محمد مهاجری- فعال سیاسی و رسانه ای
وقتی آتش جنگ برافروخته شد، همه حول محور واحدی بنام ایران انسجام یافتند. حتی ناراضیان. افرادی که محکومیت داشتند هم از کیان ایران و نظام جمهوری اسلامی حمایت کردند و در واقع دشمن مشترک آنها را متحد کرد.
گرچه حضور مردم در نماز جمعه تهران آینه استقامت و مقاومت در برابر هر فشار از ناحیه دشمنان است اما همبستگی مردم منحصر به این آیین نمی‌شود. این روزها صحنه‌های زیبایی از "با هم بودن" را به تماشا می‌نشینیم که در کمتر ملتی سابقه داشته است.
ایرانیان در طول تاریخ و بخصوص در ۵دهه گذشته مصداق کامل "رحما بینهم" بوده‌اند و هرگاه سختی و مشقت بر آنها غلبه کرده مهربانتر شده‌اند. در روزهای اخیر و حمله صهیونیست‌های جنایتکار یک اشتباه محاسباتی چنین تصوری را ایجاد کرد که مردم به سرعت به نظام پشت می‌کنند و روند فروپاشی با سرعت پیش می‌رود.
یارگیری از منافقین و جاسوس‌های پرشمار برای ایجاد ناامنی به‌زعم صهیونیست‌ها قرار بود نقش اسب تروآ را بازی کند. انصافا طراحی پیچیده‌ای صورت گرفته بود که شاید از نظر طراحان «مو لای درزش» نمی‌رفت. آنچه در این محاسبه مغفول مانده بود موجود عجیبی به‌نام ملت ایران است. این شگفت بودن فقط برای دشمن نیست. خود ما ایرانی‌ها هم گاهی از رفتارهای خودمان انگشت به دهان می‌مانیم.
در نخستین ساعات حمله غافلگیرانه رژیم صهیونیستی شاید سیستم عصبی ایرانی‌ها دچار شوک شد، اما خیلی زود خودش را بازیابی کرد. همه نسبت به اینکه خاک ایران مورد حمله قرار گرفت حساس شدند و واکنش نشان دادند. بخواهیم یا نخواهیم مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم و مدیریت ضعیف عده معتنابهی از مردم را ناراضی کرده. بی‌مهری‌های سیاسی سال‌های پیش و حوادث ۱۴۰۱ نیز باعث دلخوری‌هایی شده. این اتفاقات لااقل در ۵سال گذشته باعث کاهش مشارکت در انتخابات گردیده و...
همین سیگنال‌ها دشمن را امیدوار کرد که می‌تواند از شکاف ایجاد شده بهره‌برداری کند. اما وقتی آتش جنگ برافروخته شد همه حول محور واحدی به‌نام «ایران» انسجام یافتند. حتی ناراضیان. بعضا افرادی که محکومیت داشتند از کیان ایران و نظام جمهوری اسلامی حمایت کردند. در واقع دشمن مشترک آنها را متحد کرد.
