فاطمه مداح نظری - وقتی از رکن ملیت سخن می‌گوییم مرادمان نوعی خصومت بی‌منطق نسبت به بیگانگان نیست؛ یا نمی‌خواهیم برخی خصوصیات مهمل را صرفا به جهت ملی بودنشان عزیز داریم؛ یا از اخذ آنچه سایر کشورها آنها را نیک یافته اند پرهیز کنیم. وقتی از ملیت سخن می‌گوییم مرادمان رکن همدلی است نه دشمنی؛ مرادمان رکن اتحاد است نه رکن انفصال. منظورمان احساسی از نفع مشترک در بین کسانی است که ذیل حکومتی یکسان زندگی می‌کنند و درون مرز‌های طبیعی یا تاریخی یکسانی محاط هستند. منظورمان آن است که این یا آن بخش از اجتماع نباید خودش را در نسبت با بخش دیگر همچون بیگانگان تصور کند؛ اینکه آنها باید رشته پیوندی که آنها را به هم وصل می‌کند عزیز دارند؛ اینکه باید احساس کنند یک جمهور یا مردمی واحد هستند؛ اینکه باید احساس کنند سرنوشتشان به هم بسته است؛ هر بدی که به هریک از هم‌میهنانشان برسد به آنها نیز می‌رسد و نمی‌توانند با بریدن حلقه‌های وصل خودشان را به نحوی خودخواهانه از هرگونه تصدیع مشترک آزاد سازند.
در حالی که واژه های میهن پرستی و ملی گرایی روزگاری به عنوان هم معنی در نظر گرفته می شدند، اکنون معانی متفاوتی دارند. هر دو احساس عشق به کشور را نشان می دهند، ولی ارزش هایی که این احساسات بر اساس آن ها شکل می گیرند، بسیار متفاوت است.
احساسات میهن پرستی بر اساس ارزش های مثبتی است که کشور آن ها را قبول دارد—مانند آزادی، عدالت و برابری. میهن پرستان باور دارند که سیستم حکومتی و مردم کشورشان ذاتاً خوب هستند و برای بهبود کیفیت زندگی همکاری می کنند.
در مقابل، احساسات ملی گرایی بر اساس این باور است که کشور فرد از سایر کشورها برتر است. این احساس همچنین حاکی از بی اعتمادی یا نارضایتی نسبت به کشورهای دیگر است که منجر به فرض بر رقابتی بودن سایر کشورها می شود.
در شرایطی که بسیاری از ایرانیان خارج از کشور به‌روش‌های مختلف با مردم کشورمان همدری می‌کنند، علیرضا فغانی که با توجه به موقعیت جهانی‌اش می‌تواند پیام مردم ایران را به دنیا برساند، از این کار خودداری کرده است.
فینال جام جهانی باشگاه‌ها در شرایطی یکشنبه‌شب در کشور آمریکا برگزار شد که علیرضا فغانی که چند سالی است به استرالیا مهاجرت کرده است، قضاوت این مسابقه را به‌عهده داشت. فغانی داوری در سطح بالا و باکیفیت است و حرفی در توانایی‌های فنی او وجود ندارد بلکه عملکرد وی در قبال قاتل وطن یک موضوع بسیار مهم برای افرادی است که مردم برای آنها ارزش و احترام قائل هستند.
با توجه به اینکه امریکا در مسابقات، جشنواره ها و انتخاب برنده و بازنده ها اعمال قدرت و سلیقه می کنند باید یکمی هوشمندانه تر به این موضوع نگاه کرد که شاید انتخاب فغانی به‌عنوان داور دیدار نهایی این تورنمنت در خاک آمریکا یک بازی سیاسی در جهت پیشبرد اهداف امریکا در نگاه جهانیان است.
پس اگر بخواهیم نگاهی واقع‌بینانه به این موضوع داشته باشیم، باید بگوییم که انتخاب فغانی ـ با وجود شایستگی‌های فنی‌اش ـ تصادفی نبوده است، اینکه دونالد ترامپ در اوج دشمنی با ایران در ورزشگاه به یک ایرانی مدال بدهد پیام‌های خاص خودش را دارد، نوع تعاملات اینفانتینو رئیس فیفا و رئیس جمهور آمریکا نیز در این مدت بر کسی پوشیده نبوده است.
حس وطن پرستی ایجاب می کرد که رفتاری متفاوت در برابر قاتل هموطنانش داشته باشد و یا با جمله ای اعتراض خود را به جنگ تحمیلی و بمباران کشورش نشان دهد و ولی بجای اعتراض در مقابل ترامپ تعظیم می کند و عکس های خود با ترامپ را در صفحه شخصیش به اشتراک می گذارد در حالی که می توانست عکس هایی را منتشر کند که ترامپ در آن نباشد.
حداقل برای همدردی با مردم ایران و شهدای جنگ تحمیلی هم که شده می‌توانست تصاویر ترامپ را منتشر نکند و حتی اگر متن و پیام همدری با مردم کشورش منتشر نمی‌کند، نمک روی زخم آنها نپاشد.
این رفتار به این معناست که فغانی به تمام ریشه های ایرانی بودن خود پشت پا زده و حتی ذره ای نسبت به تجاوز و شهادت هموطنانش نیز واکنتش نشان نداد.
در شرایطی که بسیاری از ایرانیان خارج از کشور به‌روش‌های مختلف با مردم کشورمان همدردی می‌کنند برخی بی وطن نسبت به این واقعه یا بی تفاوتند و یا با دشمنی بیشتر به دنبال آسیب رساندن به کشور خود هستند.
