیه ای که هنرمندان صنایع دستی برای تولید محصولات خود استفاده می‌کنند، می‌تواند بهای تمام شده تولیدات صنایع دستی را کاهش دهد تا به تبع آن استقبال از خرید چنین محصولاتی نیز افزایش یابد.
از طرف دیگر فرهنگ استفاده از صنایع دستی در کشور مان نهادینه نشده و تمایل به خرید کالاهای بی کیفیت چینی به دلیل ارزانی قیمت آن، از رونق بازارهای صنایع و هنر های دستی کاسته است.
البته متاسفانه هنرمندان این توجه نیز اطلاعات کافی و آگاهی از روش‌های نوین کارآفرینی ندارند و همین باعث شده اغلب هنرمندان این حوزه در اتخاذ روش‌های مناسب کسب و کار موفق عمل نکنند و بدون شک تحقق اهداف مذکور بدون آموزش و یادگیری امکان نخواهد داشت.
از این رو حمایت از هنرمندان و صنعتگران برای فروش محصولات، اشتغالزایی و همچنین حمایت از ورود کالا و محصولات این صنایع به سبد کالای خانواده‌ها، کنترل واردات کالاهای مشابه و تخصیص اعتبار لازم در خصوص آموزش هنرمندان و فعالان حوزه صنایع دستی می‌تواند راهکاری برای افزایش فروش صنایع دستی داخلی باشد و بدون شک افزایش فروش صنایع دستی داخلی اشتغالزایی، رفع معضل بیکاری و حراست از هویت و تمدن کشور را به همراه دارد.
